Gezamenlijk reisverslag Djoser Family Costa Rica 20 dagen, vertrek 4 augustus

Deelnemers:

Eric, Thessa, Irene, Astrid en Yvonne Geerling
Rene, Tanja en Brian
Claske en Lieve
Guusje en Rian Wiersma
Kenneth, Thomas en Daniel Jap-a-Joe
Onno, Ineke, Marscha en Rachelle Sinnema
Aris, Marie Louise, Cerille en Julian Roelofsen

Reisleidster : Judy Scheltus
Buschauffeur : John 
 
Dag 2                  5 augustus

We zitten al in Costa Rica. We hebben dus veel in te halen. Let’s Go!!! De vlucht ging goed. We kwamen moe aan in San Jose. Met een bus gingen we naar het hotel. Judy (onze reisgids is superaardig en John de chauffeur ook. We kregen wat uitleg en toen mochten we vrij doen wat te doen was. Bijna iedereen ging naar het kindermuseum. Het was leuk. ’s Avonds met zijn allen eten. Iedereen meteen kennis gemaakt. !!Supr. gezelli!!! ’s Avonds geslapen als een roos. ’t Is wel een lekker hotel maar jammr genoeg geen zwembad.  Oh ik moet stoppen we gaan eten. Dgg dgg

Marscha (12 jaar)

Dag 3                  6 augustus

Wij hebben vandaag 4 uur in de bus gezeten. Wij zijn namelijk van San Jose naar Dominical gereden. We zijn daar meteen gaan zwemmen, het was een heel mooi zwembad en het was ook niet echt een hotel, het was een soort park met kleine bungalows. Het zwembad was een zwembad met een soort waterbar, je kon er niet echt wat bestellen. We hebben heel lang gezwommen, alle kinderen hebben gezwommen. Rene heeft gezwommen en erik is heel even in het water geweest en onno is ook heel even in het water geweest. Die dag was echt superleuk.

Dag 4               7 augustus

Vandaag zijn we vanuit Dominical naar het park Corcovado gegaan. Om naar het park te komen gingen we met de boot langs mangrovebossen. OP zee zagen we een dolfijn. Althans, we zagen de ruggen van de vissen die onze gidsen duidden als dolfijn en walvis. De boot ging snel en de rit was ruig, maar gelukkig werd niemand ziek. In Corcovado zagen we veel dieren. Te veel om op te noemen. Na een mooie tocht hebben we daar geluncht. Toen brak er een storm los die die dag niet meer op leek te houden. De boottocht terug zullen we ons nog lang herinneren. (zij de wakker waren) In de plaatselijke shop werden droge t-shirts gekocht zodat we in ieder geval gedeeltelijk droog thuis zouden komen. Moe maar voldaan sloten we de dag af in het restaurant van het prachtige hotelpark. 

Kenneth

Dag 5                  8 augustus
 
Vandaag lekker relaxen tot 12.00 uur in het zwembad, daarna gaan we op weg naar Quepos, het is maar een korte rit van circa 2 ½ uur. De weg ernaar toe is zeer hobbelig met veel gaten en kuilen, het hoort er een beetje bij in Costa Rica. We nuttigen in de bus een toastje met krabsalade van Thessa omdat de lunch erbij inschiet. Aangekomen in Quepos is het even slikken wat het hotel betreft. Geen ramen en frisse lucht in de kamers,  wel een heel leuk zwembad op het dak van het hotel. ’s Avonds weer gezamenlijk gegeten en het is wederom gezellig, we gaan zelfs aan de smaak van koriander wennen. Morgen gaan we weer naar een nationaal park met hele mooie stranden en hopelijk weer een hele hoop beesten. Dus lekker op tijd naar bed maar weer.

