Reisverslag Kenia & Tanzania, hotel/lodge reis, 21 dgn

21-DAAGSE HOTEL-/LODGEREIS KENIA & TANZANIA SEPTEMBER 2012

07-09-2012 Amsterdam - Nairobi
Al om 5.00 uur gaat de wekker: YES!! Vakantie! Om 5.45 uur neem ik de eerste trein die me rechtstreeks op Schiphol afzet. Na aankomst op Schiphol geef ik mijn bagage af bij de ‘bagage drop off’ en wacht, onder het genot van een bak koffie, op de aankomst van Gerrit op Schiphol. Ik ken Gerrit nog van andere Djoser-reizen, dus we hebben met elkaar afgesproken op de luchthaven. Om 9.55 uur begint het boarden en komen we toevallig de eerste mede-reizigers tegen.
De vlucht met KLM verloopt verder voorspoedig en we hebben vooral geen spijt van de extra beenruimte die door ons is gekocht en de Italiaanse keuzemaaltijd die we voorgeschoteld krijgen.
Na 7 uur en 45 minuten vliegen arriveren we op Nairobi Jomo Kenyatte International Airport. Na de vereiste douane formaliteiten en afhandeling van de bagage ontmoeten we onze reisleidster Astrid de Koning en eenmaal buiten, ook de rest van de groep. Met in totaal 20 personen is de reis vol.
Vanaf het vliegveld moeten we nog een klein stukje wandelen met de koffers totdat we aankomen bij een hele grote truck welke ons vervoermiddel zal zijn in Kenia. Na een krap half uurtje rijden komen we aan bij ons hotel en krijgen we onder het genot van een drankje te horen hoe de reis er in grote lijnen uit gaat zien en wat andere formele zaken waar we rekening mee moeten houden tijdens de komende reis. Wel prettig overigens: geen jetlag of wat dan ook, want er is maar een uurtje tijdsverschil.

08-09-2012 Nairobi - Mount Kenia
Na een voor mij traditioneel rusteloze eerste nacht, om 6.15 uur opgestaan, om na het ontbijt om 8.00 uur klaar te staan bij de truck voor het vertrek. De reis loopt prettig en voorspoedig en zonder files. De wegen zijn redelijk goed en we komen langs verschillende ananasvelden, zover het oog kan zien. En na een koffiestop en een stop bij een supermarkt komen we al om 12.00 uur aan bij onze accommodatie aan, gelegen in de bossen van Mount Kenia. Al binnen een half uur zijn de slaapplaatsen verdeeld en zitten we achter onze lunch, waarna we om 14.00 uur met een kleine groep wandelaars vertrekken voor de lange wandeltocht van 4 uur over een van de bergkammen van Mount Kenia. Onderweg kwamen we nog wat apen, wild en vogels tegen. Doel van de wandeling was het bereiken van een grot. Dat viel helaas wat tegen alsook het verhaal van de gids hierover.
Bij terugkomst in het hotel hebben we nog even genoten van een koel (= baridi in Swahili) Tusker biertje. Om 19.30 uur diner en er werd door Astrid nog een korte vooruitblik op morgen gegeven. Toch lekker bijtijds naar bed, want morgen gaat om 5.45 uur de wekker om om 7.00 uur te kunnen vertrekken.

09-09-2012 Mount Kenia - Shaba
Na een wederom rusteloos nachtje lekker bijtijds op. Eerst even een prima ontbijtbuffet verorberen, waarna we stipt om 7.00 uur vertrekken. Erg prettig om in een groep te zitten waarbij iedereen zich een beetje houdt aan de afspraken.
We rijden 2 uur richting het noorden, waarbij we Mount Kenia prachtig kunnen bewonderen: geen wolken of mist die de berg in zijn greep houden.
Een uurtje later houden we de eerste koffiestop en weer een uurtje later komen we aan bij ons eerste wildpark voor een game drive: Buffalo Springs. In het park zijn 6 beesten te vinden welke het park uniek maken, waaronder de netgiraf, de grévy zebra (beiden zeer bedreigd) en de oryx. Ook hier hebben we geluk gehad, want we hebben alle 6 beesten kunnen bewonderen. Van de ‘Big 5’ hebben we in dit park alleen de leeuw en de olifant gezien. Nog 3 te gaan dus . Uiteraard is dit niet het enige wat we hebben gezien in Buffalo Springs: ook impala’s, thomson gazelles, bavianen en vele soorten vogels hebben we gespot.
Na 1,5 uur rondrijden in het park kwamen we aan bij de lunchstop, bij de daadwerkelijk springs (bronnen) van het park. Het water oogde bijzonder schoon, maar met al het wild wat er rondloopt en het ogenschijnlijk stilstaande water, nam ik toch maar niet het risico om er te zwemmen, ondanks dat ik al wel zwemkleding had aangetrokken. Alhoewel de lunchplek bij aankomst nog verlaten was, wemelde het binnen een half uur van de bavianen, die blijkbaar ook wel zin hadden in onze lunchbox. Ze bleven wel redelijk op afstand en voor de baviaan die wel te dichtbij kwam, liep onze chauffeur Moses vervaarlijk met een steen te zwaaien, waardoor de bavianen wel eieren voor hun geld kozen.
Na de lunch hebben we nog een uur of wat rondgereden in het park, waarna we het park verlieten en op bezoek gingen bij de Samburu stam, die net buiten Shaba National Park wonen. De Samburu stam is een stam die bijzonder veel gelijkenis vertoond met de Masai stam. Vroeger was het ook 1 stam, maar een deel (de Masai) besloot meer rond te trekken, waarbij de Samburu wat meer honkvast bleek. Voor een bescheiden vergoeding mocht je het dorp bezoeken en werd je verwelkomt met zang en dans en werd je zelfs uitgenodigd om mee te dansen. Uiteraard mochten de mannen ook springen, zoals competitief ook al tussen de stammen wordt gesprongen. We kregen nog een korte rondleiding door het dorp, waarbij we ook de gebruiken krijgen te horen.
Vervolgens rijden we Shaba National Park in, waar ons ultraluxe hotel staat. We worden opgewacht en verwelkomd met een welkomstdrankje en refreshment-towels en dat is wel zo lekker wanneer je een hele dag met open ramen door een dorre omgeving hebt gereden. Het is een bijzonder mooie eco-lodge en doordat we toch redelijk bijtijds in het hotel waren, hadden we het geluk om nog even gebruik te maken van het zwembad en met een drankje lekker op te drogen in de zon.
Ook het diner was meer dan prima verzorgd in dit hotel. Deels buffet en deels wat ze noemen ‘life cooking’.

