Reisverslag Mexico en Guatamala juli

Van 9 juli – 2 augustus: rondreis Mexico – Guatamala:

Maya’s, Azteken, het waren namen waar ik bij weg kon dromen. Als ik foto’s zag van piramides die hoog boven de jungle uitstaken en van jaguarkoppen, uitgehouwen uit grote stukken steen werd ik zó nieuwsgierig naar die volken! Maar het waren dromen, want ik dacht niet dat ik ooit naar Midden-Amerika zou gaan….
Maar dan worden afstanden korter , de wereld wordt kleiner en de bankrekening groter.  Landen die vroeger echt buiten mijn bereik leken, zijn dat niet meer. En waarom zou je wachten met je dromen waarmaken tot je oud bent, afwachten of het er dan ooit nog van komt? Dus in december besloten we de reis die ik al zo lang wilde maken te gáán maken en daad bij het woord voegende keek ik bij verschillende reisorganisaties wat ze te bieden hadden en de keus was snel gemaakt: Djoser had exact de reis die ik in gedachten had !
Dacht ik aanvankelijk bij Maya’s en Azteken aan Mexico, ik ontdekte al snel dat Guatemala, een land wat ik associeerde met burgeroorlog, verdriet en moordpartijen, minstens zo belangrijk was! Ik kreeg er steeds meer zin in, namen als Chichicastenango, Palenque, San Christobal de las Casas en Chiapa del Corso klonken me als sprookjes in de oren!
Als we na de meivakantie thuiskomen, horen we van diverse kanten: “jullie mexico-reis gaat nu zeker niet door, hè? “ Niet dóór? Hoezo, gaat niet door?? “ Nou, die griep”. Het was ons in Tsjechië volkomen ontgaan, maar de wereld was in korte tijd in de ban geraakt van de Mexicaanse griep! Even dacht ik dat mijn droomreis inderdaad een droom zou blijven, althans dit jaar, maar er komt geen negatief reisadvies, de sites gaan weer open en als iemand me vraagt of ik wel durf, kan ik alleen maar volmondig ‘natuurlijk!’ zeggen.
Het wordt 9 juli. Vroeg in de ochtend nemen we de bus en trein naar Schiphol, want vandaar uit vliegen we naar Houston. Amerika kom je niet zomaar in en ga je niet zomaar uit, maar nadat alle vragen beantwoord waren en alle formuliertjes ingevuld (Ja, mijnheer, ik heb mijn eigen koffer ingepakt, nee, hij heeft nergens anders gestaan. Nee, ik heb geen terroristische activiteiten ondernomen, ben niet in bezit van drugs en heb met genocides nooit iets van doen gehad en ik was niet recentelijk op een boerderij ….) mogen we na 5 uur gewacht te hebben ( intussen kennis gemaakt met diverse reisgenoten) doorvliegen in het kleinste vliegtuigje waarin ik ooit gezeten had, een heel verschil met de boeiing van het eerste reisdeel, hier maar 3 stoelen per rij en geen paar honderd films en muziek om uit te kiezen.
Dan komen we aan in Mexico-city, de eerste meevaller van de reis: niets te merken van de vermelde smog en de verwachte enorme drukte en hectiek in de stad met meer inwoners dan heel Nederland!
De reis wordt een aaneenschakeling van meevallers. Ik had geen idee hoe het reizen in een groep me zou bevallen! Met 15 wildvreemde mensen op stap, die elkaar niet kennen, maar wel met elkaar opgescheept zitten, hoe zou dat gaan? Goed!! De groep was enerzijds divers, leeftijd van 18 tot 59, van gezin tot singles, Nederlanders en Vlamingen, anderzijds waren het vooral mensen uit de medische – en onderwijswereld, met allen een grote belangstelling voor geschiedenis en cultuur. Er zijn geen ruzies geweest, geen problemen, ieder had zijn eigen eigen-aardigheden, maar dat maakte het ook boeiend. Geheel volgens de Djoser-filosofie (alles mag, niets moet) gingen we soms met de hele groep uit eten en/of op stap, soms met een deel, soms met z’n tweetjes.