Marie Louise

Dag 6                   9 augustus

Vandaag naar Manuel Antonio National Park. Dat is het eerste natuurpark van Costa Rica opgericht in de jaren ´70 en is helaas door zijn goede bereikbaarheid te populair, zodat het een beetje op een bezoek aan Blijdorp lijkt. Toch hebben we een goede dag gehad. We hebben brulapen, doodshoofdaapjes, wasberen, diverse hagedissen, kikkers, krabben en leguanen gezien, maar ook nog de giftigste slang van Costa Rica en een kaaiman. En dan het strand………….met recht een van de stranden die in de top 10 mooiste stranden ter wereld staat. Een waar “Bounty” gevoel!!! Hier moesten we even zwemmen en zonnen - in de schaduw hoor!!- ondanks dat wij Geerlingen allemaal een hekel aan zand in onze kleren hebben. Terug zijn we met de taxi gegaan en daar bleek al gauw dat een groepje gezamenlijk naar een restaurantje wilde, dat gerund werd door 3 dames. De lokale maaltijden werden door iedereen gewaardeerd, met uitzondering van de huisgemaakte Icetea en de koffie. Voor dat laatste had Judy nog een goede tip voor een geweldig leuk koffiehuis (Klinkt wel fout he, maar hier drinken ze echt koffie!) Aangekomen kleine deceptie, toen bleek dat dit zaakje gesloten was, maar de buren, een restaurant dat van dezelfde eigenaar bleek te zijn, wilde ons graag koffie serveren. We werden achterin de zaak verwezen en kregen een halfoverkapte patio toegewezen waar we konden zitten. De menu kaart veraste
ons allen zodanig, dat we eerst heerlijke smooties, ijscocktail en milkshakes namen om vervolgens nog een espresso te scoren. Kortom, een goede dag gehad met veel bijzonderen verassingen, zolang je er maar voor openstaat!

Thessa

Dag 7                  10 augustus

Vandaag zijn we gaan kayakken tussen de mangroven. We hebben een schilpad, miereneter, baoslang, specht gezien.
Het was super leuk. In de middag hadden we rust!!

Rian

We zitten in de bus. Ik ga nu schrijven over ´t raften. Rachelle, Ineke, Rene en ik hebben geraft. De rest ging kayakken. Het raften was niveau 3-4 op schaal 5. Best heftig dus. Eerst kregen we een korte rondleiding door een soort farm. Opeens greep er een gids naar mijn voet. Bleek dat er allemaal rode mieren op zaten. Creepyy!!! Toen kregen we uitleg. We moesten allemaal Engelse commando´s uit ons hoofd leren. Lets start!! We moesten allemaal peddelen. Als het te heftig werd zei de gids, in de Boat! Dan kwam er een enorme golf over ons heen. Dan zei de gids, Back to your positions. Dan moesten we weer op de rand gaan zitten. Rene is er uitgevallen met zwemvest, niet gewond. T was TOF

Dgg Dgg Marscha

Dag 8                11 augustus

Vandaag een reisdag van Quepos naar La Fortuna. Om 07.30 vertrokken. Zoals al vaker halen we ons ontbijt bij de lokale bakker Bart ``Musmanni`` De volgende stop is de krokodillenbrug. Er liggen ca 20 grote kroks voor ons klaar. Verder op de rivier zien we er geen. Zouden ze speciaal voor ons gevoerd worden. We lopen over de brug en ja hoor een local komt kippenpootjes brengen, niet voor ons maar voor de krokodillen. Dat geeft leven in de brouwerij.

Aan de andere kant van de brug drinken we koffie en fris en kopen wat om te snoepen. De bananenchips vinden gretig aftrek. Daarna nog kort tijd voor het kopen van souvenirs. Tanja scoort een leuke riem voor weinig geld. Door naar La Fortuna. Mooie rit door een wisselend landschap van de kust naar de bergen. We zien de vulkaan al voor ons. De Arenal is goed zichtbaar, we hopen vanavond de lava te zien stromen. John, onze chauffeur, waarschuwt al dat we niet te vroeg moeten juichen. En ja hoor even later ligt de vulkaan verscholen in de wolken. Alleen een flinke bui kan ons, volgens John, redden. We nemen de gok. Onderweg naar het steakhouse ( schuur, dak met 4 palen) begint het flink te regenen. Het eten smaakt ons zeer goed. Daarna gaan we naar de Arenal. Deze is niet heel erg actief maar we zien toch, in de verte, rode stenen naar beneden vallen. Geslaagde poging dus.