10-09-2012 Shaba - Nyahururu
Na ook een fantastisch ontbijt om 7.30 uur vertrek, waarbij al werd gemeld door Astrid dat vandaag nagenoeg alleen een reisdag zou zijn. We kozen er tijdens de reis nog wel voor om een kleine omweg te maken, waardoor we tijdens de rit nog wat wild in een privé wildpark hebben gespot, waaronder de (witte) neushoorn. Al met al was het toch wel fris, ondanks dat we op de evenaar rijden. De picknick vindt lekker plaats aan de kant van de ‘weg’ en in de brandende zon, maar dat vindt niemand erg. Even lekker opwarmen.
Onderweg stoppen we nog even op de evenaar. We krijgen er uitleg over het corioliseffect. Dit effect zou moeten zijn dat water aan de noordkant van de evenaar anders wegloopt dan aan de zuidkant. We krijgen hier ook een demonstratie van, maar als ik de verhalen op internet moet geloven zou het een broodje aap-verhaal moeten zijn. Toch was het leuk en interessant om te zien.
Al tegen 15.00 uur komen we aan bij ons hotel Thomson Falls Hotel, waarbij Gerrit, inmiddels geveld door een stevige griep, ervoor kiest om maar meteen naar bed te gaan. Ik kleed me om en wandel naar de Thomson Falls die (letterlijk) op steenworp afstand is van het hotel. Ondanks de zeer aanhoudende verkopers en verklede artiesten, is de waterval een prachtig plaatje. Om 17.00 uur staat er nog een optionele groepswandeling op het programma naar de even verderop gelegen ‘hippo pool’ om de nijlpaarden van redelijk dichtbij (het is en blijft natuurlijk een gevaarlijk beest) te bewonderen en fotograferen. De wandeling er naartoe en terug was hilarisch, doordat de omgeving door regen erg drassig was geworden en de meesten niet het juiste schoeisel ervoor droegen. Glij- en slippartijen en vooral veel natte sokken en schoenen waren het gevolg.
We zijn terug in ons hotel, waar we genieten van het diner in buffetvorm. Ook Gerrit heeft zich weer aangesloten en is iets opgeknapt. Tsja, morgen weer om 7.00 uur vertrek, dus laat is het niet geworden.

11-09-2012 Nyahururu - Baringomeer
Na een behoorlijk frisse nacht, staan we bijtijds op voor wederom een vertrek om 7.00 uur. Volgens Astrid zijn we dan ook niet op vakantie, maar op reis! Goed bedacht en erg leuk. We zijn goed een kwartier onderweg en komen aan bij de eerste fotostop van de dag: een prachtig uitzicht over de riftvallei. Deze vallei loopt van Israël tot Mozambique en is ca. 9.500 km. lang en is een erg vruchtbare omgeving. Vervolgens rijden we door tot Lake Nakuru National Park, een park die zich voornamelijk omstrekt rondom het gelijknamige meer. Door enorme regenval de laatste tijd, is het meer enorm in omvang gegroeid en is decennia niet zo groot geweest. Vele wegen zijn dan ook onbegaanbaar en ook de voor ons geplande weg is gestremd waardoor we noodgedwongen om moeten rijden. Het park is bekend om de vele vogelsoorten (o.a. pelikanen, flamingo’s), maar ook (groter) wild (rothschildgiraf, buffels, neushoorns) ontbreken niet in dit park. De lunchstop, waarbij we wederom de vanuit het hotel meegenomen lunchpakketten uitgereikt krijgen, vindt plaats op een prachtige plaats met uitzicht over het meer.
We rijden vervolgens, met een korte stop in Nakuru, door naar het hotel aan het Baringomeer. Ook dit meer bleek enorm in omvang toegenomen door overvloedige regenval. Het water kwam zelfs al tot in de tuin van het hotel. Na het diner en het inschrijven voor de extra vroege ochtendwandeling (ach… inmiddels zit je toch in een ritme toch?), toch maar niet te laat naar bed.

