Reisverslag dagboek Egypte (deel 2)

Dag 8
Rond 7.30 uur kregen we een wake-up call. Snel aankleden en douchen en genieten van een voorlopig laatste luxe hotelontbijt. De komende dag zou het luxe eten wel eens wat primitiever kunnen zijn. We gaan immers een felucca-tocht over de Nijl maken. De groep werd in 2-en gesplitst: A en B. Groep A ging in de grote boot: Crocodile. Groep B ging in de kleinere boot: de Lady Jane. De felucca’s werden bestuurd door een Egyptische familie. Zij verzorgden de gehele trip. ’s Middags ontvingen we een lunch bestaande uit bruine bonen, salade, brood en rijst en ’s avonds kregen we macaroni en aardappelplakjes. Ondanks de primitieve bereidingswijze, het gebruik van wat Nijlwater (?), ongewassen Egyptische handen in het eten en een verbrande handdoek smaakten de maaltijden verrassend goed. Overdag was er niet zo veel te beleven. Onze boot (A) vermaakte zich met luieren, slapen en lezen. Af en toe werden we opgeschrikt door voorbijvarende cruiseschepen en aanvaringen met wal en stilliggend schip. We zouden overnachten op een vaste plek. Rond 19.00 uur was deze plek bereikt. De bemanning bouwde ter plekke een ‘Djoser wc’, die volgens mij niet door ons is getest op bruikbaarheid. Behalve onze twee felucca’s legde er nog een politiebootje en een felucca met Tsjechen aan. ’s Avonds na het eten werd er een kampvuurtje gemaakt en maakten we onder begeleiding van de Egyptenaren muziek en dans. Enige Nederlandse songs (Een beetje verliefd, etc.) leidden tot grote saamhorigheid. Niet al te laat werd het bed opgezocht. In een slaapzak of lakenzak werd aan boord van de felucca op een dun matrasje geslapen. Al met al een geslaagde dag, echter een weekje zeilen met een felucca zit er voorlopig niet in…..


Dag 9
Na een nacht met klotsend water en veel gezoek naar een zacht ligplekje, werden we ’s ochtends vroeg, stijf en beurs, wakker. Inmiddels had onze bemanning al om ca. 5.00 uur, nadat 3 vrouwelijke passagiers van boot B nog een plasje hadden achtergelaten de boot losgemaakt en dreven we richting Kom Ombo. Om ca. 7.00 uur werd aangelegd waar we aan land konden gaan voor een plas of strekken van de benen. Na een ontbijt van thee, pitabroodje (dezelfde als bij de lunch en avondeten) met jam, smeerkaas en/of gekookt ei, duurde het niet lang meer voordat we Kom Ombo bereikt hadden.
Om ca. 8.00 uur gingen we daar aan wal en nadat we de bagage kwijt konden aan de buschauffeur hebben we een bezoek gebracht aan de tempel aldaar. De veiligheidscontrole bij de entree bleek zeer streng. Verdacht uitziende tijdschriften zoals Aktueel en Panorama moesten worden afgegeven aan de politie vanwege een hoog sexgehalte. Albert heeft uiteindelijk zijn Panorama teruggekregen. De Aktueel was inmiddels in andere handen overgegaan.
Zoals afgesproken waren we weer om 9.00 uur verzameld bij de bus voor vertrek naar Edfu in konvooi. Door onbekende oorzaken hebben we een half uur moeten wachten tot de buschauffeur kwam opdagen.
In Edfu hebben we de Horus-tempel bezocht. Helaas konden wij het verhaal over Osiris (die door zijn broer Seth in stukken was gehakt en deze verspreid heeft en zijn vrouw Isis die alle lichaamsdelen weer verzameld heeft) dat in de tempel beschreven was niet terugvinden. Maar volgens Nico en Tamara was het verhaal (in beperkte versie) wel aanwezig.
Om 12.00 uur vertrokken we weer in konvooi naar Luxor, waar we in het hotel Flobater logeren. Na eerst het vuil en zweet van de afgelopen dagen van ons afgespoeld te hebben en een lunch op het dakterras hebben we nog wat bijgeslapen. Om 19.00 uur had zich een groepje in de hal van het hotel verzameld voor een diner in restaurant Amun. Met z’n 5-en (Aletta, Caroline, Kees, Renger en ik) zijn we vertrokken richting Luxor. Al gauw werden we aangehouden door een koetsje dat ons wel voor LE 5,- in totaal naar het restaurant wilde brengen. De bestuurder van de koets was zeer goed gehumeurd en deze Mohammed Ali wilde ons wel overal heen brengen met z’n ‘Ferrari’. Eerder die avond had hij al twee blonde reisgenoten van ons vervoerd. Later bleken dit Karin en Willie te zijn.