Ps waarschijnlijk zijn de meeste foto´s gedurende deze hele reis genomen van de vulkaan.

Onno, Ineke

Dag 9                  12 augustus

Voor het eerst hebben we ´s morgens te maken met regen. De excursie naar de waterval wordt uitgesteld, later begrijpen we heel goed waarom. Tanja, Rene, Brian en wij met zijn viertjes gaan raften. Het is best spannend zo voor de eerste keer. De toer is geweldig en klasse 2-3 vind ik heftig genoeg met de kinderen erbij. Halverwege stoppen we voor het eten van wat fruit, tot nu toe was het droog maar het begint te regenen, en later hoost het werkelijk. Na twee uur raften stappen we drijfnat in de bus. We lunchen bij locals en het smaakt ons allemaal heerlijk. Terug in het hotel frissen we ons op en maken ons klaar voor de warmwaterbronnen. De excursie naar de waterval is inmiddels gecancelled en zal morgen op het programma staan, wij kunnen dan gewoon gezellig mee. Ivm de onweersbuien gaan ook de warmwaterbronnen niet door. Volgens John is het een tropische depressie die over Costa Rica trekt. Het wordt morgen dus een drukke dag met de bronnen, de waterval en de boerderij. We hebben ’s avonds gezellig zitten kletsen met John en hij vertelt ons een heleboel over zijn land en de gewoontes van het land. Heel interessant, zo zie je maar hoe fijn het is als de chauffeur Engels spreekt. We leren een hoop van hem. We eten nog een kleinigheidje en gaan daarna lekker slapen en hopen op beter weer voor de volgende dag.

Marie louise

Het raften was supergaaf. Het eerste stuk was eng maar daarna niet meer. Het mocht van mij veel langer duren. Ik hoop dat ik het nog eens kan doen.

Cerille 

Dag 10                  13 augustus

Wat een weersverandering! Van het noodweer is geen spoor meer te bekennen! Het programma van vandaag is met militaire precisie in elkaar gezet. Nauwgezet gepland en strak in het schema. Moet wel lukken volgens mij (mijn dagen gaan meestal op die manier). Allereerst naar de waterval. Daar hebben we 2 uur voor. Half uur naar beneden, half uur naar boven.  1 uur beneden voor waterpret. Met name de aanwezige vissen (ca. 20 cm lang, beetje forelachtig) trokken de aandacht van de kinderen. Al gauw wilden ze de vissen vangen. Met de hand, steentjes en stokjes lukte het niet, maar Judy bleek koekjes te hebben. Als ware piranya’s doken ze op de koekjes af. Ze sprongen er zelfs voor uit het water. En alle kinderen bleven in het water staan. Heftig hoor! Zou ik nooit durven, maar ja ik ben ook moeder he.
Ok. Onderdeel 2. Na het oppikken van een paar groepsleden door naar de bioboerderij voor lunch en rondleiding. Erg leuk om te zien hoe een peperboom, koffieplant en jawel cacaoboom eruit zien. De kinderen mochten suikerriet door een speciale mangel halen en het sap drinken. De ouders mochten het sap in alcoholische variant proeven.  Nou , de gaten in je sokken zijn zo dicht (volgens mij 65 % of zo) De boer had blijkbaar niet voor niets zulke vrolijke rode konen. OK! Tempo. Op naar het derde onderdeel. Om half 5 terug in ons hotel, waar commandant Judy om 15 min. Gaf onze p.s.u voor Baldi gereed te hebben, en ja hoor, ruim een half uur later lagen onze kids in de spabaden van het luxueuze Baldi. Erik en ik kwamen 1 uur later per taxi, omdat we nog een schilderij in La Fortuna wilden kopen. Eenmaal weer bij de groep hebben we tot 19.00 uur heerlijk ontspannen liggen dobberen in allerlei warmwaterbronnen. Alleen die knettermuziek snap ik niet. Blijkbaar hebben ze hier nog nooit van Fengdhui gehoord!. Met een groepje ouders zijn we na het badderen naar een pizzeria in La Fortuna geweest. Zij hadden klaarblijkelijk niets over ons schema gehoord, zodat we uiteindelijk pas tegen 22.00 uur thuiskwamen. Nog even gauw ballonnen en slingers voor Daniel opgehangen en gauw onder de wol!