Ook zag ik wat op tegen het fysieke deel (ik ben geboren met een, inmiddels keurig hersteld,  klompvoetje): lopen door de jungle, klimmen op piramides etc. Ik had nooit verwacht dat ik 10 km zou lopen over de site van Tikal, waar de overblijfselen letterlijk nog in de jungle liggen. Maar het ging prima, nergens last van . Al heb ik niet alles kunnen doen, de meeste dingen die ik wilde zien kon ik zien en beklimmen. Het enige wat niet lukte was salsa-dansen, maar daarvoor was ik dan ook niet naar Mexico gegaan! De warmte heeft kennelijk een heel positieve invloed op mijn spieren en gewrichten, want ik heb me zelden zoveel weken helemaal oké gevoeld!! Maar ja, wat wil je, in een land waar een van de belangrijkste koningen ooit een klompvoet had  J?
Ook had ik gehoord dat het eten tegen viel, vlak, niet veel variatie. Maar mensen, wat hebben we lekker gegeten en als de tortilla’s, guacamole en frigoles na een paar dagen je neus uitkwamen, was er voldoende anders op de kaart te vinden.
Ik had me vreselijk verheugd op alle kleuren die ik verwachtte in Mexico en Mexico hád die kleuren! Niet alleen in de kleding, niet alleen in het borduurwerk, maar ook in de straten, veel huizen zijn gepleisterd in alle mogelijke kleuren, en in de bloemen, wat bloeien de bomen langs de straat er prachtig!
De eerste keer dat ik op een site liep, Teotihuacan, moest ik mezelf vertellen dat ik er écht liep, dat die piramides er echt stonden en dat ik echt degene was die erop klom!
De Mexicaanse griep, waar we weinig van merkten, behalve dat er in elke toilet voldoende zeep was, heeft als gevolg dat er maar heel weinig toeristen naar Mexico komen dit jaar. Een ramp voor de bevolking, maar voor degenen die er wel zijn een verrassing, want op de sites, waar het anders echt heel druk moet zijn, liep nu geen kip!!
Behalve de Maya’s en de Azteken blijk je nog veel meer theken te hebben: Zapotheken, Mizteken, Tolteken enz.  enz. Op Monte Alban werden we rondgeleid door een gids van Zapotheekse afkomst, de trots waarmee hij vertelde dat hij afstamde van een volk wat in tegenstelling tot alle andere volken in het gebied vreedzaam was, een volk dat geen oorlog voerde, dat geen mensenoffers bracht, was aandoenlijk om te zien. Ik heb zoveel gezien wat ik al gelezen had maar wat nu pas ‘echt leeft!
Het mysterie van de Maya’s blijft, want dankzij de Spanjaarden die de meeste boeken van de Maya’s verbrandden kan de taal nog altijd niet helemaal gelezen worden en blijven er veel vraagtekens bestaan. Wie werd geofferd na een wedstrijd? De aanvoerder van de winnende partij, die van verliezende partij of gevangenen, die ze meegebracht hadden? Hoe konden ze de bal waarmee ze hun balspel speelden zonder gebruik van handen en voeten door de ringen krijgen die in Chichen-Itza op 8 meter hoogte hangen? Waarom zijn in korte tijd alle steden verlaten en werd het zo machtige rijk in korte tijd verwoest?? Er zijn allerlei theorieën, maar niemand die het echt weet!
Het is schrijnend om te zien hoe de afstammelingen van het volk wat zo’n prachtige cultuur had, nu tot de onderlaag van de bevolking hoort, dat er op hen wordt neergekeken. Toch zijn de mensen over het algemeen heel vriendelijk, respectvol. Ja, ze proberen je veel te veel te laten betalen voor de spullen die zij maken, maar wie kan het hem kwalijk nemen? Het afdingen is ook een spel, al speelde ik het niet altijd mee, soms vond ik het te gênant en betaalde ik graag de te hoge prijs die ze vroegen ( in onze ogen nog een schijntje!).
