23 dagen in Zuid Afrika

Dag 1: Amsterdag-Johannesburg-Pretoria

Vandaag al vroeg opgestaan om met de eerste trein naar Schiphol te vertrekken, want vandaag is het eindelijk zover, we vertrekken naar Zuid-Afrika. Onze vlucht (KL591) staat gepland voor vertrek om 10.05 uur. Even voor 21.00 komen we uiteindelijk, na een rustige vlucht, aan op de luchthaven van Johannesburg. Na de nodige stickers en stempels in het paspoort gekregen te hebben kunnen we door naar de bagageband. Daar is het wat lang wachten op de koffers, maar als die eindelijk gearriveerd zijn melden we ons bij Cynthia, onze "steun en toeverlaat" voor de komende 3 weken.

Als het hele gezelschap compleet is en iedereen gepind heeft kunnen we naar de bus en op weg naar Pretoria. Na een klein uurtje komen we bij het hotel aan, waar iedereen na het welkomstdrankje snel aanstalten maakt om zijn bed op te zoeken.

Dag 2: Pretoria-Graskop

Omdat we gisteren pas laat aankwamen, mogen we vanochtend uitslapen en vertrekken we pas om 09.00, maar niet na eerst een foto gemaakt te hebben van al die bloeiende Jacaranda’s, waarvoor we blijkbaar precies in de goede tijd van het jaar hier zijn. Na een korte tour door de stad (een rondje over churchsquare (het hart van de stad met het standbeeld van Paul Kruger), een fotomoment bij het Paul Kruger museum en een wat langere stop bij de Unionbuildings waar je overigens een prachtig uitzicht over de stad hebt) zijn we doorgereden naar het Voortrekkersmonument, een monument ter nagedachtenis aan de Grote Trek van de boeren. Vooral de begane grond met het verhaal in beeldhouwwerken was erg mooi.

                      

Vanaf daar was het een lange, maar zeker ook mooie rit naar Graskop, waar we gaan overnachten. En omdat we gisteren zo laat waren aangekomen hebben we vandaag ons welkomstpraatje waar iedereen zich kort voorstelt zodat we elkaar wat beter leren kennen. Daarna maken we bij het eten al gelijk kennis met een typische Zuid-Afrikaans gebruik; goed en vooral véél! Terwijl een aantal zich nog laten verlijden om een springbokkie (een afzakkertje) te proberen, taaien de meeste al snel af om naar  bed te gaan.

Dag 3: Graskop-Timbavati (via panoramaroute)

Vanochtend vlak voor vertrek (om 08.00) hebben we nog een “inval” gedaan in het winkeltje om daar zo’n beetje alle verloopstekkers mee te nemen, want we moeten onderweg natuurlijk wel allemaal de batterijen en telefoons weer op kunnen laden. Maar nu iedereen voorzien is, gaan we op weg om de panoramaroute te gaan rijden. Al eerste stoppen we bij de Blyde river canyon pinnacle, een eenzame rotspilaar die nog staat terwijl de rest is weggesleten door weer en wind. De volgende stop is bij Gods window en hoewel het ietwat heiig is, is het uitzicht er niet minder om. Daarna gaan we door naar de Bourke’s Luck Potholes (in de rotsen ontstane ronde gaten door het samenkomen van 2 rivieren) en de laaste stop zijn de drie rondavels.

                 

De planning is om vanaf daar in één keer door te rijden naar Timbavati, maar door wat verkeerde aanwijzingen bij het tankstation zijn we blijkbaar verkeerd gereden. Nou vinden we dat niet zo heel erg, want het geeft ons mooi de gelegenheid om de eerste olifanten en giraffen te spotten. Gevolg is echter wel dat we te laat aan dreigen te komen voor onze nightdrive, maar dat wordt makkelijk opgelost doordat we nu gewoon onderweg opgepikt worden. Na langs de weg snel een lange broek en iets met lange mouwen aangetrokken te hebben kunnen we overstappen in de safaritruck.

Bij binnenkomst in het park spotten we direct al kudu’s, elanden en een waterbok. Een stukje verderop staat een grote groep buffels, maar helemaal onder de indruk zijn we van de ontmoeting met een groep van 5 witte neushoorns (inclusief jong) die toch wel erg dicht bij de auto komen.

