Reisverslag Zuid-Afrika, Namibië, Botswana & Zambia kampeerreis - juli/augustus

11 juli-3 augustus

Door: Marlieke Koers-Bosch

Voorbereidingen

Afrika. We gaan er binnenkort wel heen, maar wat weet ik er eigenlijk van? De media schotelt ons een aantal dingen voor en hier en daar lees je verhalen van mensen die zijn geweest. We lezen ons een beetje in en proberen de ligging van de Afrikaanse landen te leren. De grootste landen lukt wel, maar die kleintjes….Een maand van tevoren beginnen we dan toch echt met de voorbereidingen van onze reis naar Afrika: we krijgen de inentingen bij de GGD, we leggen een hele huisapotheek aan en kopen goede slaapzaken, wandelschonen en zaklampen. Ook kopen we extra geheugenkaartjes en accu’s voor het fototoestel, want het zal je maar gebeuren dat je een leeuw in het vizier hebt en je geheugenkaart is vol of je batterij is leeg. We hebben Amerikaanse dollar en Zuid-Afrikaanse randen bij de bank besteld. Ook hebben we al kennis gemaakt met wat medereizigers via de mail. Zo te lezen hebben we een jonge groep. Leuk om zo elkaar al een beetje te leren kennen.

Zaterdag 10 juli

Inpakken! Wat moet er allemaal mee en wat moet er allemaal weer uit de koffer? Aan die 12-15 kg zit je zo! Gelukkig kan alles mee en zitten we niet boven de kilo’s!

Een hittegolf is over Nederland gekomen en je kunt moeilijk beseffen dat we over 2 dagen in de winter zitten. ’s Avonds hebben we ingecheckt en gezorgd dat we in het vliegtuig naast elkaar zitten.

Dag 1. Zondag 11 juli

We hebben via Djoser treinkaartjes gekocht en kunnen zo tot Schiphol met de trein. Al snel komen we erachter dat we geluk hebben gehad. We hebben dan weliswaar een uur vertraging en hebben een snelheid van een fiets, maar we komen er wel. De trein waar wij in zaten, was de laatste die reed naar Schiphol vanuit Amersfoort. Om half 6 staan we op Schiphol.

Op het laatste moment besluiten we dat we toch onze slaapzakken in onze tassen stoppen, zodat we er niet mee lopen te sjouwen. Met een beetje proppen lukt het. Bij elkaar hebben we nu 28,8 kilo. Best netjes dacht ik. We hebben alles verdeeld over de 2 koffers. Als er nu 1 kwijt raakt, hebben we allebei nog wat kleren en handdoeken. Wachtend op onze vlucht naar Frankfurt proberen we al wat Djoserlabels te spotten. We zien er nog niet heel veel. Onze vlucht gaat om 20.05 uur, dus hebben we nog even.

 

Yes, geen vertraging. We vliegen met een boeing 737-300. We komen erachter dat er in dit vliegtuig drie Djosergroepen naar verschillende bestemming zitten. We hebben al kennis gemaakt met een aantal Afrikagangers.

 

Om kwart over 10 gaan we boarden. Tijdens de vlucht hebben we last van turbulentie. We kunnen van het onweer ‘genieten’. Het is bijzonder om dat zo te zien. Vlak voor de landing krijgen we een papier dat we moeten invullen voor ons visum. Weer worden de paspoorten tevoorschijn gehaald. Rond kwart voor 9 (12 juli) komen we aan in Johannesburg.

Dag 2. Maandag 12 juli

Wat is het koud in Johannesburg! Zelfs op het vliegveld zit iedereen met jassen en fleecevesten aan. We hebben besloten om niet Johannesburg in te gaan. 5 uur wachten is lang, maar geeft ons niet voldoende tijd om echt iets van Johannesburg te zien. Daarnaast is het door mensen in het vliegtuig erg afgeraden om te gaan, wegens de criminaliteit. Niemand van de groep besluit dan ook om te gaan. Samen met Peter en Ellen shoppen we wat en lunchen we op het vliegveld. Als we wachten om te kunnen boarden, zitten we als groep bij elkaar. Erg gezellig.

 

Rond half 5 komen we dan eindelijk in Kaapstad. Vanuit het vliegtuig zien we Robbeneiland en de tafelberg al. Jammer dat we daar niet heen gaan.