Thessa

Dag 11                    14 augustus

Vandaag weer een reisdag. Ik werd wakker door de kinderen van buiten want Daniel was jarig. Hij is 5 jaar geworden. Om 10.00 uur werden we opgehaald. We gingen in plaats van 5 uur 2 ½ uur reizen. Eerst met de boot over het meer (50 min) Daarna met de bus ongeveer 1 ½ uur naar Monteverde. We kwamen daar aan en gingen eerst eten en zwemmen en daarna de verjaardag van Daniel. Hij kreeg een taart en een piñata. Dat was echt super grappig. Iedereen mocht slaan. Daarna gingen we de nightwalk doen. Het was leuk maar het hoogtepunt was de tarantula. En na de nightwalk terug naar het hotel
Cerille

Eindelijk, Daniel is jarig. Vroeg opstaan om liedjes te zingen en kadootjes uit NL uit te pakken. Na het ontbijt in het hotel krijgt Daniel een guirlande omgehangen. Die zal hij dagenlang dragen. We vertrekken vanuit La Fortuna en komen in de namiddag aan in Monteverde. Nadat we ons geïnstalleerd hebben op onze kamer is Daniel helemaal klaar voor zijn verjaardagsfeestje. Als we de hal binnenmogen begint de hele groep te zingen. Daniels mond valt open van verbazing en hij glimlacht van oor tot oor. Dan mag hij zjin kadootjes uitpakken en krijgt hij heel veel tekeningen. Maar het klapstuk is de piñata. Hij hangt aan de basket en John maakt het niet makkelijk om hem te raken. Daniel mag als eerste slaan, maar alle kinderen komen aan de beurt. Als de piñata eindelijk stuk is valt er allemaal snoep uit. De joelende gasten in het zwembad springen als aapjes naar de toegeworpen snoepjes. Voor de rest van onze reis hebben we genoeg snoep voor iedereen.  Moe maar voldaan valt Daniel aan het einde van de dag in slaap.
Kenneth

Dag 12                      15 augustus

Lieve had juist naar huis gemaild: We doen hier veel met water. Dat bleek een profetische uitspraak. Om half 2 ’s nachts werd ik wakker van watergeluiden. Niet zo vreemd in de regentijd. Het duurde even tot het tot me doordrong dat het toch wel een erg vreemd geluid was. Ik stapte uit mijn bed en stond meteen met mijn voeten in een paar centimeter water! De hele hotelkamer stond blank. Wat bleek: in de badkamer was een leiding gesprongen. Het leek op een oude Laurel en Hardy film waarbij Stan Laurel in de waterleiding boorde. Het water spoot eruit! Enfin, Lieve en ik zijn hulp gaan halen. Een aardig Spaans sprekende meneer heeft de hoofdkraan dichtgedraaid en ons aan een andere kamer geholpen en we konden om half 3 weer verder slapen.
Dit alles bleek de opmaak tot een volgend avontuur: de Canoputour!!. Als je hoogtevrees hebt : de manier om hiervan af te komen.
Claske

We reden met twee busjes over akelige hobbelweggetjes naar de plek waar we gingen vertrekken. Toen we daar kwamen moesten we eerst even wachten. Als eerste gingen we de hangbruggen. Als je daar overheen liep leek het net alsof je dronken was omdat het zo heen en weer schommelde. Dat was heel gaaf. Je zat daar heel hoog. De langste brug was 157 meter. Toen we klaar waren moesten we de spullen gaan passen voor de canopy tocht. We zagen er toen bizar grappig uit. Eerst kregen we uitleg. Er was een man bij zo’n superkort en simpel oefenbaantje. Alles wat een andere man uitlegde deed hij voor. Toen begon het echte werk. Marscha mocht als eerst. Je kreeg er een gids bij. Die heette een taxi. Het was supercool maar ook wel spannend. Het spannends was de Tarzanjump. Die kreeg je na een paar kabelbanen. We noemde hem : de oh my God sprong. Als je naar beneden sprong kreeg je een draaierig gevoel in je maag. Het was heel Cool!!!