Na zonsondergang rijden we verder met de schijnwerpers aan. En hoewel we helaas geen leeuwen tegenkomen, de oogst (zebra’s, impala’s, duikers, giraffen, wrattenzwijnen, een bushbaby, steenbok en small-spotted genet) is voor een eerste safari zeker niet onaardig.

Eenmaal bij de Timbavati safari lodge aangekomen worden we verwelkomd met een heerlijke braai waarna we vrij snel naar bed vertrekken, want het is morgen weer vroeg dag.

Dag 4: Timbavati

Vanmorgen werden we al voor vijven wakker gemaakt, want het was tijd voor safari. De meeste vertrokken voor een dag naar het Krugerpark, maar met z’n zessen hadden we gekozen voor een iets avontuurlijkere inslag. Om 05.30 vertrokken we naar hetzelfde park waar we gisteravond zijn geweest, maar dit keer gaan we wandelen!

Met de duidelijke instructies om in een enkele rij achter elkaar aan te blijven lopen en eventueel op commando op de grond te gaan liggen, te rennen, in een boom te klimmen of het water in te gaan zijn we klaar om achter onze gids aan te lopen die overigens ook nog gewapend is met geweer.

Onderweg hebben we veel uitleg gekregen over sporen, uitwerpselen, de verschillende bomen en natuurlijk de dieren zelf. Hoogtepunt was toch echter wel de groep met wilde dieren (giraffen, elanden, wrattenzwijnen, buffels en neushoorns) die we redelijk dicht konden naderen zonder dat zij zich aan ons leken te storen.

Na een snel ontbijt bij de lodge hebben we met een klein gezelschap een rondleiding door het dorpje tegenover de lodge gehad. Het was erg indrukwekkend om te zien hoe mensen zich moeten zien te redden met bijzonder weinig maar toch nog zo vrolijk in het leven kunnen staan.

’s Middags hebben we een bezoek aan een rehabilitationcentre gebracht. De meeste dieren zitten daar de rest van hun leven uit omdat ze niet meer teruggezet kunnen worden in het wild en komen uit circussen of van particulieren. Naast leeuwen, cheeta’s, hyena’s en wilde honden zitten er ook veel roofvogels. Bij een aantal hiervan kan je zonder al te veel gevaar de kooi in en ze op de arm houden, wat natuurlijk gelijk geprobeerd moest worden.

’s Avonds hebben we weer gezamenlijk genoten van een heerlijke maaltijd en kwam er een lokale dansgroep om een voorstelling te geven. Een aantal van ons hebben zelfs nog een stukje meegedanst (of moet ik zeggen hebben een poging gedaan om een stukje mee te dansen…).

Dag 5: Timbavati-Pretoriuskop (via Krugerpark)

Het is vandaag wederom weer vroeg dag, want het vertrek staat weer gepland voor 05.30. Nu voor een gamedrive naar ons volgende logeeradres welke in het Krugerpark zelf ligt.

De rit begint al veelbelovend, want nog voordat we het hek van het Krugerpark bereikt hebben, komen we 4 cheeta’s tegen waarvan er zelfs eentje langs de hekken is gekomen en dus op de openbare weg loopt. De zijkanten van de auto zitten nog naar beneden, maar terwijl met een schuin oog de cheeta in de gaten wordt gehouden, worden deze snel opgerold zodat we allemaal goed zicht hebben.

Eenmaal de poort van het Krugerpark gepasseerd worden we al snel getrakteerd op bavianen, zebra’s, giraffen en een groepje hyena’s dat bezig is met de voorbereidingen voor de jacht. Verder voor het ontbijt natuurlijk nog de gebruikelijke impala’s en de eerste van de big 5: de buffel. Na het ontbijt duurt het niet lang of nummer twee, de olifant, is in zicht (deze groep staat weliswaar wat verder van de weg af, maar later deze dag zullen er nog meer volgen, waarvan er zelfs eentje vlak voor de auto de weg oversteekt). De witte neushoorn, het luipaard (hoewel eerst wat moeilijk te ontdekken in het dichte bladerdek) en de leeuwen maken het lijstje compleet. Samen met de nijlpaarden, krokodillen, njala’s, waterbokken, gnoe’s, impala’s, visarenden en gieren was het een erg spotvolle dag. Later hoorde we van de gidsen pas hoe spotvol, want onze oogst schijn je ongeveer eens in de drie jaar allemaal op 1 dag tegen te komen.

