Reizigersdagboek Ecuador/ Galapagos (deel 1)
Dag 2
“Welkom in Ecuador”. Wat waren we blij die woorden te horen. Na een vlucht van 15 uur en 1,5 vertraging omdat het vliegtuig stuk was, waren we blij dat het vliegtuig na een spectaculaire duikvlucht in Quito aan de grond stond. Hanneke, onze reisbegeleidster, stond ons al op te wachten met de woorden “welkom in Ecuador”. Eindelijk…
In de bus naar ons eerste, leuke, authentieke hotel konden we al wat eerste indrukken opdoen van Quito. Van het straatleven, van de mooie lokale bevolking en van de geur van uitlaatgassen.
We beginnen onze reis onder het genot van een heerlijk stuk taart omdat onze oudste reisgenoot Jan zijn 57ste verjaardag vierde. Op het dakterras hadden we een “kringgesprek” en leerde ik meteen hoe fel de zon in Ecuador is.
Tijd om bij te komen hadden we nauwelijks, omdat Hanneke ons graag nog iets van Quito wilde laten zien. En dat was maar goed ook, anders waren we met z’n alleen helemaal ingestort!
Mauricio bracht ons naar Panecillo. Op deze heuvel staat een enorm standbeeld van de virgen de legarda. Onder het standbeeld hebben we een prachtig uitzicht over Quito. De 2 mooie torens van La Basilica geven duidelijk de scheiding van oud en nieuw Quito aan: laagbouw en hoogbouw. Het is mooi helder en we zien de nodige vulkanen in de verte. Ook het enorme kerkhof, waar de graven opgestapeld zijn is erg indrukwekkend. Hanneke had ons tijdens het “kringgesprek” al verteld dat we alles bij ons moesten hebben: korte broek, lange broek, korte mouwen, fleece-trui en vooral… regenkleding!
Nou, het werd ons heel snel duidelijk waarom. Er pakte zich in no time donkere wolken samen boven Quito en we zaten nog net op tijd in de bus voordat de regen- en onweersbui los barstte.
In oud-Quito aangekomen liepen we via Plaza de la Independencia naar Plaza San Francisco, met de oudste kerk van Ecuador, waar we onze eerste Ecuadoriaanse maaltijd hadden. Inmiddels regende het pijpenstelen en hoewel het niet meteen lukte kon uiteindelijk iedereen binnen zitten. En de eerste maaltijd was heerlijk. Ik wist al meteen dat het wel goed zou komen met het eten hier!
Mauricio stond al weer op ons te wachten met z’n bus. Iedereen was erg moe, maar toch hadden de meeste nog genoeg puf over om uit te stappen bij Parque El Ejido, om vervolgens naar het hotel terug te lopen. Bij mij was het lucht al bijna uit, dus ik heb me door Mauricio terug laten brengen.
Tegen 7 uur zijn we met z’n allen gaan eten in een echt Ecuadoriaans restaurant. Hoewel iedereen erg suf en moe was, was het toch erg gezellig en was het wederom erg lekker. De hoogtepunten waren toch wel de porno op de TV en de man met de harp.
Na het eten wisten we geen raad om terug te lopen en naar bed te gaan!
Dag 3
Kwart over zes. Tijd om op te staan. Geweldig zo’n vakantie! Het werd iets minder erg toen ik de mooie blauwe lucht zag en toen ik na de koude douche van gisteren nu een lekkere warme had. Om iets over 7 gingen met z’n vieren ontbijten bij ‘Magic Bean’. Volgens Hanneke kun je hier in Quito het lekkerst ontbijten. Nou, het was ontzettend lekker: yoghurt met vers fruit, bagels met roomkaas en toast met jam.
