Reisverslag:Van Santiago naar Rio
Reisverslag Santiago naar Rio (18 januari t/m 15 februari)
Woensdagavond begon het avontuur op Schiphol. De vluchten met Air France zijn prima, maar wat een eind! Van Parijs naar Santiago bijna 14 1/2 uur! Het laatste stuk over de besneeuwde Andestoppen. We hebben een beetje kunnen slapen, maar je komt toch redelijk gebroken het toestel uit om 10 uur in de ochtend (4 uur vroeger dan in Nederland).
Kennismaken met de groep (14 personen) en de reisbegeleidster Dorien uit Oude Wetering. Gelijk een goede sfeer. Omdat de kamers nog niet klaar zijn gaan we direct met de groep de stad in met de metro. In de prachtige Mercado Central (helemaal van gietijzer) eten we heerlijke zeebaars.
Vrijdagochtend mogen we uitslapen. Met de funiculare gaan we de San Cristobal heuvel op en hebben we een prachtig uitzicht op de immense stad (6 miljoen inwoners). Dan in 2 uur naar de kustplaats Vina del Mar. Samen bezoeken we het Foncke museum dat gespecialiseerd is in de cultuur van Paaseiland: heel intrigerend! Buiten staat 1 van de 6 "megakoppen" buiten Paaseiland. Daarna hebben we even een paar uur "echt" vakantie: we gaan naar het strand. Het water is ijskoud en het strand overvol (zomervakantie), een gezellige zomerse boel! We eten heerlijke vis in een restaurant aan zee.
Vandaag staat op het programma de havenstad Valparaiso, die tegen heuvels is opgebouwd. Het is zo speciaal dat het op de Werelderfgoedlijst is geplaatst. De locale gids Leo neemt ons van 9 tot 6 uur op sjouw door de stad. We beklimmen vele trappen met schitterende uitzichten, zien kleurrijke huizen en gebruiken antieke funiculares. Tussendoor bezoeken we het huis van de dichter en Nobelprijswinnaar Neruda. We lunchen in een bijzonder restaurant annex museum, met alle mogelijke plekken beschreven door bezoekers en de gekste spullen aan de muur en alleen patat met rundvlees op het menu. Dat eet je met meerdere personen van 1 bord. Je moet er geweest zijn. We rijden ook een eindje met een trolleybus, maar de spectaculairste rit tot nu toe is met de stadsbus die de steilste straten omhoog tuft en dan met hoge snelheid weer naar beneden crost; een ware rollercoasterride!
Zondag brengt een bus ons in ruim 7 uur naar La Serena. Daar gaan we met een klein groepje landinwaarts naar het observatorium Mamalucca. In deze streek zijn bijna nooit wolken en er zijn o.a. centra van ESA en NASA. De ondergaande zon zet de bergen in een rode gloed. Als het donker is bemerk je pas hoe adembenemend mooi de sterrenhemel is. We krijgen een boeiende uitleg over het heelal en voelen ons heel nietig. We weten nu "alles" over de sterren en planeten, nebula's en de melkweg. Door de telescoop zien we o.a. Jupiter met 4 manen. Een onvergetelijke avond (om 12 uur terug in het hotel). Om 6 uur op en met een busje 2 uur rijden naar het Noorden. Daar liggen eilandjes voor de kust die krioelen van het leven. Door de koude golfstroom leven hier Humboldtpinguins. Verder zien we o.a. dolfijnen, zeeleeuwen en pelikanen. Met een kleine bootje doorklieven we de golven en wanen we ons in een BBC natuurserie.
Terug in het hotel gelijk de nachtbus in voor een rit van 18 uur naar San Pedro de Atacama. Het is een dubbeldekker semi cama bus, met stoelen die ver achteruit kunnen. We zitten boven de chauffeur en hebben een vorstelijk uitzicht. Zo valt 18 uur in een bus goed te doen!
We stappen uit in een compleet andere wereld. De kust hebben we ingeruild voor de droogste woestijn ter wereld, de Atacama. San Pedro is een schattig koloniaal dorpje dat is ingenomen door backpackers, een erg leuk oord om 3 dagen te verblijven. Erg veel tijd om het te verkennen hebben we niet, want 's middags gaan we naar de Maanvallei, waar geen enkel leven mogelijk is. De zonsondergang is wonderschoon.