’s Avonds hebben we in Pretoriuskop geslapen, wat dus in het Krugerpark zelf is. Hoewel er een hek omheen staat, lopen de wat kleinere beesten (zoals aapjes, impala’s en wrattenzwijnen) gewoon tussen de rondavels door.

Dag 6: Pretoriuskop-Swaziland

Vanochtend konden we uitslapen want de bus vertrok pas om 08.00. Het eerste stukje van de route liep nog door het Krugerpark waar we nog snel een neushoorn en wat olifanten hebben meegepakt. Uiteindelijk hebben we via het Numbi-hek het Krugerpark verlaten en zijn we doorgereden naar Swaziland.

Na de nodige stempels (iedereen eentje om Zuid-Afrika uit te komen, iedereen eentje om Swaziland in te komen en nog een stempel voor de bus) zijn we uiteindelijk bij de Mlumati River de grens overgestoken. Al snel wordt het verschil met Zuid-Afrika duidelijk, het is hier veel groener.

Ons eindstation is het Mantenga Cultural Village in het Mantenga Nature Reserve in de Ezulwini-vallei (wat vroeger het thuis was van de koninklijke familie). En ons onderkomen hier is wel erg bijzonder. We slapen namelijk in een tent met veranda, een koelkast en een voordeur!

’s Avonds zijn we na een gezamenlijke maaltijd op tijd richting tent vertrokken.

Dag 7: Swaziland

Vandaag hebben de meeste besloten er een rustig dagje van te maken. Na het ontbijt hebben we een klein stukje naar de waterval gelopen en heerlijk op de veranda gezeten. Aan het eind van de ochtend zijn we naar de cultural village gelopen om naar het dansoptreden te kijken, waarna we toch ook nog maar mee zijn gegaan met de rondleiding. Het toeval wilde dat er ook net een schoolreisje uit Lesotho was aangekomen, dus zijn we met hun meegelopen voor de rondleiding. En dan pas merk je dat niet alleen voor jou de reis bijzonder is, want al snel kwam één van de leraressen naar ons toe of ze met ons op de foto mocht want ze vond onze huid zo mooi. En het bleef niet bij één. Het gevolg is waarschijnlijk dat wij nu in een aantal foto-albums in Lesotho geplakt zitten.

’s Avonds zouden we met z’n zessen een stuk gaan lopen in een druipsteengrot, tenminste, dat is wat onze reisbegeleidster Cynthia ons verteld had. Op zich zouden de overall, de helm, de riem met enorme batterij en lamp ons aan het denken hebben moeten zetten, maar wij dachten nog heel naïef dat het gewoon koud en donker was in de grot… Eenmaal bij de grot aangekomen bleek al heel snel dat we niet gingen wandelen maar caven. Hannie en Jaap zagen het niet zitten en zijn boven op ons blijven wachten, maar de rest van ons zag de uitdaging wel zitten en volgde de gids. Binnen in de grot was het behoorlijk klimmen, klauteren, glijden, kruipen en tijgeren door de meest onmogelijke spleten en gaten. En hoewel erg vermoeiend was het een erg leuk om te doen.

Eenmaal weer uit de grot en terug bij de auto zijn we vertrokken naar de hotspring voor een welverdiende duik (vooral voor de spieren). Pas over twaalven waren we terug bij de lodge waar de bewaker speciaal voor ons de slagboom weer open moest doen. Na nog snel ons avondeten weggewerkt te hebben zijn we snel ons bed ingedoken.

Dag 8: Swaziland-St. Lucia

Vandaag al vroeg wakker en natuurlijk onder de blauwe en beurze plekken en barsten van de spierpijn. Na het ontbijt zijn we om 08.00 weer vertrokken richting Zuid-Afrika.Onderweg zijn we nog gestopt in Manzini, de grootste stad van Swaziland, om een bezoekje te brengen aan de markt (en natuurlijk de nodige souvenirs mee te nemen). Uiteindelijk hebben we bij Golela Swaziland weer verlaten en zijn we doorgereden naar het Greater St. Lucia Wetland Park waar we vroeg in de middag aankwamen.

Daar bleek al snel dat het weer wat omgeslagen was, dus gekleed in lange broek en trui hebben we wat boodschappen gedaan en hebben we het thuisfrond een mailtje gestuurd met de avonturen van de eerste week. ’s Avonds zijn we met een aantal van de groep een hapje wezen eten bij de Italiaan en bleek hoezeer het weer omgeslagen was, want de eerste regendruppels kwamen al naar beneden.

