Paaseiland, een mysterie in de grote oceaan
Muy Legos! Erg Ver weg!
Paaseiland is een van de plekken op aarde die het verst verwijderd is van andere menselijke bewoning op aarde. Dus inderdaad: Muy lejos! Zoals de Spaanse taal dat noemt. De meest nabije andere bewoonde plek bevindt zich op ongeveer 3.500 kilometer afstand. Dan zit je alweer op het vaste land van Zuid-Amerika.
Het eiland ligt midden in de Grote Oceaan en is ooit ontdekt door een Nederlander, Roggeveen. Alhoewel het natuurlijk allang ontdekt was door het volk dat er al 800 jaar woonde toen hij er langs voer. Hij vond een eiland vol met enorme beelden maar zonder goud of specerijen. Vrijwel kaal en zonder bomen. De lokale bevolking wist ook niet waarvoor die enorme beelden dienden. Ze stonden er al voor zijzelf geboren waren. Dat was hun antwoord. Geen goud en geen specerijen, dus verder niet interessant en kapitein Roggeveen verliet het eiland weer zonder er een vlag te planten en het te claimen voor ons VOC of WIC imperium.
Ontdekt door Polynesiërs
Paaseiland of beter Rapa Nui. Een kale groene bult in het midden van de Grote Oceaan, of de navel van de wereld zoals het beschouwd wordt in de lokale filosofie. Ongeveer 3 miljoen jaar geleden door een vulkaanuitbarsting ontstaan en ontdekt door Polynesiërs die hier vanaf Tahiti met hun roeibootjes naar toe kwamen gevaren. Weken, maanden deden ze erover! Echte zeevaarders dus. Ook echte helden. Toen zij aankwamen was het er als een paradijs. Bomen, struiken, groente, fruit, vissen en vogels. Alles in overvloed. Toen nog wel en ze begonnen om al die overvloed van de natuur op te eten en te gebruiken. Hoe zou je hier anders kunnen overleven?
Groei, bloei en uiteindelijk verval
Ze begonnen kleine beeldjes uit het vulkanisch gesteente te hakken. Deze beeldjes dienden ervoor om de lokale goden en overleden heersers te vereren. De wijzen bedachten dat naarmate je grotere beelden je bouwde voor de overleden heersers je meer Manna, levenskracht, kreeg en je zo beter beschermde tegen de onvriendelijke buren op het eiland. De stammen werden steeds groter maar iedereen moest wel van de opbrengst van het kleine eiland leven. Bomen werden gekapt voor brandstof. Steeds meer mensen die van deze steeds kalere rots moesten leven. Er ontstonden oorlogen om de steeds schaarsere opbrengsten. Ze gingen strijdend ten onder. De beelden bleven als bewijs van al het Manna dat er eens was! En men vergat waarvoor de beelden ooit dienst hadden gedaan. Zo vergaat het een beschaving die zijn bronnen uitgeput heeft.
Een mysterie als resultaat
En nu is het een kale rots met wat gras en alles wat er groeit en bloeit is er door de moderne mens met vliegtuig of boot aangevoerd. Maar door de strategische ligging was er wel een noodlandingsbaan aangelegd voor de Space Shuttle! Lekker veilig te midden van al dat water. Een Boeing vanaf Santiago de Chile doet er 5 uur over om er te komen. Het is niet veel groter dan Texel, ideaal voor het ultieme eiland gevoel. Waar je ook maar bent op het eiland, de oceaan zie je vrijwel altijd. Een bevrijdend gevoel. En al die enorme beelden, natuurlijk mooi toeristisch speelgoed voor de moderne reiziger die op jacht is naar de mooiste plekken op aarde. Grote gezichten, borstbeelden die over de oceaan uitkijken. Een waar mysterie voor de moderne mens. Hoe zijn die hier op Paaseiland gekomen. Mensenhanden? Of waren de Goden kosmonauten zoals Erich von Däniken beweerde?
Echt iets om je in te verdiepen als moderne ontdekkingsreiziger. Bijvoorbeeld op de Djoser reis door Bolivia, Chili & Paaseiland.
Door reisbegeleider Wim.