Woensdagochtend om 7 uur rijden we naar zoutmeren waar we verschillende flamingosoorten zien. We ontbijten aan het meer. Die dag zien we de grote verscheidenheid aan landschappen. Op de hoogste Andestoppen ligt sneeuw. De vicuna's completeren het plaatje. De camera's maken overuren!
Vrijdagochtend gaan we Chili verlaten, maar ze kunnen moeilijk afscheid van ons nemen!
Om 8 uur staan we klaar voor vertrek, maar eerst moeten we langs de pascontrole. Dat betekent aansluiten in de rij. In de brandende zon schuifelen we langzaam richting de exitstempels. Uiteindelijk rijden we San Pedro om 1 uur uit, 5 uur later dus! Dan 160 km door niemandsland tot de Argentijnse grens. Daar mogen we gelukkig in de bus wachten tot we aan de beurt zijn voor de stempels. Alle bagage uit de bus en netjes op een rijtje kan deze uitgebreid besnuffeld worden door een drugshond. Gelukkig vindt hij niets. Om 5 uur ´s middags rijden we dan officieel Argentinië in. Een prachtige route dwars door de Andes met als hoogtepunt een pas van 4600 meter. De afgelopen dagen hebben we continu op grote hoogte geleefd en dat is letterlijk adembenemend. Door de ijle lucht ben je snel buiten adem. De rest van de reis zullen we niet meer zo hoog komen.
Na een lange nachtrust kunnen we er weer tegen. Het kleine hotel heeft een klein zwembadje in een binnentuin, een prima plek om 2 dagen tot rust te komen. Wij gaan met de kabelbaan (die over ons hotel gaat) de San. Bernardoheuvel op en hebben een mooi uitzicht op de stad. Salta heeft een prachtige binnenstad met de meeste koloniale gebouwen in oorspronkelijke staat van het land. In het witgekalkte Cabildo, het oude bestuurscentrum, proeven we de sfeer van het Spaanse bewind. We bezoeken de roze kathedraal en de St. Franciscuskerk. Wat een overdaad aan pracht en praal binnen en buiten! Met de groep gaan we om half 9 de stad in. In de uitgaanswijk is het nog rustig. Na een drankje op een terras gaan we een populair restaurant binnen waar even later een dansvoorstelling volgt en een band speelt. We delen onze eerste biefstuk (400 gram) deze reis, een ware smaaksensatie. Het vlees smelt bijna in je mond.
Zondag slapen we weer uit en luieren bij het zwembad. Eindelijk vakantie! Koen bezoekt de grote begraafplaats, een enorme dodenstad. Mooie lanen worden geflankeerd door prachtige grafhuizen, waarin de kisten van hele families staan. Het meeste indruk maakt het graf van een vermoord jongetje. Het is een soort bedevaartsoord geworden en mensen hangen speelgoed op en schrijven hun gebeden op briefjes.
's Middags vergapen we ons in het museum aan de Incamummies. Het zijn kinderen die op 6500 meter hoogte in de Andes levend zijn begraven. Zij werden op deze manier verenigd met de voorouders. Door de vrieskou zijn ze perfect bewaard gebleven. De kathedraal zit overvol tijdens de mis van half 8. De mensen staan in de rij voor de biecht. Wij sluiten de dag af met een pizza (even geen vlees!).
Dan gaan we richten het Zuiden. We doorkruisen de indrukwekkende kloof van Cafayate en bewonderen de kleurschakeringen en de bijzondere rotsformaties, zoals de Duivels Keel en het Amfitheater. Onvoorstelbaar hoe de natuur zoiets heeft kunnen voortbrengen. In het wijndorp Cafayate wordt de beste wijn van Argentinië geproduceerd. We bezoeken 2 bodega´s om wijn te proeven en sluiten de dag af in een wolkbreuk met een heerlijke Argentijnse biefstuk.
Vanochtend relaxen in en bij het zwembad. Om 12 uur op pad naar de Incaruines van Quilmes, de belangrijkste van het land. Het Pachamama-museum (Moeder Aarde Godin van de Inca´s) verrast door de bijzondere architectuur. Alle soorten steen zijn gebruikt in mooie mozaïeken en kunstuitingen.