Dag 9: St. Lucia

Weer vroeg uit de veren vandaag, want we vertrekken om 06.00 om weer een gamedrive te gaan maken. Het spotten gebeurt dit keer in het Hluhluwe-Imfolozi Park. Helaas heeft het slechte weer van gisteren doorgezet en is het erg koud en nat.

Voordat we bij het park zijn moeten we nog een stuk over de openbare weg en zonder zijkanten in de auto is het niet echt behaaglijk. Gelukkig hebben we een deken gekregen om onszelf een beetje warm te houden. Onderweg blijkt maar weer eens hoezeer de Zuid-Afrikanen de regen ontwent zijn, want bij een kruising remt de chauffeur te laat en glijden we door de gladde weg verder door dan gepland en zitten we dus op onze voorganger. Gelukkig hebben de Zuid-Afrikanen ook niet onze mentaliteit in het verkeer, zodat we na een blik op beide auto’s enkele minuten later gewoon alweer op weg zijn. In het park blijkt dat ook de dieren schijnbaar niet echt van dit weer houden, want erg succesvol is de drive niet. Het park is echter wel mooi en groen.

Eenmaal terug bij de accommodatie ben je met een warme douche zo weer opgeknapt en gaan we met z’n zessen met het openbaar vervoer naar een nabij gelegen zuludorpje voor een rondleiding.

’s Avonds maken de meeste gebruik van de visbraai, maar bij gebrek aan interesse in vis, zijn we met z’n vieren lekker ergens anders een hapje wezen eten.

Dag 10: St. Lucia-Oliviershoek (Drakensbergen)

Omdat bij aankomst in St. Lucia het water in de rivier te laag stond om op de boot te kunnen, vertrekken we vanochtend om 05.45 om alsnog op zoek te gaan naar krokodillen en nijlpaarden. En hoewel de krokodillen vanochtend wat spaarzaam zijn, komen we wel verschillende groepen nijlpaarden tegen en een heel assortiment aan vogels.

Om 08.00 zijn we weer terug bij de bus en beginnen we aan de lange rit naar de Drakensbergen. De ene helft van de groep slaapt in bungalows met een prachtig uitzicht op de bergen, de andere helft slaapt in het grote huis waar al snel blijkt dat de slaapkamers zo uit “out of Africa” komen.

Tijdens het eten wordt het weer nog wat slechter en begint het naast de regen ook nog te onweren. Ondanks goede hoop houdt dit niet op en zullen een aantal toch de oversteek naar de bungalows moeten wagen. Gelukkig staat daar het electrische kacheltje klaar om weer een beetje droog en warm te worden.

Dag 11: Oliviershoek (Royal Natal National Park-Drakensbergen)

Na een stormachtige nacht mochten we vandaag uitslapen en vertrokken we om 09.00 met de bus naar het Royal Natal National Park in de drakensbergen. Vanuit het visiters centre kan je verschillende wandelingen maken en met een groep van 9 besluiten we om naar de Tiger Falls te lopen, een tocht die volgens het boekje 7 kilometer is en waar je heen en terug ongeveer een uur en drie kwartier over loopt.

Het is een hele klim, maar de vele uitzichten/vergezichten en de natuur onderweg zijn prachtig en hoewel het af en toe wat miezert is het weer om te wandelen eigenlijk uitstekend. Het enige wat ons enigszins zorgen baart is dat we na twee uur lopen de waterval nog steeds niet hebben bereikt terwijl we eigenlijk al terug hadden moeten zijn. Uiteindelijk hebben we er bijna 4 uur over gelopen (toegegeven dat we op de terugweg heel iets een omweg hebben genomen) en waren we dus bijna een uur te laat bij de bus.

Terug in de bungalow hebben we genoten van een heerlijke warme douche en hebben we in de bar van het grote huis gezellig een spelletje gespeeld. ’s Avonds zijn we, rozig van de halve dag buiten lopen, op tijd naar bed gegaan, terwijl het buiten wederom spookt.

Dag 12: Oliviershoek-Lesotho

Vanochtend worden we gewekt door een zonnestraal en belooft het (eindelijk weer) een mooie dag te gaan worden. Na het ontbijt vertrekken we om 08.00 naar het Golden Gate National Park. Daar is de mogelijkheid om weer een stuk te lopen, maar met de kilometers van gisteren nog in de benen besluiten de meeste om gewoon lekker in het zonnetje te gaan zitten. Een aantal besluit dat ze gisteren nog niet genoeg gelopen hebben en beklimmen de Brandwacht.

