Reisbegeleiders vertellen hun meest bijzondere moment

Drie keer voor goud!

Lydia was singel en maakte een reis van Delhi naar Beijing met haar zeventienjarige zoon. Ze ging er helemaal vanuit dat de enige andere single uit België niet interessant zou zijn, maar de Belg bleek een onderhoudende man en tijdens de quiz over India, sloeg de vonk over. Binnen een week liepen ze hand in hand. In Tibet, bij een prachtig blauwgroen meer, ging een tweede reiziger door de knieën voor zijn vriendin. In zijn hand hield hij een opengeklapt doosje met daarin een fonkelende ring. De vriendin ging helemaal uit haar dak daar op het dak van de wereld. De zenuwen bij een derde deelnemer namen ondertussen flink toe. Ook hij had een doosje diep in zijn koffer weggestopt. In het Olympisch Stadion in Peking zou hij zijn vriendin vragen met hem te trouwen, het zou dan precies zes jaar geleden zijn dat ze met roeien zilver had gewonnen op de Olympische Spelen. De geheime ring bestond uit vijf ringetjes waarvan de bovenste van goud was. Want, vond hij, samen zouden ze voor goud gaan.

Anneke

> Van Delhi van Beijing

Grote ogen keken mij aan

In Venezuela liep ik achter de gids aan die continu een greep deed naar het gras en iets in zijn mond stopte. Ik was nieuwsgierig en vroeg wat hij at. “Saltamontes” oftewel sprinkhanen, was zijn antwoord. Of ik ook wilde proberen. En ja, ik heb er één geprobeerd, hij gaf hem levend aan mij. De pootjes moest ik naar achteren houden en zijn grote ogen keken mij aan. Hij kraakte in mijn mond en smaakte naar gras. Echt lekker was het niet. In Mexico heb ik ook sprinkhanen gegeten, maar dat waren kleintjes die gefrituurd werden met chili en naar pinda’s smaakten. Een andere lekkernij vond ik in Cambodja, gefrituurde vogelspin. Deze spinnen worden zonder gif gekweekt en de verkopers hebben vaak nog een bakje met een paar levenden spinnen bij zich. Van de spin heb ik slechts een pootje geprobeerd, het smaakte naar garnaal. De delicatesse is het dikke lijf waar een zachte substantie in zit. Een van de groepsleden heeft een hele spin gegeten. Nog geen tien minuten na vertrek vroeg hij of de bus kon stoppen, dat hij wat kwijt kon in de bosjes. Hij zal nooit meer spin eten!

Saskia

> Rondreizen Azië

Te min voor hem

Later dan normaal reden wij Serengeti nationaal park in Kenia in. Dat bleek ons geluk, want nu waren we de enigen op plekken waar wild te zien was. Een geweldig schouwspel was een troep leeuwen die een groep gazelles omsingelden. Truck stil, motor uit en kijken dus! De gazelles bewogen zich langzaam in onze richting en de leeuwen gebruikten de trucks als dekking om de aanval in te zetten. Ze waren zo dichtbij dat wij het spannen van elke spier haast konden voelen. Wat een teamwork en wat een hiërarchie. De gazellen stonden bijna boven op één van de leeuwinnen, maar zij bleef met ijzeren discipline liggen tot de leidster een teken zou geven. Het startsein kwam onbedoeld van een ongeduldig jong mannetje en de gazelles sloegen op de vlucht. Leeuwinnen er achteraan, veel mislukte pogingen, een grote stofwolk, een gil en raak! Een leeuwin had een jonge gazelle van twee of drie maanden oud te pakken en de rust keerde terug. Uit de struiken kwam een indrukwekkende leeuw met in zijn kielzog de allerkleinste welpen. Hij liep op de stofwolk af om de buit te claimen. De leeuw keek naar het dode dier, schudde zijn kop, haalde zijn neus op, draaide om en trad met hautaine tred af. De kleine prooi was hem te min. De leeuwin liep beschaamd met de kop tussen de poten de andere kant op. Het dier bleek een leuk speeltje voor de welpen, ze klommen erop en duikelden eraf.

Sander

> Rondreizen Kenia

Die andere manier van reizen

“Welkom in Vietnam" en ik stelde mij voor aan Rietje. "U heeft toch wel doorgekregen, dat ik slecht ter been ben?" vroeg ze meteen. "Ja zeker, dat heb ik doorgekregen,” antwoorde ik. We vertrokken met de bus, checkten in en na het opfrissen, hield ik mijn welkomstpraatje. Rietje reisde samen met een vriendin, ze hadden de brochure van Djoser gezien en spontaan de 27-daagse Vietnam/Cambodja reis geboekt. Het was duidelijk dat zij niet de gemiddelde Djoserreiziger was en nu mocht ik vertellen wat er morgen op het programma stond: een stadswandeling langs diverse bezienswaardigheden. "Dan kan ik dus niet mee en mis ik een deel", zei ze. Ik vroeg haar of zij met typisch Vietnamees stadsvervoer, de Xe Om, de tour mee zou willen maken en dat wilde ze wel. De volgende ochtend werd Rietje onder luid gejuich achter op de traditionele brommer gehesen. Klein pannetje op haar hoofd, meer om het plaatje compleet te maken dan voor de veiligheid en daar ging ze. De toon was gezet en Rietje had de smaak te pakken. Twee weken later stapte ze als enige van de groep op de rug van een waterbuffel. Vervolgens sjokte ze als op een rodeostier door de ondergelopen rijstvelden. "Dat heb ik altijd al willen doen en ik dacht: het is nu of nooit" zei ze na afloop. Zo beleefde Rietje de andere manier van reizen.

René

> Rondreizen Vietnam

Lama’s in de bus

Op onze reizen in Peru bezoeken we de Colca Canyon om condors te zien die daar in grote getale voorkomen. Onderweg stop je regelmatig en op die fotogenieke plekken staan ook vaak 'inheemsen', de oorspronkelijke bevolking van Peru, vaak foutief 'indianen' genoemd. Zij proberen daar hun handel te slijten en voor een sol (€ 0,25) mag je met haar en de onafscheidelijke lama op de foto. Op de terugweg van onze excursie zien we in de inmiddels verlaten Canyon een aantal dames met hun handel en lama’s langs de weg wachten op een bus. We bevinden ons op ruim 3500 meter hoogte. Het is laat in de middag en het is koud aan het worden. Het is maar de vraag of er nog een bus zal komen. Deze dames moeten vaak noodgedwongen een paar uur lopen om weer thuis te komen. “Zullen we ze meenemen?”, vraag ik. Ik zie glunderende gezichten, waarschijnlijk hadden we allemaal dezelfde gedachte. Snel worden tassen en souvenirs opgeruimd om plaats te maken voor de dames. Zingend en onder geklik van camera’s brengen we ze naar het dorp waar ze wonen.

Chris

> Rondreizen Peru