Een maaltijd zonder vlees is in Argentinië ondenkbaar, dus ook in Tafi del Valle geen vegetarische maaltijd, maar een dunne schnitzel gaat er ook best in!
Bij de pinautomaat zien we kinderen dansen op een overdekte binnenplaats. Als we een foto willen nemen, worden we uitgenodigd om de rest van de dansrepetitie te zien. Onvoorstelbaar hoe fanatiek de kinderen dansen, vooral de jongens. Ontzettend leuk om mee te maken.
De volgende ochtend bekijken we de omgeving op de manier zoals dat hier hoort: te paard!
Als waren gaucho's bedwingen we de heuvels (gelukkig weten de paarden precies de weg!). Je ziet alles op een heel andere manier zo: hoog te paard heb je een prachtig zich op de vallei. Een unieke ervaring. Even later bevinden we ons in een totaal andere wereld: we rijden in ons busje door het tropisch nevelwoud, een microklimaat in de uitlopers van de Andes. In Tucuman, de grootste stad in het Noordwesten nemen we de publieke nachtbus die ons in 17 uur 1130 km westelijker naar Posadas brengt. Onderweg zien we eindeloze pampa's met duizenden koeien.
Posadas is de hoofdstad van de regio Missiones en ligt aan de Parana-rvier. We steken de rivier over en zijn in ons derde land deze reis: Paraguay! Het is hier snikheet en zien maar 1 optie: het zwembad in! Opgefrist gaan we naar de ruïnes van twee missieposten. De Jezuïeten hebben een belangrijke rol gespeeld in deze regio. De Guarani werden bekeerd, maar ook kregen ze bescherming tegen de slavenhandelaren. Ze kregen scholing met behulp van muziek. Ze bespeelden diverse instrumenten. Het tragische einde van deze periode hebben we pas thuis nog gezien in de indrukwekkende film "The Mission" (een aanrader!). We bezoeken de missies van Jesus en Trinidad. Er is veel verwoest en vergaan door de tand des tijds, maar met de uitleg van een gids krijgen we een goed beeld van de goed georganiseerde posten, waar soms 4.000 mensen woonden.
Vrijdagochtend steken we de rivier weer over en met in totaal 4 stempels in ons paspoort zijn we weer terug in Argentinië. We bezoeken de grootste missiepost in de regio, San Ingnacio. Nadat eerdere posten werden vernietigd door slavenhandelaren in 1610 en 1632, werd de missie nog grootser herbouwd in 1696. De missieposten staan terecht op de Werelderfgoedlijst van Unesco.
Op weg naar ons hotel stoppen we bij een mateplantage. De blaadjes van de boom worden gedroogd en versneden. Iedereen in deze streek (en ook over de grens) heeft een thermoskan en een matebeker bij zich. De hele dag door wordt er met een rietje uit gedronken. Wij proberen ook deze sterke drank: het lijkt het meest op hele sterke groene thee. Wij hebben toch liever koffie!
In het hotel in Capiovi is het zwembad weer ons toevluchtsoord. We eten "stokbrood met kaas", maar niet zoals we dat van thuis kennen. Dit deeg met kaas wordt om een stok gewikkeld en gebakken boven houtskool: erg lekker!
Zaterdag is het dan eindelijk zo ver: we gaan naar de Iguazu-watervallen! Eerst naar de Argentijnse kant, waar de 2 rivieren met donderend geraas naar beneden storten. De watervallen bestaan uit tientallen stromen die over een lengte van meer van 3 km een enorm waterballet verzorgen. Wij kiezen voor "La Gran Aventura": eerst 8 km in een open truck door de jungle, waar we grote spinnen en veel vogels zien. Daarna het zwemvest aan en met zo min mogelijk kleding er onder een grote speedboot in. We doorkruisen de spectaculaire stroomversnellingen en varen zo richting de gigantische watervallen. Dan komt het hoogtepunt van het grote avontuur: we varen met grote snelheid een enorme waterval in. Een gejuich en gelach en we zijn drijfnat. Geen enkel probleem, want dat waren we toch al vanwege de enorme hitte. De camera's etc. zit gelukkig in waterdichte zakken. Tijd om de rest van het park te verkennen. Om elke bocht ontvouwt zich weer een nieuw panorama. De camera's maken wederom overuren. Het krioelt er van de vlinders die dol zijn op zout en dat is in overvloed te vinden op de bezwete huid van Jopie: regelmatig krijgt ze een zoutetende medereiziger op haar arm: prachtig!
