Een onvergetelijke dag in Morondava
Op de deining van de golven
Op de vroege zondagmorgen rijden we over de hobbelige zandwegen van Kimony richting Morondava aan de westkust van Madagaskar. Opzwepende kerkmuziek vult de witte bestelwagen die ons naar de plaatselijke haven brengt. Het glooiende zand zindert van de hitte. Onze chauffeur merkt terloops op dat het pas over drie maanden gaat regenen. Hij lijkt zich geen zorgen te maken: ‘It is all in Gods hands.’ 
Bij de haven worden we opgewacht door vier gespierde zeevaarders: twee voor elke piroque. Een ‘piroque’ is de Malagasy versie van een holle kano met houten drijvers beide kanten. De boten zijn vrolijk beschilderd met groene en blauwe tinten. ”De kleur van de mangroven en de zee”, zegt de voorste peddelaar in snel Frans met een zwaar Malgash accent. We varen langs medicinale mangroven die de plaatselijke bevolking gebruikt tegen maagklachten en hoge koorts, langs kleine vissersgemeenschappen en statige Arabische handelsschepen. Vanaf de kant roepen Malgasy kinderen vol overgave: “Bonbon Faza!” [snoepje, blanke!] in hun dagelijkse zoektocht naar chocolade en andere zoetigheid.
Buiten de gebaande paden
Even later stappen ook wij aan wal in de kleine nederzetting van Betania. Betania ligt op een schiereiland vlakbij Morondava en is bij vloed enkel per piroque te bereiken. Betania is de definitie van reizen buiten de gebaande paden: er is geen toerist te bekennen. Er is noch water, noch stroom en niemand spreekt Engels. Een visser heeft net een hamerhaai gevangen van ruim een meter lang. Hij kan zijn geluk niet op en de dorpelingen verzamelen zich om hem heen om de vangst te bekijken. Hij steekt de vis als een trofee in de lucht. Zijn buit is binnen. Hij kan een typisch Malgash Three Horse Beer kopen om de uurtjes in de late namiddag te overbruggen.
We struinen door het dorp van ingenieus gebouwde rieten huizen. De kavels worden keurig gescheiden met houten palen. Drie vrouwen zitten in de schaduw onder de zwierende palmbomen. Ze hebben hun gezicht bedekt met een mengsel van hars en mangrove bladeren als bescherming tegen de zon en om hun huid jong en soepel te houden. We worden begeleid door een groepje “Bonbon!” roepende meisjes die twijfelachtig onze handen vastpakken. Zo vaak krijgen ze geen bezoek in Betania.
De essentie van reizen
Eenmaal op het verderop gelegen strand aangekomen ontpoppen onze bootmannen zich tot professionele chefs. Na het kopen van een net gevangen tonijn –verser wordt het niet- marineren ze de enorme vis met zout, limoen en een peperachtige tomatensaus. Op een klein kolenfornuis wordt onze barbecue ‘mora mora’ [langzaam aan] bereid. Zittend onder een viertal houten stokken met daarop gedroogde palmbladeren als dak, genieten we van de vangst van de dag in de zeewind. Dit is waarvoor je op reis gaat: zien, ontmoeten, beleven en proeven.
Groeten uit Morondava, van reisbegeleidster Zinzi Zegers.
Bekijk onze reizen door Madagaskar.