Lieve

Dag 13                     16 augustus

Vandaag een korte reisdag voor de boeg, dus alle tijd om eerst nog de vlindertuin in Monteverde te bezoeken. Toch zal de dag anders lopen dan verwacht. Onno blijft achter en dat geeft Erik het excuus voetbal (ned-arg) te blijven kijken. Zo zien ze toch nog iets van de Olympische spelen.

In de vlindertuin leidt een Nederlandse gids (jonge meid) ons rond. Ze vertelt enthousiast over de verschillende insecten, waaronder een tarantula, sprinkhaan, kakkerlak (hele grote). Haar enthousiasme zorgt ervoor dat bijna niemand meer bang is voor de angstaanjagende insecten. Daarna op naar de vlinders die in drie grote kassen verblijven. Elke tuin heeft zijn eigen landschap en dus zijn eigen vlindersoorten.  De allergrootste vlinder, de Blue Morpho, wil maar niet op de foto. Gelukkig lukt het wel de kleinere soorten de fotograferen. Om half 12 vertrekken we naar Liberia. We kiezen de korte route via Las Juntas (ca 1 uur). Kort na vertrek begint het te regenen. De weg lijkt beter dan de langere heenweg. Toch worden we na enige tijd verrast door slecht “wegdek” : veel meer dan grote brokken steen is het niet. De omgeving is mooi en een voorzichtige vergelijking met het Alpen landschap in Zwitserland wordt gemaakt. Plots een enorme knal. John kijkt verschrikt en weet meteen dat er iets fout is. Berg af gaat wel maar berg op wil niet meer echt lukken.
11 km voor Las Juntas staan we stil met een kapotte versnellingsbak(overbrenging) en oververhitte remmen. Frequent contact met Expeditione Tropical leidt ertoe dat er een nieuwe  bus vanuit Liberia en 2 monteurs worden gestuurd. Nadat onze remmen zijn afgekoeld (1/2 uur) laat John de bus richting Las Juntas rollen. Daar arriveren ook de hulptroepen. Inmiddels is het 3 uur en onze lunch kunnen we wel vergeten. De toastjes van Thessa en de chips en koekjes van de anderen vinden gretig aftrek. Judy heeft ons inmiddels verteld dat de kans groot is dat John ons verlaat als de “oude” bus niet gerepareerd kan worden. Ook dan blijkt weer hoe hecht onze groep is. Wij willen allemaal verder met John. John rijdt de kapotte bus naar een “garage”, wij gaan met de nieuwe bus (erg groot, 50 personen) door naar Liberia. Ook tijdens deze laatste rit van vandaag regent het hard. We rijden door laagland en zien (voor degene die nog wakker zijn) veel runderen en paarden. Het heeft hier zo hard geregend dat er zelfs volledige vijvers rond de eenvoudige huisjes zijn ontstaan. Om half 5 hebben we een restaurant gevonden in Liberia waar we onze avond maaltijd nuttigen. Tijdens het eten zien we nog iets van de Olympische spelen en wel het koningsnummer.
Na een rit van 17 km over een zandpad komen we om 21.00 uur aan bij de Hacienda. Na een drankje en het bewonderen van de vele kikkers zeggen we