Na het middaguur steken we bij Maseru de grens met Lesotho over en al snel wordt ook hier het verschil met Zuid-Afrika duidelijk, de mensen zijn hier nog armer. Ook typerend zijn de kleine groepjes vee die overal lopen onder de begeleiding van een herder.

De komende twee nachten verblijven we in Malealea, een klein dorpje in het midden van Lesotho in de bergen. ’s Avonds worden we welkom geheten door het plaatselijke koor en een bandje. Na het avondeten en heerlijk bij het kampvuur gezeten te hebben is het weer op tijd naar bed, want om 22.00 gaat de generator uit (en dus ook alle lichten) en moeten we ons zien te redden met een kaars.

Dag 13: Lesotho

Vanochtend hebben we weer aardig uit kunnen slapen, want om 09.00 vertrekken we voor de rondleiding door Malealea.

We worden opgedeeld in groepjes van vier en onze gids heet Flora. Na een wandeling door het dorpje gaan we verder naar de school. We worden welkom geheten in groep 6 met het volkslied van Lesotho. Iedereen in de klas heeft hetzelfde niveau, maar de leeftijd varieert van 11 tot en met 21. In de culturele hal krijgen we nog een paar traditionele dansen te zien. De voorstelling is echter interactief, dus we worden geacht mee te doen. Henk en Kate hebben een aardige poging gedaan. Maar interactief betekend ook dat wij een typisch Nederlandse dans moeten laten zien.

Aangezien niemand z’n klompen bij zich had, hebben we maar besloten dat het de vogeltjesdans moest worden… De rondleiding werd afgesloten met een bezoek aan het museum. ’s Middags zijn een aantal nog een wandeling wezen maken, maar persoonlijk leek met een boek in de zon zitten me een beter idee.

’s Avonds nog weer even bij het koor en de band geweest en na het eten weer op tijd naar bed om bij lamplicht vast deels de tas in te pakken, want morgen steken we voor de laatste keer de grens met Zuid-Afrika weer over.

Dag 14: Lesotho-Graaff Reinet

Vandaag staat weer een lange rit op het programma, dus na het ontbijt vertrekken we om 08.00 weer met de bus. Na goed een uur rijden steken we bij ‘van Rooyens Gate’ de grens weer over. En hoe dichter we bij Graaff Reinet komen hoe duidelijker het wordt dat het in een semi-woestijn ligt, want het landschap bestaat voornamelijk uit dor gras/stro en cactussen. Uiteindelijk komen we rond 16.30 aan in Graaff Reinet. De accommodatie waar we verblijven zijn monumentale huisjes.

’s Avonds zijn we met een deel van de groep in de stad een hapje wezen eten en zijn we weer vroeg onder de wol gegaan.

Dag 15: Graaff Reinet

En het is weer vroeg dag vandaag, want om 06.00 worden we opgehaald op weg naar het ‘vliegveld’. We gaan namelijk een stukje vliegen met een ultra-light vliegtuigje. Na het aantrekken van een gevoerde overall, kan er achterop plaats genomen worden. Daar krijg je nog een koptelefoon met microfoon en helm op en kan de vlucht beginnen. Nadat het vliegtuigje wat vaart heeft, komt het los van de grond en lijkt het direct alsof het heel hard waait (terwijl er bijna geen wind stond). De vlucht ging over een natuurreservaat. Het leek beneden om een maquette van modeltreintjes, hoewel de buffels, waterbokken, blesbokken, zebra’s en struisvogels erg goed te onderscheiden waren. Na een kwartiertje was het helaas alweer tijd voor de volgende om in te mogen stappen.

Terug bij de accommodatie hebben we snel een ontbijtje naar binnen gewerkt en zijn we opgehaald voor een rondleiding door de township. En hoewel de meeste mensen het nog steeds moeilijk hebben (zo is 60% nog steeds werkeloos), zijn de omstandigheden al wel zichtbaar verbeterd. Zo heeft ieder huis nu in ieder geval wel electriciteit en water. Wat echter het meest opvalt is de hoge gemeenschapszin die deze mensen kennen.