12-09-2012 Baringomeer
Om 6.45 uur melden we ons bij het restaurant, waar we kunnen beginnen met een licht ontbijt wat voor ons klaarstaat. Een kwartier later vertrekken we met slechts 6 personen en met onze gids voor de wandeling door de omgeving. We spotten vele vogels, waarbij onze vogelkenner Ton mooi uitleg kan geven. Ook onze gids weet er veel van en heeft zijn vogelboek meegenomen. Maar we zien niet alleen vogels, maar ook slangen (waaronder zeer giftige) en schorpioenen. Ook krijgen we uitleg bij een termietennest. Om 9.00 uur zijn we terug voor een uitgebreid ontbijt en vertellen onze avonturen aan de medegroepsgenoten die wel hebben uitgeslapen. Een uurtje later vertrekken we voor een 3 uur durende boottocht over het meer. We zien de gevolgen van het gestegen water: hotels, lodges, huizen en complete zwembaden zijn onder het water verdwenen. We spotten vele vogels: indrukwekkende visarenden, ijsvogels, een grote uil en de imponerende goliathreigers. Maar ook nijlpaarden, krokodillen en varanen. De visarenden worden nog succesvol gelokt met wat vis, waardoor je prachtige foto’s kunt maken. Bij terugkomst staat de lunch klaar en vrijwel direct daarna ligt nagenoeg de hele groep, bij te komen van de reis tot nu toe, bij het zwembad. Tegen 5-en vind ik het wel mooi geweest en slof terug naar de kamer om te douchen en het reisverslag wat u nu leest bij te werken. Daarna besluit ik om wat te gaan lezen in de lobby. Maar helaas, ik zat nog geen kwartier of de stroom viel uit. Niet voor 5 minuten, zoals de avond ervoor, maar ruim een half uur. En donker is in Kenia dan ook wel echt heel donker. Na enig speurwerk met mijn zaklampje vond ik enkele groepsgenoten bij de bar (…) en ben met hen een Tusker gaan drinken.
’s Avonds stond er een afscheids-BBQ voor ons op het programma, georganiseerd door het hotel. Het eten was heerlijk en ook het personeel had besloten om een dans voor ons te houden, gevolgd door een lokale Masai-stam. Uiteraard werd juist ik weer uitgenodigd om mee te dansen, maar gelukkig had ik nog de ervaring van de Samburu-stam . Sommigen bleken deze dag extra spannend te vinden, want vandaag waren er in Nederland de Tweede Kamer verkiezingen.

13-09-2012 Baringomeer - Naivasha
Ik zal vanaf nu niet mee vermelden dat we om 7.00 uur vertrekken, want dat was bijna elke dag het geval, zo ook vandaag. We rijden vandaag weer dezelfde weg terug naar de stad Nakuru, waar we 2 dagen terug al zijn geweest. Er wordt gestopt voor een koffiestop en we weten gelukkig inmiddels er een beetje de weg: er wordt gepind, gewisseld, postzegels gekocht, supermarkt bezocht en/of koffie gedronken bij een lokale koffietent. Groepsgenoot Astrid (niet de reisleidster) is vandaag jarig en ik geloof dat we wel een stuk of 20x lang-zal-ze-leven hebben gezongen. Deze verjaardag zal ze niet snel vergeten. Verder wordt er onderweg richting Naivasha nog gestopt bij een sisal productiebedrijf (productie van touw). Het is een ongeplande stop, maar de manager blijkt het geen probleem te vinden en legt maar al te graag het hele proces uit. Eerder dan gepland/verwacht komen we aan bij de Fish Eagle Inn, ons hotel in Naivasha. In en rondom Naivasha staan enorm veel kassen veelal eigendom van Nederlanders, waar m.n. in onze winter de rozen worden gekweekt (bijv. voor Valentijnsdag). Met Gerrit, Tim, Giovanna en Ton besluit ik wederom voor een actieve middag te gaan en we gaan dus op de mountainbike naar en door het enige wildpark in Kenia waar je mag fietsen en wandelen: Hell’s Gate, uiteraard wel onder begeleiding van een gids. Het is een fietstocht van 35 km, dus het wordt nog flink doorfietsen. Na een kilometer of 6 komen we bij de entree van het park. Nu begint de fietstocht dus écht. We fietsen richting de kloof. Doordat je geen lawaai om je heen hebt, blijft het wild ook mooi rustig. De zebra’s, antilopen, gazelles en giraffen kun je daardoor mooi dicht benaderen. Maar we komen ook buffels, wilde zwijnen en verschillende roofvogels tegen. Op een gegeven moment moeten we zelfs inhouden en een stuk terugfietsen omdat buffels de weg willen oversteken. Dieren hebben niet alleen het recht van oversteek, maar buffels zijn daarnaast ook levensgevaarlijk. Na een minuut of 20 kunnen we weer door. Na nog een stukje fietsen komen we bij de kloof. Daar stappen we van onze mountainbike en dalen al wandelend de kloof in. De kloof is erg mooi en prachtig door water geërodeerd en uit de muren van de kloof komt bloedheet water. Uiteindelijk moeten we toch terug, want het begint al laat te worden en het park sluit om 18.00 uur. Dus op een redelijk tempo, zonder al te veel stops terug naar de uitgang. Helaas blijkt het dierenrijk er anders over te denken. Een half uurtje fietsen voor de ingang wordt de weg geblokkeerd door een behoorlijke kudde buffels, die maar niet kunnen besluiten of ze willen  oversteken of niet. Dus blijven ze maar staan. Na een 20 minuten wachten zegt onze gids James dat wanneer we met zijn 5-en naast elkaar gaan lopen en dan langzaam richting de buffels lopen, de buffels door intimidatie misschien ruimte maken. Met angstzweet doen we wat hij ons vraagt, maar helaas blijken deze buffels niet geïmponeerd door ons. Sterker nog: waar er eerst een paar buffels onze kant op keken, kijken ze nu allemaal onze kant op en, in ons hoofd, lijkt het alsof ze ons in een knijptang houding willen samendrijven. Afijn, het bleek dus niet werken. We gaan weer terug en net voordat de zon ondergaat (het was inmiddels al 18.15 uur) belt James toch maar met de ‘parkranger’. De bezemwagen was al weg voordat wij uit de kloof waren, dus die hadden we al gemist. Een kwartier later kwam de ranger met zijn auto en dat was al voldoende om de buffels te verjagen. In schemering fietsten we vervolgens richting de uitgang, maar eenmaal bij de uitgang was het donker geworden. In volstrekte duisternis fietsten we, toch wel levensgevaarlijk, langs de openbare onverlichte weg op onze onverlichte fietsen terug naar het hotel. Daar zat dan toch wel weer een welkomscomité die zich wel zorgen maakten over ons. Na aankomst direct onze verhalen (nog iets meer aangedikt) verteld aan de groepsgenoten die zelf een mooie wandeling in de omgeving hebben gemaakt. Vlak na het eten nóg maar een keer gezongen voor Astrid en reisleidster Astrid (wordt wel heel ingewikkeld zo he?!) had voor een mooie taart gezorgd bij het hotel wat met zang en dans aan tafel werd gebracht.