Welterusten, Ineke en Onno

Dag 14                          17 augustus

Vandaag staat Area De Conservacion Guanacase op het programma. We lopen om 8.30 naar de ontbijtgelegenheid en kijken onze ogen uit. Het ziet er allemaal er leuk uit op de Hacienda, de paarden worden klaargemaakt voor een dag werken, de koeien worden naar het veld gebracht door echte cowboys. Wij lopen door en komen tot grote blijdschap John weer tegen…………gelukkig hij is er weer. De wandeling door het vulkanisch gebied is prachtig en heel ruig, we lopen over rotsen, langs en door riviertjes, over takken en wortels, in een woord een fantastische wandeling. De geisers en bronnen zijn een genot om naar te kijken, maar de lucht die ervan af komt is bllll……. We raken de kinderen “kwijt” of zij ons het is maar hoe je het bekijkt, zij lopen zo snel dat is voor ons oudjes niet bij te houden. We worden wederom nat want halverwege begint het weer te regenen. De poncho’s helpen voor het vocht vanaf de buitenkant maar onder de poncho begint het ook te druppelen van het zweet. Het is  allemaal zeer de moeite waard want Costa Rica is een fantastisch land en de reis is super. ’s Middags doen we lekker niets, het blijft regenen dus iedereen doet iets voor zichzelf. Morgen weer een reisdag en hopelijk knapt het weer een beetje op. Nu nog even lekker wat eten en dan weer onder de wol.

Marie louise

Dag 15                         18 augustus

Vandaag staat Samara op het programma. Brian is helemaal blij want hij mag weer in de zee zwemmen. Om 10.00 uur stappen we in de bus. Na een korte pauze van een kwartier in Liberia vertrekken we een uur later op weg naar Nicoya waar we gaan lunchen. John is fanatiek op zoek naar een dode hoekspiegel voor de nieuwe bus maar helaas het zoeken mag niet baten. In Nicoya halen we broodjes bij Musmanni en kijken we in wat etalages. Om half 4 komen we aan in ons hotel, Samara Pacific Lodge. Brian ligt twee minuten later in het zwembad en al gauw is het een groot waterspectakel. De meeste ouders hebben een “bounty” gevoel en helpen de ober flink in de stress door alle cocktails die er worden besteld. ’s Avonds gaan we met de bus naar een Italiaans restaurant. De planning loopt hier niet helemaal vlekkeloos waardoor sommigen het hoofdgerecht al op hadden en anderen het voorgerecht nog moesten krijgen. De taart en koffie vonden gretig aftrek en om half 10 ligt Brian op een oor boven in zijn stapelbed

Tanja

Dag 16                    19 augustus

Voor het eerst deze vakantie hebben we een luie dag!! Na een relaxed ontbijt (pancakes met fruit of roerei met ham) hebben we ons klaargemaakt om naar het strand te gaan. Onder protest, wat onze dametjes betreft, want ze waren het zoute water en het zand in de bikinibroekjes tijdens ons bezoek aan Manuel Antonio nog niet vergeten. Onder de toezegging dat we over een uur  terug zouden gaan, gaf de doorslag een poging te wagen. Echt pura vida want John bracht ons met de bus! Eenmaal in zee spoelden de golven alle beloftes blijkbaar weg. Onze dames vonden het geweldig. Net als de andere kinderen (en veel volwassenen ook) Pas tegen 15.00 uur waren we terug bij het hotel, waar nog heerlijk gezwommen en relaxed werd. Een groot deel van de groep ging nog naar een avondexcursie “schildpadden op het strand observeren”. Wij hadden daar niet zo veel zin in en zijn met zijn vijven in een leuke strandtent wezen eten. Erik heeft tijdens de maaltijd allerlei imitaties gedaan van allerlei talen waar we allemaal erg om moesten lachen. Na thuiskomst lagen de kinderen al gauw in bed, zodat wij nog evn een glaasje bij de receptie konden drinken. Ben benieuwd hoe het met onze schidpadzoekers/vinders is gegaan want het is 22.30 uur maar we hebben ze nog niet gehoord.
Thessa