Om 8 uur vertrokken we voor onze lange dag in de bus. We kregen al meteen op de donder van Hanneke omdat we niet op tijd waren…
Na een minuut of 10 zagen we opeens de besneeuwde Cotopaxi vulkaan voor ons opdoemen. Fotostop! Het was ook wel echt de moeite waard! In het midden lag de Cotopaxi, links ervan lag de vulkaan Ilinizasur (5263 m) en rechts de Ruminahui vulkaan (4712 m). Rumi staat voor neus en nahui voor steen. Ofwel stenen neus.
Weer in de bus, op weg naar de volgende fotostop: op een uitkijkpunt. Erg koud, erg winderig, erg veel wolken, maar vooral erg mooi. Op een hoogte van 4064 m, het hoogste punt van die dag hebben we in de sneeuw gestaan (en in de blote kont geplast!). Na de kou hadden we wel wat warmte verdiend. En die kregen we in de thermale baden van Papallacta. Eigenlijk moet je in het minste warme bad beginnen en dan steeds warmer gaan. Maar wij als echte Nederlanders begonnen natuurlijk in het heetste bad! De echte bikkels onder ons hebben even een duik genomen in de ijskoude rivier. De rest haakte geloof ik al af bij het pootje baden. Nog even wat te “snacken” kopen voordat we op pad gaan naar de forel!
Onderweg hebben we een aantal fotostops gemaakt waarvan ik er 1 erg indrukwekkend vond. Ongeveer 6 weken geleden hebben er een aantal aardverschuivingen plaatsgevonden als gevolg van hevige regenval die weer enorme modderstromen met zich meebracht. Ongeveer 30 mensen zijn om het leven gekomen. Om kippenvel van te krijgen…
Voor de lunch kregen we forel. Bijna iedereen was hier wel voor in. Voor sommigen onder ons was het zelfs een hele overwinning om een vis zelf schoon te maken. Maar met een beetje hulp lukte het wel. En het was alweer erg lekker. Op naar het hotel van vandaag. We hebben nog een aantal fotostops gemaakt, maar aangezien het begon te regenen en de wegen niet zo goed waren wilde Hanneke graag doorrijden. En inderdaad. De wegen waren af ten toe erg slecht! Maar complimenten aan onze chauffeur!
In Tena, een erg gezellig stadje, hebben we wat inkopen gedaan voor in de jungle. Aangekomen bij het hotel bleek dat de stroom was uitgevallen; erg gezellig met al dat kaarslicht. Met een borrel, muggenmelk en lekker eten hebben we een erg gezellige avond gehad. Ook de “nephond” vond het erg leuk!
Tegen 10 uur vertrok iedereen naar de kamer, die erg leuk is, om lekker te gaan slapen en na te genieten van deze geslaagde dag!
Dag 4, Yacuma Lodge
Zittend bij het kampvuur, midden in de jungle van Ecuador, geniet ik van caneloso. Een heerlijk lokaal drankje, klaargemaakt door Bartolo en ingeschonken door onze Mauricio.
Vanochtend een lange rit in de bus over prachtige kleine landweggetjes. De rit ging met wat fotostops uiteindelijk naar Santa Rosa waar we in de kano zouden stappen. Vlak voordat we uit de bus zouden stappen, zakte de bus weg in de blubber. Met z’n allen hebben we onze spierballen aangesproken, maar helaas, het duwen mocht niet baten. Mauricio heeft uiteindelijk 15 sterke lokale mensen gezocht die véééééél sterker waren dan de Hollandse mannen. Ze hebben de bus los getrokken.
Ondertussen zijn wij in 2 kano’s over de Rio Napo naar de Yacuma Lodge gevaren. Onze “vrouwenkano” + André wiebelde enorm. Henriëtte gilde bij elke wiebel, maar dat mag in een vrouwenkano!
Toen we aankwamen was alle vermoeidheid gelijk verdwenen bij het zien van de bamboehutjes. Wauw zeg! We hebben allemaal een hutje met 2 bedden. Er is veel kaarslicht en koude douches. Het ziet er enorm gezellig uit!