In Kaapstad voelt het wat minder koud aan dan in Johannesburg, maar schijn bedriegt. Ook hier wordt het al heel snel koud. Het lijkt wel Nederland! Onze gids Misheck wacht ons op bij de uitgang. Voor het eerst zien we onze truck die naast de tent voor 20 dagen ons thuis zal zijn. Een enorm groen gevaarte! Tijdens de rit naar het hotel zien we een aantal dingen van Kaapstad.

 

Rond 6 uur zijn we eindelijk in ons hotel. We worden verwelkomd met een lekker drankje. Iedereen krijgt een kamer en we hebben daarna meteen een meeting met de groep over wat we allemaal de komende dagen gaan doen. Omdat het morgennacht waarschijnlijk heel koud gaat worden en het gaat regenen, heeft onze gids besloten dat we gaan upgraden. Dit kost ons 100 rand p.p. (10 rand is een euro). Ook moeten we allemaal 700 rand inleggen voor de pot. Hier worden fooien en bepaalde intreegelden van betaald van excursies die niet inbegrepen waren.

Om 8 uur nemen we een taxi richting het Waterfront om te eten. Het restaurant is erg gezellig. We leren elkaar zo kennen. Live muziek erbij. Het kampeergevoel is er nog helemaal niet!

Dag 3. Dinsdag 13 juli

Om half 8 gaat de wekker. We besluiten 1 rugtas te pakken waar alleen spullen in gaan voor in de tent, zodat we niet elke keer lopen te zoeken en te sjouwen met allerlei tassen. Als je naar buiten kijkt, doet het meteen koud aan en dat is het ook. Zelfs op de kamer was het koud, zo zonder verwarming.

 

Op naar Boulders Beach, aan de oostzijde van het Kaaps Schiereiland, om de zwartvoetpinguïns te zien. Eenmaal bij de pinguïns aangekomen, hebben we een uur om de plek te bekijken. De zon schijnt en met een fleecetrui aan is het aangenaam. De natuur is hier erg mooi! Er zijn heel veel pinguïns en er worden weer honderden foto ´s gemaakt van pinguïns op allerlei verschillende plekken.

 

We rijden terug naar het centrumpje van Simonstown. Daar hebben we een half uur om zelf voor een lunch te zorgen. We lunchen met de groep bij een restaurantje aan zee. Misheck geeft aan dat we voor de nacht misschien extra dekens nodig zullen hebben en dat we die misschien in de buurt moeten kopen.

Na een klein stukje rijden komen we aan bij Oatlands Holiday Village (Froggy Pond). Hier slapen we vannacht dus in een huisje. We worden per 4 of 5 ingedeeld, tenzij je al een single kamer in Nederland had geboekt.

Je kunt je heel moeilijk voorstellen dat we over een paar dagen tussen de wilde dieren zitten. We vallen nu al van de ene verbazing in de andere.

 

Op weg naar Kaap de Goede Hoop is een deel van de groep naar beneden gelopen naar het strandje. Nadat we weer omhoog geklommen waren, was het een hele interessante wandeling. Goed uitkijken, want paden waren er niet echt. Wel gammele plankjes en steentjes. Al met al duurde het 2 uur voordat we bij het bord van Kaap de Goede Hoop aankwamen. Bij het bord natuurlijk weer vele Kodakmomenten.

 

Als we wegrijden, zien we een aantal struisvogels en elanden lopen. Iets verder staat ook een gemsbok. Iets later zien we ook bavianen. Je mag ze absoluut geen eten geven, anders worden ze agressief en moeten ze afgeschoten worden. Ze denken dat er dan bij elk mens iets te halen valt. Later op de reis zullen we daar op een vervelende manier zelf achterkomen.

 

Het huisje ziet er goed uit. Het heeft zelfs een keukentje (niet dat we daar gebruik van maken). Van Misheck hebben we een Afrikaans stekkerdoos gekregen om spullen op te laden. Hier wordt veel gebruik van gemaakt.

’s Avonds eten gaan we als groep uit eten op eigen kosten. Dit zal voorlopig de laatste keer zijn, vanaf morgen wordt er voor ons gekookt in het kamp. We eten bij een gezellig restaurantje in Simonstown. Jammer dat we door de livemuziek elkaar nauwelijks konden verstaan. Rond half 11 zijn we weer bij het huisje en gaan we gauw slapen. Morgen moeten we om 7 uur bij de truck staan!