De overtreffende trap van watergeweld zien we aan het eind van de middag: de Duivelskeel is de meest indrukwekkende waterval die we ooit hebben gezien. In een enorme U-vorm komen aan alle kanten kolkende watermassa's naar beneden: om nooit te vergeten!
Dan moeten we afscheid nemen van het mooie Argentinië en worden we verwelkomd in Brazilië. Zondagochtend bezoeken we de grootste waterkracht centrale ter wereld: de Itaipu-dam uit 1982. Inmiddels hebben de Chinezen een nog grotere (de drieklovendam), maar dat hebben ze van hier afgekeken. De dam staat bekend als 1 van de 7 wereldwonderen van ingenieurskunst (onze deltawerken staan ook op de lijst!). Het is inderdaad heel indrukwekkend.
Daarna naar de Braziliaanse kant van de Iguacu-watervallen. Je denkt dat je alles hebt gezien aan de Argentijnse kant, maar hier heb je het overzicht over het gehele complex: enorm! Over loopbruggen kan je diep in de "duivelskeel" lopen. Hiervandaan is de watermassa nog indrukwekkender. In het zwembadje van het hotel kunnen we alle indrukken rustig verwerken.
Dan staat er weer een lange reisdag op het programma: in 12 uur rijden we naar Curitiba. Als om 6.15 uur de wekker afgaat klinkt het luid "Lang zal ze leven!". Jopie is jarig! Dat vieren we met een prachtige treinreis door het Serra do Mar-gebergte naar Morretes, een traject met tal van bruggen, tunnels en watervallen en adembenemende uitzichten.
Dan weer een lange reisdag naar Paraty aan de kust. In Curitiba rijden we nog langs het beroemde museum ontworpen in 1967 door Oscar Niemeijer. Wat een fantasie heeft die man! In de middag rijden we door de grootste stad van het continent: Sao Paulo, 16 miljoen inwoners! Vanochtend ontwaken we in een heerlijk hotel gebouwd rond een zwembad. Het plaatsje blijkt een waar pareltje te zijn. Rijk geworden door de goudhandel en de schepen die af en aan voeren, maar in de vergetelheid geraakt doordat er een weg kwam en het vervoer dus niet meer per schip werd gedaan. Daardoor is alles her nog precies zoals het eeuwen geleden was. Straten met kleurige slavenhuisjes en bestrating met kinderkopjes, erg fotogeniek.
's Middags maken we een heerlijk tocht op een vissersboot met Piet en Ida. Bij een bountystrandje springen we van boord. Er zijn alleen Brazilianen. Een eindje verder eten de kleurige vissen uit je hand. De baai met het schilderachtige stadje maken het plaatje compleet. Jammer dat we morgen weer door moeten. Maar de bestemming is gelukkig wel heel speciaal: Rio de Janeiro!
Vrijdag leggen we het laatste traject per bus af van onze reis. Van het rustige vissersplaatsje Paraty, maar het bruisende Rio de Janeiro.
We rijden langs de prachtige kustweg, waar regelmatig een fotostop wordt gemaakt. Dan verruilen we de natuur voor de grootstedelijke drukte. We zien de overbekende skyline vanaf de enorme brug die we oversteken. Oeps, de Argentijnse chauffeurs hebben een afslag gemist. Zo rijden we nog 2 uur heen en weer door Rio voordat we bij ons hotel worden afgeleverd. Een gratis citytour dus! We zitten 1 straat achter het beroemdste strand ter wereld: Copacabana!
