Tortuguero nationaal park: Eieren zoeken na Pasen (Costa Rica)

Gedurende de busreis van San José naar Tortuguero Nationaal Park genieten we van het landschap dat aan ons voorbij glijdt. We rijden door het indrukwekkende Braulio Carrillopark met zijn steile bergen, de vulkaan Barva en donkere nevelwouden, vergapen ons aan de oneindig lijkende bananenplantages en kletsen met onze medepassagiers. Het is een gezellige drukte en als we vervolgens in La Pavona op de boot stappen daalt een weldadig gevoel van rust op ons neer. Vanaf hier leggen we nog zo'n 20 kilometer per boot af naar onze lodge aan het water. We zijn bijna bij ons doel: het park waar we ons een paar dagen onderdompelen in nog meer prachtige natuur.

Tortuguero ligt in het noordoosten van Costa Rica, ver weg van stadse bebouwing en wegen. Het nationaal park bestaat uit een stelsel van kanalen, lagunes en kreken door vochtig regenwoud, waar het altijd warm is en tropische regenbuien het leven geregeld even lam leggen. Tussen het dorp Tortuguero en de ingang van het nationaal park vind je op veel plekken langs het water lodges voor toeristen. Van luxueus tot vrij eenvoudig, maar ze hebben hun traditionele bouwstijl met elkaar gemeen: gedeeltelijk op palen in het water gebouwde houten huizen in een weelderig groene tuin. Als we per kano het park verkennen, zien we direct het effect van al die zon en regen. De oevers zijn dichtbegroeid met alle schakeringen groen en bruin, hier en daar afgewisseld met kleurige bloemen, waarvan er eentje bij nader inzien een kaketoe blijkt te zijn. “Kijk”, wijst natuurgids Ramón naar een open plek aan de waterkant. Een krokodil, die qua huidskleur goed opgaat in de modderige oever, kijkt met één oog terug en bezorgt ons evengoed de rillingen. Een stuk aaibaarder ogen de kapucijnaapjes, die zich vrolijk van tak tot tak slingeren. “Maar pas op”, waarschuwt Ramón. “Ze ogen als monniken, maar het zijn geen lieverdjes.” Hij vertelt over de andere diersoorten die in het park leven. De jaguar en de ocelot laten zich minder makkelijk zien, net zomin als de zeekoe. Maar, zeker in aanwezigheid van een gids met kennersblik, valt er echt te genieten van de vele vogels, reptielen en apen in Tortuguero.

EEN DONKER EITJE

De naam van het park zegt het al, Tortuga betekent schilpad. De belangrijkste dieren in Tortuguero zijn de reuzenschildpadden. Het park is niet hun vaste leefomgeving. Ze bezoeken enkel de stranden om er hun eieren te leggen. Tot enkele decennia terug was dat voor de dieren levensgevaarlijk, want zowel de schildpad als haar eieren brachten geld op. Nu is de jacht verboden en leven de bewoners van het dorp Tortuguero vooral van het toerisme. Illegale jagers zijn echter nog altijd actief. Op een maanverlichte avond stappen we in onze meest onopvallende outfit, zo donker mogelijk, het strand op. Waar tussen juli en oktober groene zeeschildpadden haar eieren komen leggen. Een groep mensen van het Sea Turtle Conservancy Centre zit al klaar om de eieren weer op te graven en op een afgesloten terrein te laten uitbroeden. Een van hen, de Amerikaanse vrijwilliger Nicole, vertelt: “Er is nooit garantie dat er schildpadden komen, dus wees vooral geduldig.” Ze heeft het nog maar net gezegd of een collega legt zijn vinger op de lippen en wijst naar de branding. Uit zee doemt een groeiende bult op, die vanaf de vloedlijn in onze richting komt lopen. Een vrouwtje van bijna een meter lang graaft met haar achterpoten een kuil in het zand en blijft dan stil zitten. “Ze is tijdens het eieren leggen in trance, je kunt gerust iets dichterbij komen”, fluistert Nicole. Ook naast ons schuiven donkere schimmen een stuk naar voren. Het eieren leggen duurt ruim een uur en het is bijzonder om te ervaren hoe stil het is op het strand. We observeren de schildpad met minstens 25 mensen en het lijkt of iedereen meegaat in de trance van het dier. Dan is het voorbij. De schildpad lijkt te ontwaken, bedekt haar nest met zand en keert terug naar zee. De natuurbeschermers komen direct in actie, graven de eieren uit en nemen ze mee naar een veilige broedplek. Wij blijven nog even nagenieten. De maan verlicht het zeewater, sterren fl onkeren en we zijn al snel de enigen op het hele strand. Magisch! 

 

Tussen de dagelijkse boottochtjes in het park door luieren we in de tuin en bij het zwembad van de lodge. Van zo intens genieten word je best moe en uitslapen is er hier niet bij. Elke ochtend worden we tegen zonsopgang gewekt door de brulapen, die aan het begin van elke dag over en weer elkaars locatie aan het checken zijn. Het voelt alsof ze op ons dak zitten, maar niet zelden zien we ze in de bomen buiten de hoteltuin. Intussen dromen wij alweer van een volgend bezoek aan Tortuguero. Want tussen februari en juli komt de lederschildpad aan deze kust haar eieren leggen. En dit dier is nog veel groter: tot wel twee meter.

> Rondreizen Costa Rica