Dag 4. Woensdag 14 juli

Half 6, de wekker gaat. Ik heb moeite om wakker te worden. Het is vannacht niet koud geweest, maar wel nat. Ik ben blij dat we in de regen niet in ons tentje hebben geslapen en dat we de tent nu niet hoeven af te breken.

We gaan naar Kaapstad om wat inkopen te doen en rijden dan door naar Namaqualand.

Bij een shoppingmall hebben we 20 minuten om wat inkopen te doen. Wij willen nog een Afrikaanse stekker kopen. Een wereldstekker past hier niet.

 

Om half 2 stoppen we om te lunchen. Best luxe! Broodjes gezond, fruit en warme thee! We genieten van het uitzicht. Na het eten snel de truck weer in, want we moeten nog best een eind rijden. Iedereen vermaakt zich met slapen, lezen, praten of puzzelen. Zo hobbelen we verder. We gaan richting Ratelgat farm en we hebben nu zo’n 400 km gereden. Iedereen is nieuwsgierig waar we gaan slapen. We komen er snel achter dat dat in rieten hutjes is. Het uitzicht is erg mooi, alleen jammer dat het regent. Bij het ‘kamp’ zijn ook toiletten en douches. We leven nog niet geheel primitief dus.

 

Omdat velen het jammer vinden van de wandeling, besluit we toch samen met de Bosjesmangids een korte wandeling te maken. Het weer is gelukkig wat opgeknapt. Hij laat ons verschillende plant zien, waaronder een plant die naar citroen smaakt. We proeven het en het is eigenlijk best lekker. Ik ben blij dat ik mijn wandelschoenen aan heb want het is best een klim over de gladde rotsen. Ondertussen is het al best donker geworden en komen de zaklampen goed van pas.

Misheck en William hebben al een kampvuur gemaakt en maken voorbereidingen voor een soort bbq. We gaan op onze krukjes rond het kampvuur zitten. Er wordt een soort aardappelsalade van gemaakt met heel veel mayonaise. Ook eten we maïskolven, sla, komkommer en tomaat. Als vooraf krijgen we een heerlijke champignonsoep. Op de bbq liggen kippenpootjes en biefstukken. Rond kwart voor 11 gaan we onze hutjes in, morgen gaat om kwart voor 7 de wekker en rijden we door naar de Oranjerivier.

Dag 5. Donderdag 15 juli

Het regende en de hut was lek boven mijn hoofd. Ik heb de muts van mijn slaapzak er maar overheen getrokken. Bijzonder is, dat het hier gemiddeld 250 mm per jaar regent (volgens de gids zo’n 4 dagen per jaar). Dat moeten wij weer meemaken. We hebben heerlijk ontbeten met toast en gebakken eitjes.

 

Vandaag gaan we weer 380 kilometer rijden. We rijden richting Springbok om daar te kanoën. We maken lange ritten, dus het is er handig om iets voor onderweg mee te nemen.

 

Rond 12 uur zijn we in Springbok (de belangrijkste plaats in Namaqualand, ongeveer 550 kilometer van Kaapstad) om wat inkopen te doen. We hebben een uurtje en pinnen meteen voor de komende dagen. We zien erg leuke Zuid-Afrikaanse uitdrukkingen in de winkels en langs de weg. Tussen de middag stoppen we weer ergens om te lunchen. Wederom heerlijke broodjes gezond. We beklimmen ook wat rotsen en hebben zo een fantastisch uitzicht. We zitten straks bij de grens met Namibië. De reis gaat erg snel. Voor je het weet zijn we Zuid-Afrika uit (dat dacht ik toen nog). De temperatuur wordt ook steeds aangenamer.

 

Om kwart over 3 zijn we bij Fiddlers Creek. Er is veel groen te zien en er worden pompoenen verbouwd. Er zitten hier hele dikker rupsen van wel 10 cm lang en 1.5 cm dik. Ze zien er mooi uit en het schijnt een delicatesse te zijn. De rupsen gaan wel irriteren op je huid, als je ermee in aanraking komt. Aaien laten we dan ook maar achterwege.

 

Nu gaan we dan toch echt voor het eerst kamperen in de tent. Misheck en William laten ons zien hoe je de tent opzet. Helemaal niet moeilijk. ’s Avonds eten we bij het kampvuur groente, een soort pangasiusfilet en aardappels. Als toetje krijgen we custardvla met biscuitjes. Erg lekker allemaal!