Halverwege de rit moest zijn paard water hebben en stopte hij bij z’n broer die heel toevallig een papyrusfabriek bezat. Natuurlijk werden we uitgenodigd om binnen een kijkje te nemen. Zijn broer die goed Nederlands sprak heeft ons uitgelegd hoe papyrus gemaakt werd en daarna konden we rondkijken in de showroom en het bestelformulier invullen. Omdat hij de volgende dag 3 weken met vakantie ging, kregen we 30% korting op de vraagprijs. We hadden niet zo heel veel belangstelling en al gauw werd de korting verhoogd tot 50%. Toen nog niemand van ons tot aankoop overging werd de korting zelfs 70%. Uiteindelijk hebben Aletta en Caroline een paar papyrusschilderingen gekocht en verlieten we de winkel om per koets naar het restaurant te gaan. Rijdend in de achterbuurt van Luxor begon de bestuurder over de prijs: LE 25,- moesten we betalen (5 p.p.) Er tegenin gaan had niet veel zin, dus reageerden we niet meer. Aangekomen bij het restaurant hebben we hem LE 5,- in totaal betaald en zijn weggelopen (dé oplossing).
Bij het restaurant troffen we bijna ons complete reisgezelschap aan waar iedereen lekker zat te eten. Zelf heb ik helaas niet zo lekker gegeten. Al roerend in mijn tomatensoepje kwam ik vlees tegen dat verdacht veel op een rupsje leek. Gelukkig werd dit door het restaurant goed opgelost. We hoefden de soep niet te betalen, kregen een gratis limoendrankje en ook de tax hoefden we niet te betalen.
Na nog wat souvenirwinkels te hebben bezocht inclusief een uitgebreide uitleg over de werking van een waterpijp, zijn we weer teruggelopen naar het hotel.


Dag 10
Rond 7.15 uur word ik wakker. Als ik m’n ogen open doe, heeft Willie de thee al klaar. Dat is pas lekker wakker worden. Om 7.30 uur krijgen we onze wake-up call. Deze keer is het een klopcall. Er wordt nl. op de deur geklopt. We kleden ons aan. Om 8.00 uur gaan we naar het ontbijt met ’n vers gebakken omelet en een glaasje ‘karkadeh’ (dit is hibiscusthee). We vertrekken om 8.30 uur met calèches (paard en koets) naar de Karnak tempel. Onderweg zie ik Luxor vanaf de bok van de calèche en praat met Mohammed over zijn paarden. Hij heeft er 3 samen met zoon Hassan. Het paard voor de calèche was ’n goede merrie, want ze had hem al 5 veulens opgeleverd. Ik vraag hem wat hij ze voert en hij vertelt dat ze voornamelijk gras en bonen krijgen. Onder mijn voeten ligt dan ook gras, wat hij tussentijds voert.
Als we bij de Karnak tempel komen geef ik het paard wat gras. Mohammed zegt dat zijn zoon Hassan ons op komt halen.
We kopen een entreekaart voor LE 20,- en lopen mee met Mr. Guide George. Hij zal ons over de tempel vertellen. De tempel van Karnak is de grootste van Egypte. Dit komt omdat verschillende farao’s er aan hebben gebouwd (Amenophis, Thoetmosis, Hatsjepsoet, Toetanchamon, Seti, Ramses II). Het complex kan in drieën worden verdeeld; de tempel van Amon, de tempel van Moet en de tempel van Montu. George leidt ons rond in het grootste gedeelte; de tempel van Amon. We beginnen bij de eerste pyloon, waar George laat zien dat de handtekeningen hoog op de muur ons vertellen dat Karnak gedeeltelijk bedolven was onder het zand. Na de eerste pyloon, deze is 113 m breed en 43 m hoog, kom je op de grote binnenplaats. Hier kwam het volk offers brengen. Voor de grote Hypostylzaal is een grote kolos van Ramses II te zien. In de hypostylzaal bevinden zich 122 zuilen waarvan George enkele hiërogliefen uitlegde. Voorbij de vierde pyloon staat één van de Hatsjepsoet obelisken. De punt van de tweede obelisk ligt bij het ‘heiligmeer’. Ook staat er bij het ‘heiligmeer’ een scarabee. Volgens George brengt het geluk als je er 3x omheen loopt, 5x brengt geluk in het huwelijk en 7x is voor vruchtbaarheid. Diana & Herman hopen op geluk en lopen 3 rondjes rond de scarabee, ze zien er erg gelukkig uit!