Na even geluierd en gelunchd te hebben, hebben we het thuisfront op de hoogte gebracht van onze laatste avondturen. Aan het einde van de middag zijn we opgehaald voor een tour naar de Valley of desolation (vallei van verlatenheid) om daar naar de zonsondergang te kijken wat erg mooi was. ’s Avonds hebben we genoten van een heerlijke zelfgemaakte maaltijd en zijn we weer op tijd naar bed gegaan.

Dag 16: Graaff Reinet-Plettenberg Bay (via Tsitsikamma Park)

Vandaag staat weer een lange rit op het programma. Gelukkig hebben we twee stops onderweg. De eerste is bij een cheetafarm. Na eerst de natuurlijke prooi van de cheeta, de kudu en de springbok, gevoerd te hebben, gaan we naar de cheeta’s zelf. We stoppen bij een hok waar twee broers van ongeveer drie jaar zitten die met de hand zijn grootgebracht. Tot onze verbazing zijn ze tam genoeg dat we in twee groepen naar binnen mogen om ze aan te raken en te aaien. Een erg bijzondere ervaring.

Na een lange rit in de bus stoppen we rond 14.00 in het Tsitsikamma National Park waar we de komende drie uur zoet mogen brengen wat zeker geen straf is. Na eerst een broodje gegeten te hebben (onderwijl genietend van het schitterende schouwspel van de branding) zijn we via de mouth trail naar de hangbrug gelopen. Aan de overkant van de brug hadden we een prachtig uitzicht en werden we zelfs getrakteerd op de eerste walvissen.

Vanaf het Tsitsikamma National Park zijn we via ’s werelds hoogste bungeejumppunt (niemand durfde overigens de sprong aan) doorgereden naar Plettenberg Bay.

Dag 17: Plettenberg Bay

Na het ontbijt zijn we om 09.00 naar het strand vertrokken om walvissen te spotten. Nadat we in regenjas en zwemvest waren gehesen mochten we aan boord. We waren de eerste boot van die dag, dus hij lag nog op de trailer. De trailer werd met de tractor over het strand naar het water geduwd en vervolgens zo de oceaan in gelanceerd (dit noemen ze dus een strandstart). Al vrij snel dachten we dat we wat zagen, maar het bleek ‘slechts’ een rob te zijn die met z’n koppie boven het water uit stak. De volgende anderhalf uur was het varen over de golven erg spectaculair (alhoewel er een aantal aan boord waren die daar duidelijk anders over dachten en op dat moment liever aan vaste wal hadden gestaan), maar helaas geen spoor van walvissen te bekennen. De meeste hadden de hoop eigenlijk al zo goed als opgegeven toen we dicht bij de kust een waterfontein zagen. Dat bleken 2 Southern right whales te zijn die tot op 50 meter mochten naderen.

Onze kapitein zei dat het leek of de walvissen ons volgden en ze kreeg gelijk, want toen de andere twee bootjes wegvoeren, doken ze tot op een paar meter van onze boot weer boven water en zwommen ze ook onder de boot door. Erg mooi om die enorme dieren van zo dichtbij te zien!

Hoe moeilijk ook, uiteindelijk zijn we toch naar de buitenkant van de baai gevaren waar nog twee groepen dolfijnen zaten (de humpbackdolphin en de common dolphin). Het laatste avontuur was om weer op het strand te komen, maar dat bleek vrij simpel. Gewoon goed vasthouden en dan vaart de boot zo het strand op!

’s Middags hebben we heerlijk op het strand gelegen en geluierd en ’s avonds zijn we na een hapje eten helemaal rozig van alle zeelucht richting bed vertrokken.

Dag 18: Plettenberg Bay-Oudtshoorn (via Knysna)

Vandaag hebben we om 09.00 Plett (zoals ze het zelf noemen) achter ons gelaten en zijn we vertrokken naar Oudtshoorn. Maar eerst zijn we onderweg nog gestopt bij het Knysna Elephant Park. Na een korte inleiding werden we met een emmer met fruit een stukje het park ingereden. Daar stonden vier olifanten (twee grote en twee kleintjes) die we mochten voeren. Het eten moest plat op de hand en dan pakken ze het er met de slurf vanaf. Vervolgens werd er iets van bix op de grond gestrooid en mochten we bij de olifanten gaan staan zodat je met ze op de foto kon en was er ook de gelegenheid om ze aan te raken.

