Eerst eten, dan praten
Eten neemt een belangrijke plaats in de Turkse samenleving in. Nog net iets belangrijker dan converseren, getuige de oude uitdrukking: ‘eerst eten, dan praten’. De keuken vormt, ook vanwege de stookplaats, het hart van het huis. Een schoorsteen zonder rook wens je je ergste vijand niet toe. Het eerste Turkse kookboek is al drie eeuwen oud en de bereiding en presentatie van gerechten zijn tot kunst verheven. Typisch Turks zijn de intrigerende namen, meestal voor bijzonder geslaagde gerechten. Zoals: ‘kadin budu kofte’: vrouwendijen, voor ovale gehaktballen. Het beroemdst is wel de ‘imam Bayildi’: de imam viel flauw, voor gevulde aubergine. Meestal wordt aangenomen dat hij flauwviel omdat hij het gerecht zo overheerlijk vond, maar er zijn ook andere lezingen. Geen misverstand bestaat er over ‘hunkar begendi’, kebab met auberginepuree, dat betekent gewoon: de heerser vond het lekker. Tijdens onze rondreizen door Turkije heb je de mogelijkheid om deze heerlijke gerechten te proeven!