Vervolgens maken we een pitstop in de Coca Cola-tempel voor ’n plekje in de schaduw en een lekker koud drankje. Dat smaakte lekker. Willie, Kees, Els en ik lopen met Josee mee om onze vrije minuten te besteden. We willen de tempel van Chonsoe gaan bekijken. Het duurt even voor we het gevonden hebben, want het plaatselijke gidsje doet of hij van niks weet en laat ons eerst wat anders zien. We besluiten nog even af te wachten en ja hoor we komen toch bij de Chonsoe tempel. Een mooi klein tempeltje, waar we zelf van alles in probeerde te ontdekken. Uiteindelijk leidt de man ons nog naar een trap waar je eigenlijk niet op mocht, maar voor geld schijn je hier alles te kunnen. De trap komt uit op een dak. Vanaf hier heb je een uitzicht over de tempel van Amon. Vervolgens laat hij ons nog een ruimte zien, waar mooie afbeeldingen te zien zijn.
Intussen is het alweer tijd geworden om naar de calèches te gaan. We gaan terug naar het Flobater hotel om even bij te komen. Ik loop, als we bij het hotel zijn, eerst nog even naar het internetcafé 50 m verderop. Even het laatste nieuws van het thuisfront lezen.
In Nederland komt de temperatuur inmiddels boven de 20 °C en PSV is kampioen volgens mijn bronnen. Willie en ik schrijven nog even wat kaartjes weg en ik werk mijn eigen dagboek nog even bij. Na een frisse douche kunnen we er weer tegen aan.
We pakken twee calèches en gaan met Albert, Suus, Nico, Tamara, Els, Kees, Renger en Maureen bij het Anubis Restaurant eten. Het ziet er gezellig uit met een mooi uitzicht over de Nijl, maar het eten is niet bijzonder. We hebben in ieder geval onze maagjes weer gevuld, zodat we met z’n allen naar de bazaar kunnen. De bazaar is inmiddels het favoriete plekje van Els geworden die dan ook als geen ander kan afdingen. We zijn allemaal weer goed geslaagd en gaan voldaan maar moe naar het hotel. De mannen van de calèches proberen een paardenrace te houden. Wij zien dit niet zo zitten, dus vertel ik de goede man dat hij moet stoppen of ik stap uit en geef hem geen geld. ‘No money’ blijkt het sleutelwoord te zijn en wordt in eens tam en zet ons netjes rustig bij het hotel af. Het was weer een gezellige dag! Welterusten allemaal


Dag 12
Met een uurtje vertraging omdat de gereserveerde fietsen niet aanwezig waren, startten Willie, Karin, Kees en ik onze fietstocht. We reden langs de oostoever van de Nijl richting Luxorbrug en gingen hier de Nijl over. Via een landweg kwamen we in Maris, een dorpje met ongeveer 300 inwoners. We stopten bij een klein winkeltje voor een drankje en al gauw liep het halve dorp uit om ons te begroeten. Onze fietsen werden door een paar jongens in de schaduw gezet en twintig tot dertig kinderen dromden om ons heen. We vroegen toestemming om foto’s te mogen maken en alle kinderen wilden wel op de foto. Na de kinderen kwamen de volwassenen naar ons toe. Mr. Saad, de leraar Engels van de dorpsschool, stelde iedereen aan ons voor: zijn broer en zus, de leraar Frans, enkele andere mensen en tenslotte de dorpsoudste.
Mr. Saad nodigde ons uit in zijn huis. We kregen een drankje aangeboden en daarna een rondleiding door het huis en de boerderij. Het huis ziet er netjes uit, er liggen kleurige kleden op de vloer maar de bakstenen muren zijn niet gepleisterd.