14-09-2012 Naivasha - Masai Mara
Een paar uurtjes rijden na ons vertrek, komen we bij een soort van prehistorische landbouwweg welke ons naar de Masai Mara zal leiden. De truck hobbelt en schud en rijdt ook niet bepaald snel en dit zal nog wel enige uren zo doorgaan wordt ons verteld en dat bleek ook later wel. Onderweg stoppen we nog wel langs de kant van de weg voor onze lunch. Tegen 15.00 uur komen we aan bij een Masai-dorpje waar wederom de mogelijkheid bestond deze te bezoeken. We worden wederom verwelkomd met zang en dans en het dorpje oogt inderdaad wel erg als het dorpje van de Samburu-stam. Een half uurtje later zitten we weer in de truck, waarna we binnen 5 minuten al bij de parkingang van de Masai Mara staan. Omdat we zo vroeg waren (we schijnen een truck te hebben die sneller is dan de truck die normaal gesproken voor deze reis wordt gebruikt), krijgen we nog de mogelijkheid om een uurtje rond te rijden door de Masai Mara, zeg maar een soort voorproefje voor morgen. Nou het was echt een geweldig voorproefje, wat vooral naar heel veel meer smaakte! Tegen 17.00 uur, terwijl we richting het ‘tented camp’ reden begon het te regenen. Het was pas de tweede bui van de vakantie en wederom deed het er dit keer niet om, doordat we eigenlijk al door een dichtbegroeid deel van de Masai Mara zaten en dus zelfs met flappen open niets zouden zien. Het tented camp ziet er verder prima uit. Heeft ook een zwembad, maar door regen en omdat het toch niet heel warm was, werd er toch geen gebruik van gemaakt. Iedereen kreeg een tent toegewezen en bij de meeste tenten zat er een soort van sanitaire tent aan vast. Een enkeling had het geluk een stenen aanbouw bij de tent te hebben waarin het sanitair zat.
Het dinerbuffet was uitstekend verzorgd maar omdat om 22.00 uur de generatoren uitgaan en het dus pikkedonker zou worden, was het al vroeg rustig in het restaurant. Morgen toch weer bijtijds op voor de game-drive door de Masai Mara.

15-09-2012 Masai Mara
Hopla, weer om 7.00 uur vertrek. Bij ochtendgloren is het wild (en dan vooral de roofdieren) erg actief, dus hopelijk gaan wij daar wat van meemaken! En ach vroeg is het niet te noemen, want groepsgenoten die deelnamen aan de ballontocht moesten al om 5.45 uur vertrekken! De nacht was overigens bijzonder fris. Waar we ons eerst afvroegen waarom er zoveel dekens op het bed lagen, was het ons nu wel helemaal duidelijk. Maar ook de ochtend was knap fris en bijzonder winderig. Helaas hield het wild zich daardoor voornamelijk op tussen het struikgewas of in ieder geval niet op onze route. In de eerste uren kwamen we echt nauwelijks wild tegen. Om 10.30 uur pikten we de zes ballonvaarders op bij een ultraluxe lodge midden in de Masai Mara. Zij hadden een geweldige tocht gehad met daarbij een champagne-ontbijt. We dronken daar nog een kop koffie, hoorden de geweldige ballonverhalen aan en kwamen bij van de kou door de zon die toch wel snel in kracht toenam. Een uurtje na aankomst vertrokken we weer om opnieuw op zoek te gaan wild. En gelukkig hadden we nu meer geluk: een groep leeuwen, olifanten en een cheeta (jachtluipaard). Zo tegen lunchtijd kwamen we aan bij de Mara rivier die eigenlijk min of meer een natuurlijk afscheiding vormt tussen de Masai Mara en de Serengeti. Er lagen nog veel kadavers van gnoes die de overtocht van ca. 2 weken geleden hebben moeten bekopen met de dood. Een mooi plaatje om vast te leggen als foto. Wat de foto niet vertelt is dat er een verschrikkelijke lucht om die dode beesten hangt waarin wij onze heerlijke lunch moesten verorberen.
Na de lunch maakten we even verderop nog een wandeltochtje met een bewapende ranger. Hij liet ons een van de 3 grote oversteekplaatsen van de gnoes zien. Daarbij komen we ook onderweg nog weer nijlpaarden en krokodillen tegen. Tegen 6-en komen we, na een lange dag van gehobbel en geschud, maar na veel wild te hebben gespot, weer terug in de tented camp. Genietend van een redelijk koud biertje en na een verfrissende douche, eten we wederom heerlijk in het restaurant. De pizza’s worden vers op bestelling voor je klaargemaakt.

