Hoe onderwijs in Myanmar in kleine stapjes beter kan, ondanks conflicten en armoede

5 verbeteringen in het onderwijs van Myanmar

Voor kinderen in Myanmar is naar school gaan niet vanzelfsprekend. Hun land is een van de mooiste plekken van Zuidoost-Azië. Maar Myanmar is ook een land van conflicten en armoede. Ruim 2 miljoen kinderen gaan er niet naar school. Toch is er hoop op beter onderwijs, vertelt Mitsue Uemura, chief of education van UNICEF in Myanmar.
 

BIOGRAFIE MITSUE UEMURA

Mitsue werkt al 20 jaar aan beter onderwijs in ontwikkelingslanden. Eerder werkte ze voor UNICEF in Ecuador, Kenia, Papoea-Nieuw- Guinea en Vietnam. Ze is geboren in Japan en studeerde in de Verenigde Staten.
 

“Myanmar is complex. En elke dag hier is weer een verrassing.” Aan het woord is Mitsue Uemura. Sinds twee jaar is de Japanse voor UNICEF verantwoordelijk voor beter onderwijs in Myanmar. “Het is een van de grootste uitdagingen voor dit land. Lezen en schrijven zijn meer dan alleen schoolvakken. Stel je voor dat je verkeersborden niet begrijpt, of dat je gewoon de krant niet kunt lezen. Lezen, schrijven en rekenen zijn essentieel: om te leven en om een toekomst op te bouwen.” Ondanks de complexe situatie in Myanmar, ziet UNICEF-onderwijsexpert Uemura lichtpuntjes. Hier zijn vijf redenen die Uemura hoop geven op beter onderwijs in Myanmar.

1 Ook school in conflictgebied

UNICEF werkt het liefst aan structureel beter onderwijs, maar soms is eerst noodhulp nodig. “Het opgelaaide conflict is nu een van onze grootste zorgen”, zegt Uemura. “Alleen al in Rakhine zijn nu duizenden kinderen op de vlucht. Zodra het kan, willen we hen weer laten leren, in de vluchtelingenkampen waar ze verblijven. Een school, hoe simpel ook, is voor kinderen een plek waar ze veilig zijn, waar ze kunnen spelen en leren. Waar het leven weer een beetje normaal lijkt.” Daarom brengt UNICEF lesmateriaal naar deze conflictregio’s. Zo kregen kinderen in Kachin begin juni – de start van het schooljaar in Myanmar – bijna 5.000 lespakketten.

2 Ruimte voor lokale taal en cultuur

Wat Myanmar – en zeker ook het onderwijs daar – zo complex maakt: de bevolking bestaat uit enorm veel etnische groepen met allemaal een eigen taal. Samen met de overheid werkt UNICEF aan lesmateriaal in deze lokale talen. Uemura: “We kijken hoe we deze talen en culturen kunnen toevoegen aan het nationale, standaard onderwijs. Als je lokale talen een plek geeft op school, dan erken je de diversiteit van dit land. Ook maak je leren aantrekkelijker voor kinderen als ze hun eigen cultuur terugzien in het lesmateriaal.”
 

3 Een tweede kans voor schoolverlaters

Veel kinderen in Myanmar zijn vroegtijdig gestopt met leren. School kost geld en veel kinderen moeten bovendien werken. Of ze zitten niet op school omdat hun omgeving onderwijs gewoon niet belangrijk genoeg vond. “De vele schoolverlaters zijn een teken van de slechte staat van het onderwijs”, legt Uemura uit. “De uitdaging is om deze kinderen een tweede kans op onderwijs te geven.” Daarom is UNICEF in Myanmar gestart met second chance education. Dit is een verkort lesprogramma: kinderen leren er de basis van lezen, schrijven en rekenen, in twee jaar in plaats van de normale vijf jaar basisonderwijs. Uemura: “Zelfs kinderen van 12 jaar leren nu alsnog lezen. En ze krijgen ook een nationaal erkend certificaat – een erkenning van hun
vaardigheden.”
 

4 Steeds betere leraren

Iedereen weet: goed onderwijs begint bij goede leraren. In 2017 gaf UNICEF training aan maar liefst 27.000 leraren in Myanmar. “In onze trainingen laten we hen zien hoe je kinderen centraal kunt zetten. Hoe kinderen zelf kunnen leren, met de docent als facilitator. Voor veel leraren is dat wel wennen: ze zien nu een generatie kinderen die zelf kritisch leert nadenken. Ook leren we docenten hoe ze beter om kunnen gaan met de achtergronden van verschillende kinderen en bijvoorbeeld hoe ze stereotypen van jongens en meisjes kunnen doorbreken.”
 

5 Alternatieve onderwijsvormen

Begin dit jaar bezocht Mitsue Uemura een basisschool in Kachin. “Eén jongen viel me op: hij was veel ouder dan de rest, en heel gefocust op zijn schoolwerk. Hij bleek 15 jaar en toen hij 6 jaar was, scheidden zijn ouders. Hij bleef bij zijn moeder, maar kon door geldgebrek niet meer naar school. Nu – na jaren zonder onderwijs – kon hij via UNICEF toch onderwijs volgen, op zo’n manier dat hij leren en werken kon combineren. Zo leerde hij alsnog lezen en schrijven.” Voor deze kinderen zet UNICEF alternatieve onderwijsprogramma’s op. Flexibel genoeg dat ze kunnen blijven leren en zelfs een officieel diploma kunnen halen.


 

DRAAG SAMEN MET DJOSER BIJ AAN HET WERK VAN UNICEF

Djoser steunt UNICEF al 25 jaar in landen die we bezoeken. Op dit moment dragen we, samen met onze reizigers, bij aan onderwijs in Myanmar. Als Djoserreiziger kun je 3 of 5 euro doneren bij je boeking. Djoser verdubbelt vervolgens deze donatie. Zo helpen wij UNICEF kinderen helpen.