De badkamer heeft een douche, wasbak en statoilet dat het cijfer 8 verdient. Ook de keuken ziet er op het eerste gezicht schoon uit. De moeder van Mr. Saad was druk in de weer met het bereiden van de maaltijd. Er zaten veel vliegen in de keuken en het keukengerei was niet schoon. Daarom hebben we het aanbod om mee te eten beleefd geweigerd.
De boerderij wordt gerund door de broer van Mr. Saad. Vol trots liet hij de dieren zien; een flinke volwassen buffel, een jonge buffel van 1 jaar, kippen en een ezel. Men verbouwt er suikerriet, maïs en tarwe en er staan enkele fruitbomen.
De familieband is erg belangrijk in Egypte, de kinderen blijven in het ouderlijk huis wonen. Men zet een verdieping op het huis als het gezin zich uitbreidt.
De ouders van Mr. Saad wonen ook in het huis, men heeft hier veel respect voor oudere mensen en Mr. Saad stelde dan ook vol trots zijn ouders aan ons voor.
Na ons verblijf in huize Saad fietsten we naar de plaats Armant. We kochten fruit en aten dat op langs de weg op een bankje. Ook hier hadden we veel bekijks, wel 20 jongens, de meisjes mogen niet op straat rondhangen.
Al fietsend door Armant kwamen er steeds meer jongens achter ons aan, wel 50 of 60. Ze renden mee en trokken ons haast van onze fiets. Gelukkig kwam er een aardige jongeman die ons terugloodste naar de Nijl.
Via de westoever reden we terug naar Luxor. Het was een leuke dag en doodmoe en voldaan kwamen we terug in ons hotel.


Dag 14
Twee weken van huis en ik vind het nog steeds leuk in Egypte. Gisteren in Hurghada aangekomen, lekker vis gegeten ’s avonds en vandaag staat het snorkelen op het programma.
Weer niet uitslapen. Na een zeer uitgebreid ontbijt op weg naar de haven met flipper-Ali om te gaan varen naar het rif. Hiervoor hadden we nog snorkels en flippers gepast. Dit was een zeer lachwekkend gezicht. Om 10.00 uur kwamen we aan bij de haven. Daar moesten we nog een tijd wachten, want eerst moesten de boodschappen nog gehaald worden. Echt Egyptisch, eerst de mensen aan boord en dan de spullen halen (in Nederland zou dat al gebeurd zijn). Maar ja, dat moet je maar voor lief nemen in dit soort landen. Eindelijk, we gaan. Het is erg bewolkt en het waait ook stevig. We hadden onze lunch nog gezien. Een 2-kleurige papegaaivis, die terplekke op de boot werd schoongemaakt. Na een tijd varen ligt de boot stil en om ons heen liggen nog zo’n 20 boten met toeristen. Nou, daar gaan we dan. Zo wat mooi zeg, allemaal gekleurde vissen in allerlei soorten en maten. Verder was er ook zeer mooi koraal en ik had ook nog veel oesters gezien die open en dicht gingen als je te dichtbij kwam. Het barste er ook van de zee-egels, hele kleintjes en hele grote met stekels van wel 40 cm lang. We hadden wel allemaal ons t-shirt aan, omdat we anders zouden verbranden. Toen iedereen weer aan boord was gingen we naar de volgende plek. Hier hebben we eerst gegeten. Vis, gehaktstaafjes, rijst en groente. Toen dit op was gingen we meteen weer het water in op zoek naar mooie vissen. Het is hier nog veel mooier dan de vorige plek. Zulke mooie, grote vissen. De vissen hebben alle kleuren van de regenboog; geel, groen, blauw, paars, oranje, zwart, etc. Daarna op weg naar het derde rif. Dat was vooral mooi om het grote koraal en de vormen en kleuren. Na dit rif waren we weer naar de haven gevaren. Het is nu 16.00 uur, flippers inleveren en toen terug naar het hotel. Even geslapen tot 17.30 uur, daarna douchen en aankleden, want om 19.00 uur gaan we met z’n allen eten in Juke-Box boven op het dak. Lekker tomatensoep en spaghetti bolognaise. De ober die ons helpt lijkt op Lebbis van Lebbis en Jansen. Toen na het eten terug naar het hotel, slapen, want morgen moeten we om 3.30 uur weer op.