16-09-2012 Masai Mara - Isibania
Voor vandaag staat er een lange reisdag op het programma. We vertrekken weer op tijd en moeten de hele landbouwweg die we twee dagen geleden hebben gereden weer terugrijden. De sfeer in de truck zat er echter goed in. Van Sinterklaas liedjes, tot kerstliedjes en van kinderliedjes tot klassiekers: alles werd gezongen!
We eten de lunch uiteraard weer onderweg op en stoppen daarvoor bij een motel die een schitterende achtertuin heeft aan een meertje. Ook bezoeken we onderweg bij Kisii nog een bedrijf die zeepsteen bewerkt. We krijgen een rondleiding waarbij we krijgen te zien hoe een ruwe steen tot een kunstwerk wordt bewerkt. Om 17.00 uur komen we aan bij ons hotel in de grensplaats met Tanzania. Van tevoren waren we al gewaarschuwd dat dit een bijzonder eenvoudig hotel is. Van buiten leek het mee te vallen, helaas van binnen niet. ’s Avonds nemen we geheel in stijl afscheid van onze chauffeur in Kenia, Moses. We hebben zelfs een liedje geschreven op de melodie van Jambo Jambo Bwana. Moses was (of is) een hele goede chauffeur en altijd even vrolijk en met natuurlijk een scherp zicht op het wild. Ook maken we alvast kennis met onze chauffeur in/voor Tanzania: Ben.

17-09-2012: Isibania - Victoriameer
Het vermelden waard: we mogen uitslapen, want we vertrekken pas om 9.00 uur. Zul je prompt zien: iedereen zit natuurlijk al zo rond 7.00 uur aan het ontbijt en we (sommigen) vervelen ons uiteindelijk totdat het 8.45 uur is en we eindelijk kunnen vertrekken. Iedereen was er wel klaar mee en in (of om) het hotel is verder niks. Wel vullen we alvast wat douaneformulieren in, ten eerste om Kenia uit te komen en het volgende formulier om Tanzania in te mogen. De douaneformaliteiten verliepen verder wel soepel, behoudens dan het inscannen van de vingers in Kenia, wat nog wel wat tijd kost. Alhoewel het na de grens nog maar ‘even’ rijden zou zijn, viel dat helaas wat tegen. Dit rit duurde zeker nog wel 4 uur, waardoor we zonder noemenswaardige stop, pas om 14.30 uur aankwamen bij Speke Bay Lodge (tented camp) aan het Victoriameer. Dat de lunch (een uurtje later) er vervolgens wel in ging spreekt voor zich. De lodge is overigens eigendom van twee Nederlanders en dat is meteen aan alles te zien: de gehele afwerking, de schoonmaak en de efficiency van het personeel; het klopt gewoon allemaal. De rest van de middag en avond hebben we lekker voor ons zelf, dus we praten, lezen, drinken wat en na het opfrissen volgt nog het diner. Dan tijd voor nog een afzakkertje en dan op naar de warme tent. Deze tent heeft overigens als enige van alle tented camps geen eigen sanitair, maar je moet, net als op een camping, een stukje wandelen voor de gemeenschappelijke douche en toilet (die overigens ten allen tijde brandschoon waren).

18-09-2012 Victoriameer
Ik was er weer erg vroeg uit, ondanks dat we echt zouden kunnen uitslapen, want we zouden pas om 10.00 uur vertrekken voor een boottocht naar een nabijgelegen dorp. Doordat ik zo vroeg was, bestond nog wel de mogelijkheid om het ontbijt op het dek (met uitzicht over het meer) te eten. Op zich is het dek nl. niet voldoende groot dat de hele groep er zou eten. Je ziet vervolgens langzaamaan de hele groep wakker worden en naar het ontbijt gaan, zelf genietend van een kop koffie. Dus om 10.00 uur vertrek per roeiboot naar een nabijgelegen dorpje. In het dorp zelf mag je geen foto’s maken wordt ons van tevoren meegedeeld door onze gids Robert. In het dorpje krijgen we van hem te horen over het reilen en zeilen binnen de dorpsgemeenschap, die vooral van visvangst leeft. Het dorpje oogt erg armoedig, alhoewel we geen ondervoede mensen/kinderen tegenkomen. Op de terugweg met de roeiboten, beginnen de roeimannen plots en fanatiek te zingen: erg leuk!
Bij terugkomst bij de lodge kunnen we de rest van de middag en avond zelf inplannen, wat echt wel lekker is na de redelijk lange reisdagen. Het meer zelf kan niet gebruikt worden om in te zwemmen, vanwege de aanwezigheid van een parasiet in het water. Dit was wel erg jammer, want het was heerlijk zwemweer. Iedereen relaxt wat, leest of praat wat. Kortom vakantie!