Even opfrissen en we gaan op weg naar misschien wel het beroemdste beeld ter wereld: het Christusbeeld dat waakt over de stad op de hoogste berg hier, de Corcovado. Via een schilderachtige route rijden we omhoog. Het beeld is indaad indrukwekkend, maar het uitzicht is werkelijk adembenemend: aan je voeten ligt de metropool die verdeeld wordt door bergruggen waarop de villawijken en de favela's zijn gebouwd. Dit alles omzoomd door parelwitte stranden en een enorme baai met havens en vliegvelden. Je raakt niet uitgekeken. Op de ansichtkaarten staat altijd een wolkeloze lucht, maar wij zien het heel anders: tijdens een onweersbui! Wij staan droog en vergapen ons aan de bliksemflitsen: spectaculair! Het geheel wordt afgesloten met een regenboog: onvergetelijk! We sluiten de dag af met een laatste diner met de groep.
Zaterdag doorkruisen we de stad met de enthousiaste gids Telmo. We zien de enorm verschillende wijken, grote villa's, de schilderachtige koloniale binnenstad, de moderne kathedraal, die van buiten op een omgekeerde bloempot lijkt en van binnen wordt verlicht door prachtige glas-in-lood-ramen. We "lunchen" in een art deco lunchroom met kunstwerkjes van gebakjes en struinen over de markt en door de wijk Santa Theresa. Als we om 3 uur terug zijn kunnen we eindelijk een plons nemen in de oceaan en mensen kijken op de Copocabana: wat een stad! Om 6 uur al weer paraat, want we hebben een unieke kans om in het "epicentrum" van de wereld van het Carnaval, het Sambadrome, de generale repetitie mee te maken van 2 sambascholen. Volgende week is het Carnaval en gaat de hele wereld hier uit zijn dak. De prijzen zijn dan astronomisch hoog, maar nu mag iedereen gratis kijken naar de echte optocht, maar dan zonder de praalwagens en veren (die blijven tot het laatse moment geheim). In het openlucht "stadion" is geen toerist te bekennen: we zitten tussen de Braziliaanse families die hier hun eigen feestje bouwen. De honderden deelnemers van de scholen "Portela" en "Imperatriz" geven hun beste shows prijs : wat een spectakel! Als we om 1 uur in bed liggen duizelt het ons nog voor de ogen!
Zondagochtend eindelijk uitslapen. 's Middags maken we met een gids een wandeling door de grootste "krottenwijk", de favela. Zoiets doe je niet samen. Een paar maanden geleden heeft de politie de wijk "schoongeveegd" en er is nu veel minder (drugs)criminaliteit. Het is een erg gezellige wijk met vriendelijke mensen. De zondagmarkt is ook erg kleurrijk. We hebben een veel positiever beeld gekregen van de favela. De echte probleemwijken liggen ver in de buitenwijken, maar daar kom je als toerist niet. Langs het strand is het een drukte van belang: straatcarnaval, maar hier zijn de mensen niet verkleed, maar de honden. Dat kan alleen in Rio! Om 6 uur nemen we afscheid van de groep. Er blijven nog een paar mensen die een verlenging hebben. We zijn erg blij met onze 2 dagen extra. Het reistempo lag af en toe erg hoog en nu kunnen we de reis relaxed afsluiten. Zo lopen we heerlijk over de boulevard van Ipanema en zitten uren onder een parasol naar mensen te kijken (je raakt hier nooit uitgekeken). Om 4 uur naar het andere "hoogtepunt" van de stad, het beroemde Suikerbrood. Met 2 kabelbanen ga je omhoog. Het uitzicht van de eerste berg is al spectaculair, maar vanaf het "Pao de Acucar" valt je mond echt open: wat een uitzicht! We blijven uren boven en zien de lampjes in de stad aan gaan en hoog boven de stad de verlichte Christus: een sprookje! Een waardige afsluiting van een onvoorstelbaar mooie reis.
We kunnen het nauwelijks bevatten hoeveel we hebben gezien en de onvoorstelbare diversiteit aan landschappen, mensen, steden, dorpen, woestijnen, watervallen: het zal wel even duren voor we alles verwerkt hebben. Als we de verslagen lezen en de foto's op ons weblog bekijken lijkt het al maanden geleden. We hebben enorm genoten en zijn klaar om naar huis te gaan. Een rustig ochtendje en vanmiddag naar de luchthaven. De truien en jassen diep uit onze koffer gevist. Op naar ons koude kikkerlandje!
Jopie en Koen.
