Etosha nationaal park
Zonder twijfel het bekendste park van Namibië en één van de grootste in Zuidelijk Afrika . Een enorme zoutpan, omringd door bushveld, herbergt veel soorten groot en klein wilden staat garant voor een onvergetelijke safari .
In het grootste wildpark van Namibië , Etosha Nationaal Park , is het qua Big Five bijna prijsschieten. Een meerdaags verblijf loont dan ook echt de moeite . Je kunt niet alleen meerdere dagen op safari in het park , maar bovendien 's avonds vanuit je luis stoel in het Rest Camp speuren naar een drukbezochte drinkwaterplaat s . Het uitzicht op een stofwolk in de verte , die zich ontpopt tot een kudde olifanten: onvergetelijk.
NAMIBIË
“Regel nummer 1”, somt de wat streng ogende poortwachter op, “Als je zo verder rijdt mag je de auto pas weer verlaten als je in het Rest Camp bent. En je kunt beter ook niet met je autoraampjes open rondrijden.” Terwijl ze op haar vingers aftelt, instrueert ze ons dat we geen afval achter mogen laten, geen lawaai mogen maken en niet te hard mogen rijden. Het klinkt streng en dat vindt de mevrouw blijkbaar zelf ook. Haar gezicht breekt open in een lach en ze voegt er met een knipoog in het Afrikaans toe: “En moenie diere voer of versteur nie en ook nie plante beskadig nie." We knikken braaf en rijden met een “Baie dankie!” Etosha nationaal park in.
ROND DE ZOUTPAN
Etosha is één van de grootste natuurparken van zuidelijk Afrika en ontleent zijn naam, die 'grote witte plek' betekent, aan de uitgestrekte zoutpan midden in het gebied. De omringende graslanden en mopane-bosjes herbergen natuurlijke en aangelegde waterdrinkplaatsen, die het wild helpen te overleven in de droge tijd (meiaugustus) en er tevens voor zorgen dat toeristen altijd voldoende kans hebben op het spotten van
dieren. Het toerisme in Etosha is namelijk van groot belang voor Namibië. De opbrengsten van
het park leveren een flinke bijdrage aan het Bruto Nationaal Product van het land. Vanaf de zuidelijke toegangspoort Anderson Gate rijden wij 17 kilometer noordwaarts naar onze uitvalsbasis voor de komende dagen, Okaukuejo Rest Camp. Vanuit hier moet het dan gaan gebeuren: op safari minstens drie soorten van de Big Five spotten (olifant, leeuw en neushoorn, luipaard en buffel). Sinds ons vertrek uit Kaapstad bezochten we al wat kleinere parken in Zuid-Afrika en Namibië. We zagen vooral prachtig getekende, vrij ongevaarlijke giraffen, zebra's, springbokken en gemsbokken. Maar die ene leeuwin, op 'verrekijker-afstand' in Kgalagadi Transfrontier Park, vormt het hoogtepunt tot nu toe. Nu, onderweg naar het Rest Camp, kruisen al direct enkele 'nieuwe' dieren ons pad: tussen de giraffen en zebra's spotten we struisvogels en een groep gnoes.
BIJNA BOTSING
Aan het eind van de middag rijden we Okaukuejo Rest Camp weer uit. We registreren ons bij de receptie van het park en beloven dat we uiterlijk bij zonsondergang terug in het kamp zijn. Keert een auto namelijk niet tijdig terug in het kamp, dan wordt een zoektocht opgezet. Dat geeft ons een veilig gevoel. Je zult maar panne krijgen onderweg! Op safari gaan is altijd opwindend. Je weet dat er overal om je heen dieren zijn, maar er is geen garantie dat ze zich laten zien. Vandaag hebben we echter direct geluk. Bij Wolfsnes, een kleine
waterput niet ver van Okaukuejo, liggen drie leeuwinnen te relaxen in de zon. Dat doen ze zoals onze huiskatten dat doen, een beetje rollen op de rug, speels een poot naar elkaar uitslaan en eindigen met wederzijds schoonlikken alsof het leven ervan afhangt. Voor ons hebben ze weinig aandacht en we kunnen ze vanaf zo'n vijf meter afstand ongestoord fotograferen. One down, four to go, noteren we in ons logboek. Als we verder rijden, nog altijd in verrukking over de ontmoeting, wijzen we wat plichtmatig op een kudde zebra's en een groepje gevlekte hyena's die vlak voor ons in de struiken verdwijnen. De lucht kleurt inmiddels zwart van een naderende onweersbui. Het levert fraaie foto's op van twee giraffen in de zon tegen een donkere lucht. En dan verschijnt er een 'tegenligger' op de zanderige weg. Een olifant komt, als in slow motion, op ons af gelopen. We zetten de auto aan de kant en kijken met een mengeling van bezorgdheid en euforie naar het dier. Wat is-ie groot! Gelukkig heeft de olifant geen behoefte aan een treffen met ons. Op zo'n vijftien meter afstand staat het dier even stil, lijkt ons te peilen en besluit dan linksaf te gaan, het struikgewas in. De scène heeft misschien een minuut geduurd, maar voor ons is het verblijf in Etosha al bijna geslaagd. Two down, three to go.
