Thuis op het Titicacameer
Tijdens de 20-daagse familiereis door Peru slapen we één nachtje op het Titicacameer, bij de mensen thuis. Op het eiland Amantaní, zo’n drie uur varen vanaf Puno, houden bewoners de komst van grote hotels tegen. Ook Juana Carisoaña (36) doet mee aan het toerismeproject. Met behulp van een lening heeft ze haar huis in Occopampa flink uitgebreid en verhuurt ze drie eenvoudige kamers, met uitzicht op de schapen. Het dorpshoofd houdt in de gaten dat elke familie even vaak aan de beurt komt. Een deel van de Djoser-families kan vanavond bij haar terecht, de anderen slapen bij gastgezinnen in de buurt. Maar eerst mogen we allemaal aanschuiven voor de lunch.
Juana roert in een grote pan: ‘Ik vind het leuk om mijn gasten iets lekkers voor te schotelen.’ In de keuken vertelt ze dat zij en haar vriend Juan de Dios twee keer per maand gasten ontvangen. ‘Het is een welkome onderbreking van de dagelijkse routine: mutsen breien en op het land werken.’ Vandaag maakt ze voor onze hele groep quinoa-soep en verschillende soorten aardappelen uit eigen tuin, gebakken kaas en een pikant mengsel van rode ui, pepertjes en koriander. Afgesloten door een kopje verse muña-thee, de Peruaanse variant van munt die nog kruidiger ruikt. Veel drinken is nodig op deze hoogte, zo’n 4.000 meter boven zeeniveau.
Daarna mag iedereen een zelfgebreide muts lenen voor de wandeling naar de top van het eiland. Haar moeder, die ook in huis woont, kijkt lachend toe hoe iedereen een muts opzet, met van die typische flappen voor over je oren. Het leven op het eiland is eenvoudig, maar Juana is tevreden. ‘Hier rijden geen auto’s en heb je nog frisse lucht.’ Daarmee heeft ze niets te veel gezegd: ‘s nachts daalt de temperatuur tot -10 graden Celsius. En er is geen verwarming. Ook daar hebben ze iets op gevonden. Alle gasten mogen een traditionele rok, blouse en omslagdoek over hun eigen kleding aantrekken. Zijn ze meteen klaar voor het feest. Als de panfluit en trommels beginnen te spelen, sleurt Juana ons de dansvloer op. Als reisbegeleider ben ik natuurlijk als eerste de klos.
‘Kom, laat je rok zwieren!’
Ellen Weber - reisbegeleider
Bekijk de rondreizen door Peru.