19-09-2012 Victoriameer - Serengeti
We vertrekken pas om 10.00 uur richting de Serengeti. De ingang van het park ligt op steenworp afstand van de lodge en vanwege de planning voor volgende dagen (je betaald het park per 24 uur, dus het is belangrijk om op de vertrekdag niet te betalen voor een extra dag) is het beter iets later te vertrekken. Via de ‘Western Corridor’ bereiken we de ingang van de Serengeti. Vanuit hier rijden we dwars door de Serengeti richting uitgang Imola, waar onze lodge zich bevindt. Onze lunchpakketten eten we onderweg bij een picknicksite. Buiten deze site wandelen is niet toegestaan, maar ook niet erg verstandig. Vlakbij zijn veel nijlpaarden en zoals velen weten, veroorzaken zij de meeste doden in Afrika. Onderweg spotten we o.a. leeuwen, olifanten, giraffen, vele gazelles, zebra’s en ga zo maar door. Opvallend is dat de Serengeti een stuk droger oogt dan de Masai Mara. Hieruit blijkt de grote migratie van gnoes richting de groene Masai Mara. Onderweg worden we nog ingehaald door een evengrote truck die wel heel veel haast blijkt te hebben. Hilarisch is dan ook wel dat we nog geen half uur later dezelfde truck half in de berm zien hangen en de reizigers buiten de truck zien staan. Het blijkt een truck van reisorganisatie Sawadee. We trekken de truck met moeite los en gelukkig blijkt de truck verder geen schade te hebben, dus kan iedereen weer opgelucht verder reizen.
Net voor de uitgang spotten we een leeuw die net ervoor een prooi heeft gedood. Het bloed zit nog aan zijn bek en de prooi ligt even verderop in het gras. De vele aaseters blijven wel uit de buurt van de prooi. Precies op tijd verlaten we het park. Het park heeft dan wel een hek, maar dit hek is er alleen voor de voertuigen. Voor de rest wordt het park niet omheind, dus een echt einde heeft het park zodoende ook niet. Dat blijkt ook wel, want nog geen 5 minuten buiten het park spot Marieke als een ware arendsoog een luipaard in een boom, die zelfs na 4x goed kijken, een telelens of verrekijker nog lastig te zien. Maar het is er toch echt één, of liever gezegd: twee. Want het tweede luipaard springt ineens uit de boom en verdwijnt in het hoge gras. Check: in principe de hele ‘Big 5’ gezien. Okee, de neushoorn moet eigenlijk de zwarte zijn, maar met een witte waren we ook al blij.
Nog geen 10 minuten verder rijden kwamen we aan bij ons tented camp, eigenlijk dus randje Serengeti. Alle tenten in het kamp staan op een ruime afstand van elkaar, waardoor je echt het gevoel hebt dat je helemaal alleen in de wildernis staat, vooral ook omdat de voorkant van de tenten uitzicht hebben over een grote vlakte waar van alles graast. De tent is verder ruim en heeft een hele ruime stenen aanbouw waarin het sanitair zit: keurig allemaal! We krijgen een prima dinerbuffet en met een klein groepje nemen we nog een drankje bij het kampvuur. Wanneer je terug wilt naar je tent loopt er een bewaker met je mee. Het wil nog wel eens een enkele keer voorkomen dat er hyena’s rondlopen op zoek naar een makkelijk maaltje. Immers waar mensen zijn, slingert voedsel rond. Vandaar ook dat er een fluit zit bevestigd aan de sleutel van je tent.

20-09-2012 Serengeti
Omdat we vandaag voldoende tijd hebben, besluiten we om om 8.00 uur te vertrekken om een hele dag te gamedriven door de Serengeti. In het hotel mag je je eigen lunchbox samenstellen. Wel zo handig, want je neemt zo niet te veel mee en je lust alles wat je meeneemt. Niet dat er van de overgebleven lunchboxes iets werd weggegooid hoor! Al het eten waar niet aangekomen was werd altijd netjes verzameld en werd weggegeven aan hotelpersoneel die het altijd dankbaar aannamen.
In de ochtend kwamen we nog olifanten, giraffes en wat kleiner wild tegen, maar het hoogtepunt van de dag zat hem in de middag waarbij we diverse keren leeuwen en cheeta’s op nog geen meter afstand kregen te zien. Ook de luipaard kregen we nogmaals te zien, ware het dat deze nu nóg verder weg was. De lunchplek was trouwens ook weer mooi gekozen: een grote heuvel met uitzicht over de Serengeti, de uitgestrekte eindeloze vlaktes.
Tegen 6-en zijn we terug in het tented camp, waar we zo snel mogelijk naar het restaurant lopen om alle batterijen op te laden. Helaas is er in onze eigen tent geen contactpunt, dus moet je er maar op vertrouwen dat het restaurant veilig is voor je electronica. En als we er dan toch moeten wachten: dan maar met een koud Tusker biertje, tegen het stof zullen we maar zeggen.