HERENIGING MET DE LION KING
Enkele kilometers voor Okaukuejo zien we twee auto's langs de kant van de weg staan. Uit de eerste wordt druk naar ons gezwaaid, maar we zien niets interessants en willen doorrijden. De bestuurder van de tweede auto toetert en gebaart ons te stoppen. In de veronderstelling dat hij autopech heeft, houden we halt en draaien het raampje open. “Leeuwen!”, roept de bestuurder en wijst in de verte. We zetten de auto ook aan de kant en speuren met onze verrekijker in de aangeduide richting. Dan horen we gebrul en zien we tegen het groen de manen van een leeuw opdoemen. Hij blijkt niet zomaar wat te roepen. Aan de andere kant van de weg nadert een groepje leeuwinnen. Het mannetje steekt, nog altijd brullend, vlak voor ons de weg over en we zijn getuige van een ontroerende hereniging. Kopjes geven, om elkaar heendraaien, in elkaars achterste snuffelen en dan gezellig met zijn allen op de grond liggen rollebollen. Met enige tegenzin maken we ons na een half uur kijken en genieten los van het tafereel. De zon zakt snel richting horizon en over een half uur sluit de poort van het Rest Camp.
SHOWTIME
In Okaukuejo kun je, net als in de andere Etosha Rest Camps Halali en Namutoni, een kijkje nemen bij een drinkplaats net buiten de omheining. Die is jaarrond gevuld met water en wordt in het donker verlicht. Tegen zonsondergang nemen we plaats op de 'tribune', een rij banken vanwaar je een onbelemmerd zicht hebt op de waterplaats. Het voelt even alsof we naar het circus gaan. Om ons heen horen we het gekraak van zakjes chips en het verwachtingsvol gefluister van andere bezoekers. Op het toneel zijn al wat spelers aanwezig: groepjes zebra's en springbokken staan, met hun poten in het water, rustig te drinken. Wat terzijde staan zes giraffen. “Die wachten tot de kust veilig is”, horen we de reisleider van een groep achter ons vertellen.
“Ze moeten met de poten wijd staan om met hun lippen bij het water te kunnen. Dat maakt kwetsbaar en daarom drinken ze niet als er andere dieren in de buurt zijn.” Plots zien we tegen het licht van de ondergaande zon een stofwolk ontstaan. Daaruit komen olifanten te voorschijn, die op een drafje richting de waterplaats lopen. Vier volwassen dieren en twee kleintjes, veilig dravend tussen de groten. De andere dieren schuiven beleefd naar de zijkanten van het toneel op en de olifanten drinken en badderen enige tijd naar hartenlust. Op de tribune houdt iedereen zijn adem in. Dit lijkt wel haast geregisseerd! En inderdaad, een kwartiertje later maakt de ster van de avond zijn verpletterende entree: een zwarte neushoorn verschijnt aan de waterkant. Op hun beurt maken de olifanten plaats en krijgt dit logge en indrukwekkende dier alle ruimte om te drinken. Three down, two to go, waar eindigt dit spektakel? Als het donker is, gaan we naar huis om wat te eten. Maar vlak voor bedtijd nemen we nog even een kijkje bij de nu verlichte waterplaats. Het is er stil. De mensen zijn gaan slapen en ook de dieren hebben zich blijkbaar te rusten gelegd. Alleen de zes giraffen zijn er nog. Voor hen is het eindelijk veilig om te drinken. We geven ze zachtjes een applaus en keren tevreden terug naar onze tent. Morgenochtend vroeg weer op safari!
Rondreizen Namibië.