Daarna zijn we doorgereden naar Oudtshoorn dat bekend staat om z’n struisvogels. En inderdaad, zodra we wat dichter bij Oudtshoorn kwamen, waren de eerste weilanden met struisvogels al zichtbaar en steeds frequenter.

’s Middags hebben we heerlijk bij het zwembad gezeten en rond 16.45 zijn we met z’n allen in de bus gestapt voor een bezoek aan een struisvogelfarm. Daar hebben we eerst wat algemene informatie gekregen over de struisvogels en over de producten die ze voortbrengen (vlees, veren en leer). Daarna hebben we een kijkje genomen bij de broedmachines en zijn we naar de echte struisvogels gegaan.

En daar stond de befaamde Linda al op ons te wachten. Een aantal dames mochten haar voeren, terwijl een aantal van de heren de eer hadden om haar een kusje te geven. Iets verderop liepen er een paar ‘gezadeld’. En hoewel ik jammer genoeg niet op ze mocht rijden, heb ik er wel even opgezeten. Het voelt wel wat raar aan, maar zit op zich nog niet eens zo heel erg ongemakkelijk. Else en Kate hebben uiteindelijk de uitdaging aangenomen om ook echt een stukje te rijden. Als afsluiting konden we verschillende wijnen proeven en hebben we genoten van struisvogelworst en struisvogelfilet, wat overigens prima smaakte.

Dag 19: Oudtshoorn-Kaapstad

Vanmorgen waren we met degene die nog naar de Cango Caves wilden om 08.00 bij de bus. Ditmaal was ons verzekerd dat het echt druipsteengrotten waren en dat klopte. Er waren diverse kamers met verschillende formaties waar we een kijkje mochten nemen. Om 11.00 zijn we weer teruggereden naar Oudtshoorn om de rest van de groep op te halen en zijn we via route 62 naar Kaapstad gereden. Tegen 18.00 dook voor ons de Tafelberg op ten teken dat we er bijna waren. Ons onderkomen voor de laatste paar dagen ligt in het centrum van de stad met vanuit de kamer een prachtig uitzicht op de Tafelberg.

Na ’s avonds een hapje bij de pizzeria te zijn wezen eten zijn we op tijd onder de wol gegaan, want er staat ons morgen een druk programma te wachten.

Dag 20: Kaapstad

Vanmorgen is voor 08.00 de taxi besteld om ons naar het Waterfront te brengen voor een bezoek aan Robbeneiland waarvoor we onderweg al gereserveerd hadden. Iets na achten hebben we de kaartjes opgehaald en om 09.00 verliet de ferry de haven. Eenmaal op Robbeneiland mochten we plaatsnemen in de bus die ons naar verschillende plekken op het eiland bracht (de begraafplaats van de lepra-mensen, de woningen en faciliteiten van de mensen die nu nog op Robbeneiland wonen en natuurlijk de kalksteengroeve waar Nelson Mandela te werk is gesteld). De rondleiding werd verzorgd door Levi, een ex-gevangene met nummer 60/63. De verhalen die hij vertelde waren erg indrukwekkend.

Na de rondleiding per bus werden we afgezet bij het cellencomplex van de verschillende secties. Via sectie F (een ‘gewone’ cel waar ze vroeger met z’n 70 man zaten), naar sectie C (de strafcellen/isolatiecellen) naar sectie B (de strengbewaakte cellen voor politieke gevangenen en waar ook Nelson Mandela 18 jaar gezeten heeft), waar vooral ook de toegangsdeur een indruk heeft achter gelaten.

Om 12.00 zijn we met de boot weer terug gegaan naar het Waterfront. Na een hapje eten zijn we weer in de taxi gestapt naar de kabelbaan op de Tafelberg. Eenmaal in de gondel bleekt dat deze 360 graden draaide, zodat ons vast een voorproefje werd gegeven van wat ons boven te wachten stond. Boven was het wel wat winderig en bewolkt, maar het was wel helder en het uitzicht adembenemend.

Na de afdaling (wederom per kabelbaan) hebben we ons door een taxi af laten zetten op green market square, waar een grote markt is met alle mogelijke souvenirs die we onderweg tegengekomen zijn. Hier hebben we dus nog de nodige inkopen gedaan alvorens weer terug te gaan naar de lodge.

