De draken van het eiland Komodo, Kleine Sunda eilanden
|
Alles wat je over de Komodovaraan kunt vertellen is indrukwekkend. Zijn oorsprong, zijn lengte, zijn slangentong, zijn onderkaak en zijn giftig speeksel. Een bezoek aan het Indonesische eiland waar de varaan leeft, maakt dan ook diepe indruk.![]() Zeven meter lange draken Deze dieren kwamen in 1911 voor het eerst in het nieuws. De Nederlander Van Hensbrack ving tijdens een expeditie met het KNIL (Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger) op Komodo enkele exemplaren en bracht ze naar 's Lands Plantentuin in Buitenzorg, het huidige Bogor. Geruchten over zeven meter lange draken deden al enige tijd de ronde, nadat parelduikers op Komodo hadden aangelegd en een glimp opvingen van de reusachtige dieren. P.A. Ouwens, curator van de Tuin, onderzocht de 'draken' en concludeerde dat het varanen waren: hoogontwikkelde hagedissen die goed kunnen klimmen, zwemmen en lopen. Varanen komen op vele plaatsen in de wereld voor, maar zijn nergens zo groot als op Komodo. De dieren waren geen zeven meter, maar haalden toch makkelijk een lengte van drie meter. Het belang van de ontdekking werd snel erkend. Ouwens maakte een wetenschappelijke beschrijving en zorgde ervoor dat het dier een beschermd leven kon leiden. De varaan werd officieel naar de curator vernoemd: varanus komodienses ouwens. Een groot deel van het eiland werd een nationaal park. Speeksel als wapen ![]() De Komodovaraan stamt waarschijnlijk af van de dinosaurus. Fossielen voeren terug tot het vroege Eoceen, zo'n 60 miljoen jaar geleden. Varanen hebben een relatief kleine, spitse kop en een lange nek. De naar verhouding dikke romp loopt uit in een zwaar gespierde staart, waarmee het dier gevaarlijke klappen kan uitdelen. De poten zijn voorzien van scherpe klauwen, maar zijn machtigste wapen is zijn speeksel. Dat is zo giftig dat hij er elke prooi mee kan vellen. Een beet van een varaan heeft een gevaarlijke infectie tot gevolg. Omdat het dier een sterk reukorgaan bezit en bij het jagen afgaat op de geur van bloed, draagt de parkwachter die bezoekers begeleidt, altijd een gevorkte stok bij zich om eventueel aanvallende varanen te stuiten. Varanen jagen weer zelf Om acht uur - het is buiten nog lekker fris - lopen we achter enkele rangers aan naar de plaats waar men de varanen vroeger bijvoederde. Omdat ze te vadsig werden, is dat nu afgeschaft. Ze moeten weer zelf op jacht. We speuren om ons heen en kijken zelfs omhoog. Varanen brengen hun eerste levensjaren in een boom door, omdat ze anders kans lopen ten prooi te vallen aan hun moeder of een ander vraatzuchtig volwassen exemplaar. ![]() We zien uiteindelijk zo'n dertig varanen. Een behoorlijke score, vindt Ambrosius. Succes is niet gegarandeerd, zeker niet nu de rangers geen kadavers meer mogen ophangen als lokaas. Ons geluk houdt zelfs nog langer aan. Als we voor de lunch terugkeren in het kamp, liggen er twee flinke varanen tussen de palen onder het hoofdgebouw van de parkwachters. Het is inmiddels boven de dertig graden en de dieren verroeren geen vin. Ze zien er bijna aaibaar uit. Op reis met Djoser naar de Indonesische Kleine Sunda-eilanden is Komodo een van de eilanden die je bezoekt. |
Aan de informatie in deze artikelen en verhalen kunnen geen rechten ontleend worden.