21-09-2012 Serengeti - Ngorongoro krater - Karatu:
Na het ontbijtbuffet en het vullen van de lunchtrommel, kunnen we weer op de normale tijd (7.00 uur) op weg naar de Ngorongoro krater. Ik moet zeggen: ik zie dit vooraf wel als het hoogtepunt van de reis. We moeten eerste de hele Serengeti door, waarbij we nog enkele keren stoppen voor cheeta’s en leeuwen. Maar we moeten wel doorrijden, want omdat we 2 dagen geleden om 10.00 uur het park zijn ingereden, moeten we nu zorgen dat we voor 10.00 uur het park verlaten, anders kost het een dag extra in het park. Slechts een half uurtje voor onze deadline komen we aan bij de uitgang van het park. We krijgen nog wat tijd om vanaf een heuvel mooie foto’s te maken en leuk is ook om te melden dat daar net olifanten rondliepen, waardoor de foto extra mooi wordt.
Vanuit de Serengeti rijd je meteen het Ngorongoro reservaat binnen. De krater is een onderdeel van het reservaat, maar deze ligt nog 2 uur rijden verderop over een hobbel-de-bobbel weg, waarbij het laatste stuk alleen maar stijgt. Dan verschijnen we aan de kraterrand: een onwaarschijnlijk mooi uitzicht over de krater met een doorsnee van ca 17 km. We stappen, met lunchbox en al, over in 3 jeeps, want de truck kan de steile kraterrand niet af of op. Tijdens de 3 uur durende rondtocht in de krater kun je lunchen. In de krater zelf loopt wel echt van alles aan wild rond, behalve giraffen. Ook zij kunnen de steile hellingen niet beklimmen. We komen leeuwen, een cheeta, een hyena, diverse vogels en 3 zwarte neushoorns tegen. Nu is de big 5 dus écht compleet! Een onwijs mooi avontuur die krater. We rijden de krater uit aan de andere kant van waar we erin zijn gereden en na een tocht uit de krater bereiken we de andere kant van de kraterrand. Ook hier weer een prachtig uitzicht.
Vanuit het park is het slechts een kwartiertje rijden tot we bij ons hotel aankomen. Hier hadden reisgenoot Gerrit en ik erg veel geluk, want we kregen een enorm mooie grote bungalow toebedeeld met openhaard. Niet iedereen had dat geluk, maar anderen hadden in andere hotels weer meer geluk met de tent of kamer. Het hele complex was trouwens erg mooi en ruim opgezet. Met onze buurtjes Marieke en Tim besloten we om ons direct om te kleden en met de laatste zonnestralen die er nog waren nog even te gaan zwemmen. Even al dat stof (want stoffig was het) van je afspoelen. Het was wel een beetje fris, maar je moet er wat voor overhebben. Bovendien hadden ze een swim-upbar (of poolbar) en dus daar wilden we ook gelijk even gebruik van maken. Ook Astrid, onze reisleidster, kwam nog even voor een frisse duik.
Na het douchen, het heerlijke buffet, het drankje, toch nog redelijk op tijd in bed. Ondanks dat we pas om 8.00 uur hoeven te vertrekken.

22-09-2012 Karatu - Arusha
Het wordt eigenlijk gewoon een reisdag vandaag, met fotostops bij het Manyara meer en bij baobab bomen en nog een korte stop voor wat souvenirs. In Arusha maakten we nog een korte stop voor koffie en evt. lunch. Maar eigenlijk besloot iedereen nog even te wachten met lunchen tot in de lodge. Vandaar dat de koffiestop kort gehouden kon worden. Ook deze lodge was weer prachtig opgezet, met vrijstaande bungalows en een zwembad. Iedereen besloot meteen zijn lunch te bestellen en vervolgens de bagage naar de bungalow te brengen. Maar binnen een half uur na de lunch lag vrijwel de hele groep heerlijk bij het zwembad om te genieten van de zon. Om goed half 6 verdwijnt de zon achter Mount Meru, dus tijd om te douchen, nog even te relaxen en dan te gaan eten. Het eten was a-la-carte en had je die middag al op kunnen geven (tegelijk met de lunch). Ook dit was weer prima verzorgd.

