Europa’s best bewaarde geheim: Moldavië!

Ietwat vervallen grijze flatgebouwen en brede trottoirs doemen op voor de ruiten van onze bus. We zijn net geland in Chişinău, hoofdstad van Moldavië, en op weg naar het hotel dat een aantal nachten ons thuis zal zijn in dit intrigerende land. De Russificatiecampagnes van de vorige eeuw hebben duidelijk hun vruchten afgeworpen, want van de gebouwen, mensen en lada’s straalt een jarenlang ongenoegen. Onze eerste indrukken krijgen een spannende lading als we voorbij een (voormalig) KGB-gebouw rijden. “Geen foto’s nemen!” wordt ons door gids Natalia op het hart gedrukt. Ze kijkt pas weer gerustgesteld als we een flink stuk voorbij het kantoor zijn. En zo krijgen we tijdens onze 30 minuten durende transfer al een beetje een beeld van wat ons te wachten staat. Maar behalve de semi Russische sferen die onze eerste herinnering kleuren, blijkt Moldavië nog veel meer voor ons in petto te hebben. Lees hier meer over de belangrijkste bezienswaardigheden.

 

Wie rondrijdt (of loopt) in Chişinău zal zien dat het een groene stad is. Veel bomen in statige lanen, parken, relaxende jongeren... Wat ook meehelpt, is dat er in de parken gratis internet is, en internetverbindingen in Moldavië behoren tot de snelste ter wereld. Er zijn twee parken die je gezien moet hebben, en gelukkig liggen ze vlak bij elkaar. Het Parcul Catedralei is bekend van de ‘Kathedraal van de geboorte van Christus’, de hoofdkathedraal van de Moldavische orthodoxe kerk die stamt uit 1830.

De kathedraal heeft een roerige geschiedenis; zo werd hij gebombardeerd tijdens de tweede wereldoorlog, werd de klokkentoren vernield door communisten in 1962, en was er een algeheel verbod tijdens de Sovjetperiode om te bidden in de kathedraal. Maar hij is weer heropgebouwd en pronkt nu met nieuwe klokkentoren in het park. Het andere park heeft de makkelijk te onthouden naam Grădina Publică Ştefan cel Mare şi Sfînt. Dit park, waarin flaneren tot een kunst is verheven, is genoemd naar Moldavië’s bekendste middeleeuwse prins Ştefan cel Mare, die nu symbool staat voor het dappere verleden dat het land kent.

 

Wie Moldavië zegt, zegt wijn. Al meer dan 5000 jaar wordt er in dit land wijn gemaakt en dat maakt Moldavië tot een van de oudste wijnlanden ter wereld.  Maar liefst 10% van de grond in Moldavië is bestemd voor de wijnbouw. En ondanks de relatief kleine oppervlakte van het land, behoort Moldavië toch tot de 25 grootste wijnproducenten ter wereld. En ook de ondergrondse wijnkelders zijn befaamd. Er zijn in Moldavië meer dan 120 km aan ondergrondse wijntunnels waarvan de meeste  te vinden zijn in Cricova, een plaatsje  op zo’n 15 km boven Chişinău met de grootste wijnkelder te wereld. We arriveren hier rond 16.00 ’s middags en worden met speciale treinwagentjes de kelders in gereden. Tip: neem een extra warme trui mee, het is in de kelder best koud.  

 

Heb je een beetje aanzien, dan heb je een privécollectie aan wijnen in de kelder van Cricova staan. Zo wandelen we langs de wijncollecties van o.a. Angela Merkel, Jose Manuel Barroso en Vladimir Poetin. Na de rondleiding schuiven we bij een van de lange tafels aan, waar we in internationaal gezelschap een wijnproeverij krijgen voorgeschoteld. Aan ruiken, proeven en spugen doen de meesten hier niet. Alles wordt gewoon lekker opgedronken. Met als gevolg dat het hele gezelschap na een half uur bijzonder vrolijk naar buiten stapt.
 

Gelukkig staat er in de avond een echt Moldavisch restaurant op het programma: restaurant la Taifas in Chişinău. We krijgen hier een goedgevulde kippensoep, golubtsy (gevulde kool), druivenbladeren, pelmeni met kool en kaas (soort dumplings) een salade met de meest heerlijke feta ooit, gegrilde kip, aardappelomeletjes, gegrilde paprika en als dessert yoghurt met gedroogde pruimen in chocola, walnoten en honing. Tongstrelend lekker. Gids Natalia legt uit dat de Moldavische keuken een mix is van Balkan, Russische, Roemeense, mediterrane en Ottomaanse invloeden. Een goed geslaagde fusion dus. Een andere tip voor een goed restaurant in de buurt is Vatra Neamului, dit zit precies boven La Taifas en bereidt spectaculaire vleesgerechten.

 

Maar behalve de groene stad, bijzondere geschiedenis en fusionkeuken is er nóg iets wat Moldavië bijzonder maakt: Transnistrië. Deze door zichzelf onafhankelijk verklaarde republiek ligt aan de andere kant van de rivier Dnjestr, wordt door geen enkel ander land ter wereld erkend en hoort officieel bij Moldavië. Kortom: vreemder dan dit wordt het niet! We rijden met onze bus naar de grens van Transnistrië en moeten bij het douanekantoor – dat overigens zó als decor kan dienen in een James Bondfilm - allemaal uitstappen om een visum te ontvangen. Het visum bestaat uit een klein snoeppapiertje dat we ondanks het formaat en de grote kwijtraakfactor erg goed moeten bewaren. Anders kunnen we straks niet terug Moldavië in.   
 

Hoofdstad Tiraspol blijkt een openluchtmuseum in Sovjetstijl met bombastische overheidsgebouwen, statige beelden van Grote Leiders, brede boulevards, talloze reclameborden met hamers en sikkels en een levendige markt. Mét modern elektronisch systeem waarmee je je standplaats op de markt kan reserveren, dat dan wel weer.

Na een paar uur keren we terug naar de grens met Moldavië, onze handen krampachtig gevouwen om het visumpapiertje dat we absoluut niet kwijt wilden raken. Zonder problemen rijden we de grens weer over. In het ergste geval, zo legt Natalia ons uit, ‘kopen’ we een nieuw papiertje. Maar dat is nu gelukkig niet nodig.

 

Met een hoofd en een maag vol goede herinneringen, keer ik na een aantal dagen Moldavië terug naar Nederland. Moldavië is dé perfecte bestemming voor een ieder die graag buiten de gebaande paden loopt en die houdt van een eigenzinnig land vol verrassingen. Want dat is Moldavië: excentriek, maar altijd gastvrij.

Bekijk hier onze reizen naar Moldavië.