Water en vuur in Brazilië
De watervallen van Foz do Iguaçu zijn minder beroemd dan bijvoorbeeld de Niagara Falls, maar vele malen indrukwekkender. De Niagara Falls zijn zeker ook mooi, maar de Iguaçu-watervallen liggen ook nog in redelijk ongerepte natuur (maar zijn wel goed bereikbaar). Net als de Niagara Falls liggen ze op de grens tussen twee landen, in dit geval Brazilië en Argentinië.
De Iguaçu watervallen
Eerst bezoek ik de Argentijnse kant van het natuurgebied. De reisbegeleider geeft ons tips mee voor het bezoek aan het park, maar verder mogen we de dag helemaal zelf invullen. Samen met enkele reisgenoten begin ik met een vaartocht met een behoorlijk krachtige speedboot die je tot heel dicht bij het neerstortende water brengt. Een beetje zoals de Piranha in de Efteling, maar dan een paar keer in het kwadraat. De tocht om bij de boot te komen is ook best avontuurlijk – in aangename zin van het woord. De combinatie van een bus, jeep en monstertruck heeft een hoog Jurassic Park-gehalte, maar dan zonder de dinosaurussen. Helaas, maar toch ook gelukkig. De rest van de dag loop ik over de vele wandelpaden tussen de imposante watervallen door.
Alsof ik nog niet genoeg vallend water heb gezien, doe ik dat de volgende dag nog eens aan de Braziliaanse kant van het park. Dat biedt weer andere perspectieven en is daarom ook zeer de moeite waard. Maar als je omwille van tijd zou moeten kiezen tussen de Argentijnse of Braziliaanse kant, zou ik zeker die eerste aanbevelen.
Ciudad del Este
Voor wie graag stempels in zijn paspoort verzamelt, kun je vanuit Foz do Iguaçu ook nog even over de brug over naar Paraguay. Ciudad de Este dankt zijn bestaan vooral aan Brazilianen die over de grens inkopen doen. Het is een soort uitvergrote versie van de Beverwijkse Bazaar. Na een half uurtje winkelen vind ik het wel weer mooi geweest en wandel ik terug over de brug. Eenmaal over de brug, pak ik een taxi voor het laatste stukje naar het hotel, waar ik onder het genot van een heerlijke portie açai tot rust kom.
Rio de Janeiro en Cristo Redentor
Tot rust komen is ook het voornaamste doel op mijn volgende bestemming, Rio de Janeiro, maar het weer werkt daar niet echt aan mee. Ik ga maar weer aan de wandel. Ik kom bordjes tegen die een stadsroute markeren en besluit die te volgen, zonder te weten hoe lang de tocht is. Ik kom fraaie uitzichten en gebouwen tegen, dus het is zeker geen vergeefse inspanning.
De volgende ochtend neem ik een taxi naar de Cristo Redentor. Bij de kaartverkoop waarschuwen ze dat het zicht mogelijk niet optimaal is vanwege de laaghangende bewolking, maar ik ben er nu toch en hoop maar dat de mist net op tijd wegtrekt. Het authentieke treintje brengt me over de tandradbaan naar de top van de berg, en dus de voet van het beeld. Niet alleen het monument is wonderbaarlijk, ook uit het uitzicht over de stad. Het is inderdaad bewolkt, maar de bruisende metropool is uitstekend zichtbaar.
Als laatste hot spot van Rio neem ik de kabelbanen naar de Suikerberg. De laatste ochtend ren ik een rondje om het meer waar tijdens de Olympische Spelen in Rio de roeiwedstrijden werden gehouden en de rest van de dag breng ik door op het strand. De zon is eindelijk tevoorschijn gekomen. Helaas ben ik vergeten het laatste stukje van mijn benen in te smeren, zodat ik ’s avonds met licht aangebrande voeten in mijn schoenen en het vliegtuig moet stappen. Ik gloei echter vooral van de prachtige herinneringen.
Bekijk al onze reizen naar Brazilië.
