Reizigersdagboek Ecuador/ Galapagos (deel 2)
| Dag 5: tocht naar Banos Uitgezwaaid door de eigenaar van onze jungle-locatie vertekken we naar Banos. Onderweg , in Puyo, bezoeken we een destilleerderij waar aquadiente wordt gestookt. In de hoofdstraat van Puyo staat een beeld van een houtbewerker, omdat in dit stadje veel houtsnijwerk wordt vervaardigd. Heleen onze levenslustige reisbegeleidster leidt ons naar een houtbewerkingswerkplaats waar allerlei vogels, vissen en andere dieren gecreeerd worden, waarna deze in doorgaans felle kleuren worden geverfd. Het oog valt op een nog ongeverfde krantlezende kikker en niet alleen haar oog blijkt wel want ze wil de kikker niet meer missen. In de verkoopruimte onder de werkplaats betaalt ze er na enig onderhandelen US 3.50 voor. Vervolgens is het tijd voor de lunch. De meesten van ons nuttigen die buiten op het terras van een plaatselijke eetgelegenheid. Op advies van Helene bestellen we een menu voor vrijwel eenzelfde prijs als een hoofdgerecht: goedkoop, gevarieerd en smakelijk. Alleen blijkt het serveren van de drankjes een probleem: in afleveringen worden bestelde en niet bestelde drankjes aangeboden. Voor we Banos bereiken dalen we te voet af naar een hangbrug vanaf welke we een blik kunnen werpen en natuurlijk foto's nemen op een grandioze waterval. Voor een luttel bedrag kunnen we een platform bereiken halverwege de waterval. Vanzelfsprekend maken we van deze gelegenheid gebruik. Op dit pad ontmoeten we een wolaapje. Even spectaculair is het laatste deel van de route naar Banos over een smalle bergweg met een diep ravijn. Vooral het changeren van vrachtwagens en bussen, wanneer deze elkaar passeren is boeiend, hoewel voor enkelen zenuwslopend. Maar de spanning stijgt helemaal als we dikke rookwolken waarnemen die uit de vulkaan de Tungurahua opstijgen. Heleen probeert ons gerust te stellen met de mededeling dat 't plaatsje Banos in de gele alarmfase ligt en dat bij een eventuele uitbarsting Riobamba de grootste kans krijgt getroffen te worden. Dat is echt geruststellend want na Banos zullen we daar overnachten. Het is al bijna donker als we arriveren bij onze accommodatie die volgens de Lonely Planet de meest aantrekkelijke is van Banos. Vooral de chalets tegen de berghelling. Enkelen van ons vinden onderdak in het hotel zelf maar de meesten van ons hebben het geluk in zulke royale chalets ondergebracht te worden. 's Avonds eten we met het grootste deel van de groep in de hoofdstraat, waar het afrekenen een vermakelijke bezigheid is, want de ober kan er na drie keer nog niet genoeg van krijgen. Met Heleen gaan we nog een kijkje nemen in de Bamboobar, waar Helene nog even demonstreert hoe de salsa gedanst moet worden. Door de regen, wat heet: een tropische waterhoos, vinden we de weg naar ons hooggelegen bed. Dag 7 Een hoogtepunt Vandaag een hoogtepunt, letterlijk: een beklimming van de 6310 meter hoge vulkaan de Chimborazo. Onze tocht voerde van ca. 4800 meter tot 5000 meter. 'n Afstand van niks, zou je zeggen, maar op zulke hoogten werkt dat anders. Een van ons gezelschap kreeg aan 't begin van 't traject last van de hoogte en hij werd met de bus naar Riobamba teruggebracht. Ook onder de twintigers, dertigers en veertigers en wij vijftigers sloeg de hoogteziekte toe: of vanwege een te snelle stijging of vanwege een te snelle daling. Sommigen hadden ook last van de kou! Er werd om dassen voor de oren gevraagd en er werden mutsen opgezet. Kortom 't leek in de verste verte niet op een vakantie in de tropen. We zouden gaan eten in Riobamba, maar uiteindelijk gaven de meesten er de voorkeur aan direct naar het hotel door te reizen. Een schitterende hacienda enkele kilometers buiten Riobamba. Het restaurant met open haard waar degenen die nog lust hadden te eten, bleek voortreffelijk. Op de kamer hadden we een gaskachel en daar konden we gebruik van maken door onze nog steeds natte plunje van de stortbui in Banos te laten drogen. Dag 8 Op 'n treindak Om vijf uur kregen we de wake-up call. Op 1 na wilden we op het dak van de trein zitten die van Riobamba naar Alausi rijdt en vandaar begint aan het Duivelsneustraject dat vanwege de steilte zigzaggend wordt afgelegd. Degene die er voor koos met de bus te gaan reizen was de dagboekhouder zodat die alleen maar constateerde dat de anderen over de treinreis bijna even enthousiast waren als hij over de busreis die de gelegenheid bood iets meer van de markten en plaatsjes te zien tussen Riobamba en Alausi. Na een lunch en een schitterende bergrit arriveerden we in een waar kustoord met zwembad te Huigra. Dag 9 Verjaardag Om 7 uur verzamelde de hele groep zich voor 't appartement van de jarige om uit volle borst een verjaarslied te zingen. De jarige werd daarop meegevoerd naar het zwembad waarin een tafel was geplaatst met daarop een feesttaart. Hij nam plaats op de eveneens in het zwembad geplaatste stoel en bood de overigen van de groep die zich rond het bad bevonden aan een stuk van de taart in ontvangst te nemen. Toen het animo niet groot bleek om het water in te gaan bracht hij de taart naar de kant alwaar deze op de ontbijttafel werd gezet. De rest van de dag reden we in een met ballonnen versierde bus naar Cuenca. Bij de Incaruines van Incapirca gebruikten we de lunch. In Cuenca aten we nog iets. Halve kippen met een kolossale omvang, zodat we een achtste ruimschoots genoeg gehad zouden hebben. En dan te bedenken dat deze portie werd geserveerd met een bord rijst, een bord patat en een bord salade! 4 borden de man dus. Omdat we ons in de streek bevonden waar panamahoeden worden gefabriceerd, bezochten we een fabriek waar deze hoofdeksels vervaardigd worden in allerlei vormen en kleuren. Uiteindelijk bereikten we in Cuenca de fraaie koloniale gevel van ons hotel El Quichote waarachter zich piepkleine, maar knusse, hoewel gehorige hotelkamers bevinden. 's Avonds lekker eten, echt Ecuadoriaans, in de Italiaanse pizzeria in de Calle Gran Colombia. Dag 10 Cuenca Weer een echte tropendag: met vier kledingstukken over elkaar, capuchons en mutsen op een tocht door een landschap dat veel overeenkomst vertoont met Lapland: Nationaal Park El Cajas. Na afloop van de uitgelopen wandeling van vier uur hebben we fantastische bereide bergforel gegeten. Daarna bezochten we warme zwavel baden en het Turkse bad, dat veel meer weg had van een sauna. De reis Ecuador wordt als maar leuker en leuker, morgen naar Puorto Lopez, want daar zijn ons walvissen beloofd. |