Heel boeiend is het om te zien hoe de oude religies zijn samengesmolten met het latere katholicisme. Dat er in een kerk katholieke heiligen worden vereerd, terwijl er tegelijkertijd mensen kippen en eieren offeren en cola sprenkelen en drinken (ooit een aparte deal: als zij coca cola als het heilige water aanvaarden zou CC huisjes bouwen en wegen aanleggen…). Op de grond, bedekt met dennennaalden, zitten gezinnen waarvan vader bidt, moeder de baby de borst geeft en de kinderen een spelletje spelen. In de meeste indianendorpen mag je in de kerk helemaal niet fotograferen en mensen mag je alleen na toestemming op de foto zetten, velen denken dat je hun ziel afneemt als je een foto maakt. Jammer van al die prachtige plaatjes die je zou kunnen schieten, maar er zijn zaken die je moet respecteren.
Niet alleen de cultuur is prachtig, ook de natuur! Bergen, heuvels, hoogvlaktes. Het gras in Guatemala: een heel groen land, het lijkt wel geelgroen, zo helder is het! De jungle is natuurlijk helemaal geweldig, de enorme bomen, de orchideeën en andere planten die overal op de bomen groeien, de lianen, de…. Een spidermonkey (slingeraap) in de dierentuin is leuk, in het wild is het schitterend! En als je ooit brulapen hebt horen loeien door het oerwoud ( wat zijn ze klein!) vergeet je dat geluid nooit meer!
De burgeroorlog die ik associeerde met Guatemala is nog wel terug te vinden. De laatste paar uur voor we de grens weer overgingen reden we door het gebied wat destijds het zwaarst getroffen is, de wegen waren onverhard, overal stonden zwartgeblakerde bomen, de huisjes waren erg simpel, Maar het dwingt respect af als je ziet dat deze mensen die zo vreselijk veel meegemaakt hebben, weer een nieuw bestaan op weten te bouwen, hoe eenvoudig in onze ogen dan ook!
Guatemala is mooi! Authentieker dan Mexico, kleurrijk en hun geschiedenis is geweldig! De sites die je er vindt zijn prachtig!
Sommige dingen in meso-America zijn vreemd in onze ogen : de grens tussen Mexico en Guatemala die je wandelend moet oversteken in de bloedhitte, te midden van volgeladen kraampjes, stof, afval. De militairen die zo nu en dan met een gewichtig gezicht door de bus lopen, drugsoorlog…., de fruitcontrole: er mag geen fruit meegenomen worden ivm met fruitvliegjes, de controleur keek bloedserieus… .
We hebben prima onderkomens gehad , meestal 3-persoons (?) bedden, vaak zelfs 2 op de kamer, regelmatig zwembaden, altijd warme douches . De cabana’s boven het water op het eiland in Rio Dulce waren wel heel bijzonder. En dat we een keer, juist toen we om 5 uur moesten vertrekken, geen electra hadden, maakte het ook wel apart
De laatste dagen waren we aan zee, in de geciviliseerde wereld. Niemand van de groep heeft 3 dagen op het strand gelegen, daar waren we de mensen niet voor. Zo nu en dan een uurtje onder de parasol was zat.  Wij hebben nog gezwommen met dolfijnen, zijn naar mooie afgelegen en witte strandjes geweest en hebben lekker gegeten en gedronken. Waar ter wereld neem je gewoon even een Pina Colada of een Mojito bij je lunch?
Na 25 dagen zat het er op. Het was ook genoeg geweest. Ik heb genoten. Ik had het geluk dat ik (was ik de enige in de groep?) helemaal geen maag- en darmklachten gehad heb. Ik heb steeds heerlijk gegeten, ik heb het fantastisch gehad!!
En nu ga ik de herinneringen op een rijtje zetten. Pas toen ik thuis was ben ik gaan dromen over de canon del Sumidero met zijn krokodillen, over Tikal met de groene jungle rondom, over… . Daarvóór waren er steeds teveel nieuwe indrukken.
Ik ben óm! Ik weet nu dat ik groepsreizen prima vind! En er staat nog zoveel op mijn verlanglijstje: die andere Piramides, daar in Egypte, Tibet en Nepal, Cambodja, Laos en Vietnam, …..