Dag 21: Excursie Kaap de Goede Hoop, Boulders Beach en Stellenbosch

Vanochtend worden we weer om 08.00 bij de bus verwacht voor onze laatste excursie van de vakantie. De reis gaat eerst via Chadman’s Peak (een mooie route langs de kust) naar het Table Mountain National Park, waar we stoppen bij Cape Point (het meest zuidelijke puntje van Afrika). Het is even doorstappen naar de vuurtoren boven (een aantal waren slimmer en hebben het treintje genomen), maar zeker wel de moeite waard. Hoewel het wat mistig begint te worden zijn de uitzichten op de kustlijn erg mooi en het is altijd prettig te weten dat je nog maar iets meer dan 9.600 kilometer van huis bent.

Vanuit Cape Point zijn we met het grootste deel van de groep langs de kust naar Kaap de Goede Hoop gewandeld (de rest is met Johan in de bus meegereden). En daar moet natuurlijk vastgelegd worden dat we er geweest zijn. Het kost even moeite om de groepen Nederlanders en Japanners weg te jagen, maar dan heb je uiteindelijk wel een foto waar je alleen op staat.

Vervolgens gaat de reis verder naar Boulders Beach in Simonstown alwaar een grote kolonie van (African) pinguïns zit. Erg leuke beestjes, maar erg moeilijk vooruit te branden. Vanaf hier is het nog een aardig eindje rijden (en het feit dat we met de bus niet onder een viaduct door kunnen en dus via allemaal kleine dorpjes om moeten rijden werkt nu ook niet echt mee) naar Stellenbosch dat bekend staat om zijn wijn. In Stellenbosch gaan we dus ook een wijnboerderij bezoeken met, onvermijdelijk, een wijnproeverij. En hoewel de een er meer van kon genieten dan de ander, de terugrit in de bus werd er wel gezelliger op…

Terug in Kaapstad lag het tafelkleed over de berg wat bij de zonsondergang prachtige plaatjes opleverde. ’s Avonds na het eten zijn we met een klein gezelschap nog wat wezen drinken bij Mama Africa om de laatste volle dag in Kaapstad in stijl af te sluiten.

Dag 22: Kaapstad-Amsterdam

Vandaag is alweer de laatste dag, vanavond vliegen we weer terug naar huis. Vanmorgen dus maar eerst de tas ingepakt en rond 09.30 op de tourbus (een open dubbeldekker die een sightseeingtour door de stad maakt) gestapt. Bij het District Six Museum zijn we uitgestapt. District six is een wijk die tijdens de apartheid tegen de vlakte is gegaan omdat het als “white-only zone” was aangewezen. Binnen waren de verhalen van de voormalige bewoners te zien en te lezen.

Na ongeveer een uurtje binnen doorgebracht te hebben, zijn we weer op de tourbus gestapt. De rit voerde ons langs de opstapplaats van de kabelbaan van de Tafelberg en langs de stranden van Kaapstad. Bij het Waterfront zijn we weer uitgestapt om nog wat allerlaatste inkopen te doen en gewoon wat te genieten van de verschillende bandjes en muzikanten.

Nog een laatste stukje mee met de tourbus belanden we uiteindelijk weer terug bij het opstappunt van vanochtend. Vanaf daar lopen we via de Companytuinen (de tuinen die vroeger zijn aangelegd om de groenten voor de VOC-schepen te bevoorraden) weer terug naar de lodge.

Daar hebben we om 18.00 de bagage in de bus gezet en zijn we doorgereden naar het African Café voor het afscheidsdiner. Het eten bestond uit 20 verschillende gerechten uit heel Afrika waarbij de één bijna nog lekkerder was dan de ander (hoewel het niet altijd helemaal duidelijk was wat er nu precies gegeten werd). Na het eten heeft Johan ons afgezet op het vliegveld en hebben we afscheid genomen van Johan en Cynthia en Jaap en Hannie (zij bleven nog een paar dagen langer in Kaapstad).

Dag 23: Aankomst Amsterdam

Na een wat woelige nacht, waarin de één wat makkelijker in een vliegtuigstoel kan slapen dan de ander, landen we iets over 11.00 op Schiphol. Na een snelle paspoortcontrole gaan we op zoek naar de koffers bij de bagageband. Eén voor één heeft iedereen z’n bagage compleet en na afscheid genomen te hebben van de rest van de groep, stappen we op de trein terug naar huis waarmee de vakantie officieel ten einde is.