Vanmiddag zijn we met 14 man per kano naar Amazoonica gegaan. Daar wonen jungle-dieren die niet meer bij de eigenaars mogen wonen. Er waren aapjes, tapirs, neusbeertjes en slangen. Leuk om te zien! De terugweg was prachtig met de invallende duisternis en de volle maan.
Na het eten zijn we bij het kampvuur gaan zitten. Bartolo (de grote baas van de regio) heeft gespeecht over o.a. de stagiaires en daarna zijn we gaan zingen. Het kleine café aan de haven is net langs geweest, maar ook Ciske de Rat was erbij! De Ecuadoriaanse drank doet ’t goed, dus we zitten hier nog wel even…
Dag 5
De jungletocht!!! Die stond voor vandaag op het programma. Allemaal erg benieuwd natuurlijk hoe het zal worden.
Ondanks dat we de gelegenheid hadden om “uit te slapen”, waren velen van ons al op tijd wakker. We zaten dus ook allemaal fris en fruitig om 8 uur aan het ontbijt. Na het ontbijt verzamelden we ons bij de bankjes, waar we gisteren een gezellig kampvuurtje hadden. Hier kregen we wat uitleg van Bartolo over de jungle en werden we allemaal versierd met een soort rode verfbolletjes uit de agottivrucht. Hele mooie tekens werden gemaakt op al onze gezichten. Dit was voor eventuele ontmoetingen met inheemsen om vriendschappelijk over te komen. Met al die fraaie gezichten moest natuurlijk even een groepsfoto gemaakt worden.
Na enig gepuzzel met laarzen, had iedereen uiteindelijk toch een goede maat en kon de jungletocht beginnen.
Een bijna 5 uur durende tocht door drassige paden, drijfzand, water, mega boomwortels, lianen en takken op ooghoogte en nog meer “busch busch” met Bartholomeo onze medicijnman voorop en Leonardo, de os achteraan. Er word veel verteld over de geneeskrachtige wijze van bomen en planten, bijvoorbeeld van de drakenbloedboom. Dit “bloedsap” wat uit de boom komt als je er een “snee” in maakt, wordt gebruikt om wonden te genezen. Het was rood van kleur en als je het uitsmeerde, werd het een soort witte zalf. Nog veel meer van dit soort dingen werd ons verteld en voorgedaan. Eén van ons was de pineut, zij kreeg van een bloem een mooie rond/gele spitse neus en een lippenbloem in haar mond. Ook hier natuurlijk weer lachen en foto’s schieten.
Moe, vooral bezweet, modderig maar voldaan kwamen we weer bij de lodges aan. Er stond soep klaar, er kon een koude douche genomen worden, je kon met de kano een stuk varen en dan terug met een grote band over het water dobberen, of gewoon lekker relaxen en bijkomen in de hangmat.
Na dit alles zijn we gaan kijken bij lokale bevolking thuis. We konden vragen stellen over hun leefgewoonten en een kijkje nemen in hun “lodge”. Ondertussen mochten we een slokje proeven van hun eigen gemaakte yuka-drankje. Persoonlijk iets minder lekker.
Nadat we de familie hadden bedankt, was het tijd voor een potje voetbal Ecuador tegen Nederland. De inzet was 1 dollar per persoon. Beide ploegen waren heel fanatiek en erg goed. Helaas was Jan iets te fanatiek en blesseerde hij zijn knie. Maar F.C. Djoser met 1 man minder, vocht door. Uiteindelijk eindigde het met gelijk spel: 1-1. Dit vonden de meeste voetballers van Ecuador nog niet zo heel leuk. Al met al was het een leuke, vermoeide en zeer zwetende wedstrijd. Na dit gebeuren liepen we terug naar Yacuma Lodge voor het avondeten. Hierna nog gezellig babbelen bij het kampvuur met een serveza, canelaso of iets anders en dan moe en voldaan naar “bed”.
