Reisverslag wandelreis Marokko 14 dagen

Als we om 5.00 aankomen op Schiphol is het een drukte van jewelste. Reizigers zoeken zich een weg, door de drukke mensenmassa, naar de juiste gate om in te checken voor hun reis. Grote koffers, kleine koffers, tasjes, rugzakken, golftassen, fietsen, wandelwagens etc. En dat alles moet ergens naar toe. De incheckbalies draaien overuren, alhoewel ik denk dat dit de hele dag doorgaat als ik naar de stroom mensen kijk die voor ons en achter ons langzaam opschuiven naar de incheckbalie. Alle incheckbalies zijn open, het maakt niet uit waar je vlucht naar toe gaat. In een lange rij van mensen schuifelen we achter elkaar richting de incheckbalie. Als we daar na 15 minuten aankomen, kunnen we onze bagage neerleggen op de band, nadat de hostess  heeft gevraagd om de instapkaart en ons paspoort.

Ik wordt altijd nieuwsgierig wat er verder met mijn bagage, een rplunjezak nu, gebeurt. Je ziet deze over een band vertrekken, nadat de hostess er nog een lange label op heeft vastgemaakt. Ik zou er wel een klein cameraatje in willen stoppen om te zien welk een avontuur mijn plunjezak tegemoet gaat. Zonder pardon laat ik mijn vertrouwde plunjezak in de steek, er helemaal van uitgaande dat ik deze na de  vlucht weer terug ga zien op de bagageband. Ik blijf er nog even over door fantaseren. Wat gebeurt er nadat mijn plunjezak uit mijn beeld is verdwenen? Komen er dan spontaan verschillende routes die aangeven of mijn plunjezak linksaf, rechtsaf of rechtdoor moet. Of staat er meteen een mannetje achter het luik, waar mijn plunjezak verdwijnt, die snel op het label moet kijken waarheen en naar welk vliegtuig het moet. Of is het achter het luik complete chaos? Zoveel bagage wat op de band wordt neergelegd met allemaal een verschillende bestemming dat kan toch nooit goed gaan! Daar zal vast wel flink over nagedacht zijn om deze constante stroom van bagagestukken in goede banen te leiden. Handmatig zal er weinig meer gebeuren. Met behulp van labelscanners zal er een sortering plaatsvinden.

Iedere vlucht heeft natuurlijk een bestemming. Mijn  plunjezak zal ook nog wel door een speciale scanner gaan, die controleert of er geen bom in de tas zit verstopt en dan zal het via de ingewikkelde codes, die op het label staan, wel in het juiste vervoerskarretje komen.  Simpel toch. Ik maak mijn gedachten los van de vervoerschaos en ga er helemaal vanuit dat mijn plunjezak in Marrakech weer terug ga zien. Als we samen, mijn partner en ik, doorlopen naar de paspoortcontrole en verder naar de gate waar onze vlucht vertrekt, kijk ik nieuwsgierig om me heen. We gaan mee met een groepsreis en deze bestaat uit wandelaars. Dus ik kijk bij de instapgate om me heen of mensen er sportief gekleed uitzien. Jawel, ik zie twee jonge mannen in een te korte broek, die ver boven de knie eindigen. De één draagt slippers en de ander heeft sneakers aan. Verder een poloshirt met korte mouw.

Lees hier het hele reisverslag.

Bekijk hier de wandelreizen in Marokko.