23-09-2012 Arusha - Mombasa (Nyali Beach)
Vandaag wordt een vervelende lange reisdag. Vervelend eigenlijk meer om de toestand van de weg. Ja natuurlijk ben je wel wat gewend na 2,5 week, maar nu is de weg voor een dikke 6 uur lang zeer slecht. De reisdag zelf bedraagt sowieso al bijna 12 uur en dat voor slechts ca. 425 kilometer. Gelukkig hebben we een ontzettend leuke en gezellige groep én reisleidster en scheelt natuurlijk enorm! We vertrekken dus om 7.00 uur en in Kenia zijn de wegen op zich nog wel goed. Bij de grensovergang van Tanzania naar Kenia, bij Taveta, komt een reguliere bus net wat eerder aan dan wij, waardoor we even moeten wachten. Toch loopt alles vlot door: uitchecken uit Tanzania (stempeltje/formuliertje) een 100 meter wandelen en inchecken in Kenia. De truck doet er iets langer over, maar dat geeft ons de tijd nog even naar de toilet te gaan en een groepspraatje te maken. We rijden nog een klein met de truck en dan moet Ben weer bij wat loketten van de douane wat formaliteiten afhandelen. Dit duurt een half uurtje, maar met wat groepsgenoten bekijken we de omgeving wat beter en zien o.a. een huisje met kasten volgepropt met papieren. Hierover grappen maken is een inkoppertje: uw formulier is in behandeling, hij ligt bovenop de stapel (jaja, welke stapel). En ook het wagenpark wat er staat (minibusjes met allemaal dezelfde kleur en elk met 4 lekke banden) is erg humoristisch om te zien.
Vanaf de grensovergang is er eigenlijk geen weg meer, dus vanaf daar begint het gehobbel en -bobbel.
We rijden nog door het park East Tsavo en komen ook daar wat wild tegen en stoppen soms voor een foto. De eerste echte pauze wordt gehouden bij het Dubai Hotel ergens net buiten East Tsavo. De naam is leuk bedacht, maar bedenk er niet te veel bij. Maar de gastvrije eigenaresse geeft ons wel de ruimte om ons eigen meegebrachte lunchpakket in haar eehh… hotel op te eten. Als dank nemen we wat cola bij haar af, zodat zij ook haar geld kan verdienen. De overgebleven lunch wordt verdeeld onder de kinderen van het dorp. We rijden door en na nog 2 uur hobbelen komen we bij het stadje Voi waar de asfaltweg (eindelijk) begint. Je verwacht grote opluchting. Echter deze weg is de snelweg tussen Mombasa en Nairobi en is slechts 2-baans. Er is enorm veel vrachtverkeer, waarbij sommige vrachtwagens nog geen 40 km. per uur rijden, laat staan wanneer ze heuvel op moeten. Gevolg is vele kamikaze-acties om in te halen. Toch rijdt onze chauffeur Ben ons vlot maar behoedzaam en veilig door het verkeer. We stoppen nog bij een soort van bar, waar we alvast afscheid nemen van onze chauffeur Ben. Gerrit houdt een leuke speech en krijgt hij zijn fooi van de groep.
Hierna rijden we in een ruk door naar het hotel, waar we om 18.30 uur aankomen. We geven Ben een hand en zwaaien hem uit. Zo… nu is het écht tijd voor vakantie! De kamers zijn verder prima en het hotel heeft 3 zwembaden. Bovendien ligt het hotel aan het strand. Toch maakt niemand daar echt gebruik van omdat het zeewater vol zit met zeegras, waardoor je je niet erg prettig door het water kan bewegen. ’s Avonds eten we met een klein groepje lekker a-la-carte in het restaurant aan het zwembad.

24-09-2012 t/m 26-09-2012 Nyali Beach
Er staat natuurlijk helemaal niks op het programma. Je kunt doen wat je wilt. Ik heb er voor gekozen om heerlijk in en om het zwembad te hangen. En dat gold eigenlijk voor het merendeel van de groep. Het ontbijt en de lunch van het hotel zijn prima en na 2,5 week is het heerlijk om lekker op je ligbed en je boekje van het zonnetje te genieten. Alleen voor de gemeenschappelijke aquagym onderbreek ik mijn rustperiode. Er verbleven ook nauwelijks gasten in het hotel, waardoor aan elke hotelactiviteit nagenoeg alleen door onze Djoser-groep werd deelgenomen.
’s Avonds kozen we (Joke en Henk, Tim en Marieke, Tinny en Fleur, Vannessa, Gerrit en ik) er overigens voor om niet in het hotel te eten. De Japanner was een enorm succes, maar ook de Italiaan werd enorm gewaardeerd. Daarnaast was het ook nog eens supergezellig!
Op 25-09-2012 had je nog de mogelijkheid om mee te gaan met een snorkeltocht. Altijd leuk! We worden opgehaald met de boot, varen een half uurtje. Een uurtje de tijd om te snorkelen bij een (koraal)rif, vervolgens nog een stukje varen om op/bij de zandbanken nog te genieten van wat meegenomen hapjes en drankjes en vervolgens terug naar het hotel. Helemaal leuk en een ook supergezellig, want ook hieraan nam bijna iedereen deel en zoals gezegd: het was echt een hele gezellige groep!
Voor de laatste avond heeft Astrid een soort afscheidsdiner georganiseerd: een BBQ! Maar ook de groep is al een tijdje bezig geweest met deze laatste avond. Er is bedacht om een lunchpakket samen te stellen voor Astrid, waarin we e.e.a. verzamelen wat iets verteld over de vakantie die is geweest én voor de groep die na ons gaat komen en zij gaat begeleiden. Henk had al een leuke speech bedacht en in de middag voor het afscheidsdiner, zitten Henk en ik nog om de tafel om e.e.a. door te nemen en wat te ‘fine tunen’. Op deze laatste avond zetten we Astrid nog even in het zonnetje én om te voorkomen dat haar nieuwe groep niet voor haar zou zingen op haar verjaardag (slechts enkele dagen na ons vertek) zingen we ook maar alvast voor haar!

27-09-2012 Nyali Beach - Nairobi - Amsterdam
Al om 2.45 uur gaat de wekker. Time to go home. Aan alles komt een eind. Om 3.30 uur alles inladen in een net iets te krap busje en op naar het vliegveld. We vliegen terug met Kenya Airways. Overstappen op Nairobi waar we afscheid nemen van Astrid. Daarna door naar het vliegtuig die ons terugvliegt naar Amsterdam. We hebben geluk: het vliegtuig blijkt nog niet halfvol. Ik zoek snel een iets ruimer plekje om languit te kunnen liggen en mijn gedachten terug te laten gaan naar de vakantie *zucht*.