Dat kan kloppen want we waren pas om 23.30 uur terug. De vraag om wel of niet te gaan ivm het weer was in het begin van de avond nog een discussie. Het stortregende nl maar wat nog erger was er was ook onweer. Toch de gok gewaagd, we zien het wel als we daar aankomen. De weg ernaartoe was verschrikkelijk. Keihard scheuren door de bergen over asfaltwegen en het laatste stuk was een grote hobbel en kuilenweg. Het regende steeds minder hard dus het zag er positief uit.
We hadden geluk, we waren nl de enige toeristen. Eenmaal op het strand moest de zaklamp uit en we moesten heel stil zijn. Na een paar minuten lopen zag de gids het eerste spoor, we volgden het spoor en moesten vervolgens een minuut of 10 wachten. Als de schildpad nl aan het graven is, is ze zo in tranche dat je er rustig bij kunt gaan staan. We hebben het graven van circa 50 cm afstand gezien, de schildpad was ongeveer 25 jaar oud, een jonkie dus. Toen ze begon met eieren leggen heeft de gids vanaf de achterkant een gat gemaakt tot aan het nest. We zagen de eieren een voor een in het nest vallen. Als ze klaar is met het leggen van de eieren (tussen de 60 en 120 stuks) graaft ze het gat weer dicht en stampt ze het zorgvuldig aan. Dit duurt ongeveer 10 minuten. Vervolgens wandelt ze op haar gemak terug naar de zee, met ons achter zich aan. We kregen allemaal het gevoel dat we haar veilig hebben begeleid terug naar die grote donkere zee. Het hele proces duurt ongeveer 1 uur. Ik heb zelden zoiets moois gezien.
Zo bijzonder!!!! Zo’n mooie ervaring.
Die avond hebben wij drie schilpadden gezien.
Op weg naar het hotel lag er ook nog een grote BOA (slang) op de weg. Dus al met al een zeeeeer geslaagde excursie.

Marie louise

Dag 17                        20 augustus

De kinderen en een paar ouders gingen paardrijden. Niet alle kinderen gingen. Toen de paarden er aan kwamen vonden we het best spannend. Maar misschien vonden de paarden het net zo spannend.
Lieve

Ze hadden een soort western zadels en ipv een hoofdstel zoals wij dat kennen, een soort halster van touw. Ze hadden er wel zin in vooral het paard van Tanja. Tanja reed in het begin voorop. Berg op zag je haar even stappen en dan reed ze supersnel in volle galop de berg verder op. Dat was heel grappig. We hebben 2 ½ uur gereden. Soms stopten we even om van het uitzicht te genieten. Wanneer we dan weer omdraaiden bepaalden de paarden weer opnieuw de rangorde. Mijn paard wou perse niet achter die van Marscha lopen, die haalde hij steeds in. Het paard van Ineke had ezelsoren en lag ook niet bij iedereen goed. Het paard van Lieve galoppeerde soms een beetje met zijn voorbenen en draafde met zijn achterbenen. Maar de meeste tijd reden we in stap. Het was een mooie tocht. En heel leuk.
Claske

Dag 18                       21 augustus

Vandaag de laatste reisdag van Samara naar San Jose. Om 8.30 zitten we allemaal in de bus, we hebben afscheid genomen van de brulapen en de eigenaresse van het hotel (een francaise) komt zelfs de bus in om ons uit te zwaaien. Na de koffiebreak rijden we een uurtje en vervolgens komen we stil te staan. Inmiddels regent het. Het lijkt Holland wel : file en regen.!!! Na 2 uur stilstaan gaat het eindelijk weer rijden (een ongeluk op de bergpas zorgt voor al deze ellende) We rijden nog even langs de souvenirfabriek en slaan van alles in om vervolgens eerst langs het vliegveld (uitreisvisum kopen) en dan op naar San Jose, we zetten de Geerlinkjes af bij het Mariott (zij blijven nog wat langer) en komen uiteindelijk pas tegen 18.30 uur aan in het hotel, even snel de kamer in en dan een afscheidsetentje. De Geerlinkjes komen ook en zo zijn we bijna compleet. Tanja en Rene besluiten snel te eten anders wordt Brian weer ziek dus dat is op zich wel heel jammer.
We eten en gaan ons bed in want morgen om 04.00 uur gaat de wake up call en moeten we aantreden voor de lange terugreis. Bah niets aan. Het was zo leuk in dit land met onze groep, onze buschauffeur John en onze gids Judy dat we een beetje met pijn in onze buik aan de terugreis beginnen.

Maar ons levensmotto is sinds deze vakantie : PURA VIDA!!!!!!!!!!!!!!

Marie Louise