Aparte ontmoetingen in Albanië

Reisbegeleiders van Djoser maken vaak bijzondere gebeurtenissen mee.

Frans Lepelaar zat onverwacht vooraan bij een inwijdingsceremonie samen met de president van Albanië en andere hoogwaardigheid bekleders.

Toen ik met mijn groep landde op het vliegveld Moeder Theresa van Tirana, bleek daar de rode loper uitgerold en stond er een heus ontvangstcomité langs de landingsbaan opgesteld. "Dat is goed geregeld door Djoser" werd er al direct vanuit de groep opgemerkt. Maar dat bleek een misrekening want in ons vliegtuig bleek patriarch Daniel te zijn meegereisd, het hoofd van de orthodoxe kerk in Roemenië. Nadat het vliegtuig was leeggestroomd, verscheen de zwaar bebaarde kerkelijke hoogwaardigheidsbekleder op de vliegtuigtrap. Geheel in het wit gekleed en voorzien van het zo kenmerkende hoofddeksel daalde hij statig de vliegtuigtrap af, op gepaste afstand gevolgd door drie geheel in het zwart geklede priesters. Hij werd hartelijk verwelkomd door enkele van zijn Albanese ambtgenoten en even later reed het gezelschap in glanzende limousines het vliegveldterrein af. Wij stonden nog enige tijd netjes in de rij te wachten voor de gebruikelijke formaliteiten.

De patriarch bleek samen met vele andere vooraanstaande personen, te zijn uitgenodigd om de volgende dag de plechtige inwijding bij te wonen van de grote, nieuwe kathedraal Ngjallja e Krishtit in Tirana. Deze kathedraal van de orthodoxe kerk had ik weliswaar het jaar ervoor tijdens een eerder bezoek aan Albanië al bezocht, maar nu was dus kennelijk de officiële inwijding gepland. De kerk ligt op loopafstand van ons hotel in Tirana en de volgende dag was ook nog eens de vrije dag dus alle gelegenheid voor de reisbegeleider en belangstellende groepsleden om meer van dit bijzondere ritueel mee te maken.

De volgende ochtend bleek het in de omgeving van de kathedraal al vroeg een drukte van belang. Een flink aantal politiemensen, complete cameraploegen en veel publiek vulden het voorplein en de afgezette straat. In burger geklede veiligheidsmensen, herkenbaar aan de bekende oortjes van de verbindingsapparatuur, bevonden zich (on-)opvallend tussen het publiek en hielden een oogje in het zeil. Kort na mijn aankomst werden veel aanwezigen enigszins onrustig nadat er een statige zwarte Mercedes voor de kathedraal was gestopt en een kleine man in donker pak was uitgestapt. Het bleek te gaan om de president van Albanië, Bujar Nishani. Hij werd bij iedere stap omringd door zijn bodyguards, kleerkasten van kerels, die hem voordat hij naar het publiek had kunnen zwaaien, vakkundig de kerk inloodsten.

Voor de toegangsdeuren van de kathedraal sloten een rijtje veiligheidsmensen de boel vervolgens hermetisch af. Althans zo leek het, aan de rechterkant werden nog wel wat personen toegelaten, mogelijk enkele verlate genodigden? Onschuldig kijkend en met mijn vriendelijkste glimlach meldde ik mij ook op dat punt en wees alleen maar op mijn fototoestel. Ik werd eerst nors bekeken en vervolgens werd met een strenge en onderzoekende blik mijn dagrugzakje bevoeld op mogelijk wapentuig. Maar dan, eigenlijk onverwachts, deden de veiligheidsmensen een stap opzij en stond ik binnen. Daar zag ik hoe een kleine roodharige fotojournaliste zich een weg door de menigte baande op weg naar het persvak helemaal vooraan bij het altaar en op zo'n 5 meter afstand van de president op de eerste rij. Ik volgde haar braaf en even later stond ook ik in het persvak waar ik de uren durende plechtigheid goed kon volgen en de nodige mooie foto's kon maken van de inwijdingsceremonie, de (kerkelijke) hoogwaardigheidsbekleders en natuurlijk de president en premier van Albanië. De eerste reiservaring van deze reis was gescoord. De volgende dag trokken wij verder Albanië in voor meer mooie reiservaringen!

Frans Lepelaar

> Rondreizen Albanië