Reisbegeleider bij Djoser - Japans vermaak
Veel van onze reisbegeleiders reizen al jaren de wereld over. Allemaal hebben ze mooie herinneringen. Jacky neemt je mee naar Japan.
Wat een fantastisch, interessant en maf land is Japan toch. De meest prachtige tempels ontvouwen zich voor mijn westerse ogen. Kyoto lijkt wel één groot openluchtmuseum. En de route naar het hoger gelegen Koyasan of de Asovulkaan onderstreept de stelling dat Japan ook geweldige natuur heeft. En tja, niets anders dan gepaste stilte snijdt door je lichaam als je door het A-bompark loopt in Hiroshima. Toch zijn het altijd weer de kleine dingen die een land speciaal maken. Je loopt over straat in Osaka en voor je ogen begint een man in pak nederig te buigen voor een andere man met een nog mooier pak. 
Hoezo een hiërarchische maatschappij! Veelvuldig nemen we de Shinkansen (de kogeltrein) en ik observeer de perronwachters daar. Als de trein vertrekt wuiven ze de trein na met hun vlag alsof ze in een muziekclip zitten van ZZ-top. En probeer maar eens een lokale supermarkt te verlaten zonder de hele LOI-cursus Japans te doorlopen. Met een grote glimlach word je namelijk begroet door drie vrolijke Japanse meiden die je in de lokale taal alles uitleggen en proberen te helpen. Tot het tellen van het wisselgeld aan toe, in enthousiast Japans uiteraard.
Mijn zoektocht in Japan neemt steeds vreemdere wendingen. Ik loop op zondag in Tokyo naar het Yoyogi park. Van de immer gereserveerde bevolking beland je plotseling in een wereld van punk en vetkuiven. Alternatieve jongeren vermaken zich met straatoptredens en een biertje wordt niet geschuwd. Sterker nog, de vetkuiven die er elke zondag bij zijn imiteren geregeld de traditie van onze achterhoekers van Normaal, op de rock & rollmuziek van de jaren ‘60. Maar de dag heeft meer te bieden. Een evenement waar ik al heel lang heen wilde is het beroemde Sumoworsteltoernooi in het grote Ryögoku Kokugikan stadion. Bij binnenkomst proef je de cultuur en traditie. Het museum biedt prachtige foto’s van helden uit het verleden en heden. De worstelaars kun je trouwens buiten al opwachten wanneer ze vanaf de straat in hun kimono de arena betreden. Mooi om te zien hoeveel respect en verering deze zwaargewichten krijgen van het dankbare publiek. De wedstrijden zijn kort en soms erg spannend, maar het hoogtepunt is toch wel de laatste wedstrijd waarbij de winnaar bejubeld wordt met een regen van zitkussentjes, ondersteund door een oorverdovend gejuich en applaus.
Tevreden loop ik naar het restaurant om mezelf te trakteren op een lokaal biertje als één van de sumo’s op mij af loopt en vraagt of hij met mij op de foto mag. Wederom de omgedraaide wereld, denk ik. Op zijn vraag hoe ik Japan vind had ik aan één zin genoeg: “Uniek en schitterend.” En o ja, hij vroeg het in het Engels.