 

Voor het eten hebben we nog even bij de Oranjerivier gezeten. Een erg mooi uitzicht op Namibië. Rond 10 uur gaan we slapen. Zodra de zon ondergaat koelt het flink af en het is toch best koud geworden. Ik heb 3 lagen aan, maar besluit toch maar om mijn deken erbij te pakken. Het blijft ijskoud.

Dag 6. Vrijdag 16 juli. To Namibië and back

Om kwart over 7 gaat de wekker. It´s freezing! We krijgen ontbijt met gekookte eitjes, toast en bonen. Om kwart over 9 staan we bij de receptie om te gaan kanoën. Zodra de zon tevoorschijn komt, wordt het aangenaam warmer. Het kanoën is optioneel, dus moesten we allemaal 220 rand p.p. betalen. We hebben ons fototoestel in een waterdichte zak, zodat we af en toe eens foto´s kunnen maken. Het fototoestel blijft droog, onze kleren daarentegen niet.

 

Bij terugkomst snel douchen en lunchen (met worstenbroodjes!), om vervolgens snel onze tenten af te breken en naar Namibië af te reizen. Eerst moeten we een stempel halen bij de Zuid-Afrikaanse grens en een heel formulier invullen. Bij de Namibische grens van hetzelfde laken een pak. Onze horloges worden een uur terug gezet en het wachten begint. We horen dat de papieren van William, de chauffeur, niet in orde zijn. Aangezien het lunchtijd is, moeten we wachten tot deze afgelopen is. Na ruim 3 uur wachten wordt ons medegedeeld dat we vandaag de grens niet overkomen. Het is vrijdag, sommige mensen zijn al niet meer op kantoor. Wat er precies zal gebeuren, is niet duidelijk. Wel duidelijk is dat we terug gaan waar we vandaan kwamen; Zuid-Afrika. De horloges worden weer een uur vooruit gezet (het is nu al half 6) en zo gaan we enigszins gedesillusioneerd terug naar de camping bij de Oranjerivier.

 

We warmen ons op bij het kampvuur en lopen maar eens een rondje over het campingterrein om de omgeving te herontdekken. Ook genieten we van de sundown bij de rivier. Als we hier toch zitten, moeten we er ook maar het beste van maken.

 

’s Avonds eten we satéstokjes, rijst en Griekse salade. Dat gaat er zeer goed in. Ook komt de drank tevoorschijn om het verdriet weg te drinken……

Misheck krijgt telefoon en iedereen is stil. Hij krijgt te horen dat de werkvergunning morgen wordt gefaxt. William blijft sceptisch. Eerst zien, dan geloven. Om de verloren dag in te halen, slapen we waarschijnlijk niet in Solitaire, maar rijden we in 1 dag door naar Swakopmund. Wel jammer. Solitaire is toch een ‘bekende plaats’, als je het boek van Ton van der Lee hebt gelezen. Rond 10 uur zoeken we de tenten op. Morgen gaan we het weer vol goede moed proberen…….

Dag 7. Zaterdag 17 juli

Omdat we moeten wachten totdat de grens op en is, staan we rond half 8 pas op. Bij de Zuid-Afrikaanse grens hebben we gelukkig geen problemen. Goed nieuws; we mogen door! Papieren invullen, stempels halen en horloges een uur terug en daar gaan we!

 

Wat later stoppen we om inkopen te doen bij een supermarkt. We hebben water ingeslagen en rijden door naar de Fish River Canyon. We maken aardig wat kilometers door de woestijn. Onderweg komen we een soort bokken tegen. Aan voertuigen komen we vrijwel niets tegen.

Rond kwart voor 1 stoppen we bij een quivertree (kokerboom). Deze boom kan wortels van 8 meter hebben. Het is een soort aloë-boom waar vrouwen poeder van makakten om zichzelf mooi te maken.

 

We rijden door naar de camping om te lunchen en de tenten op te zetten. Rond 3 uur zijn we bij de Canyon. Wat ontzettend gaaf! Je voelt je heel nietig en klein als je aan zo’n afgrond staat. Er worden vele foto’s gemaakt. Rond 5 uur verzamelen wij en Misheck heeft drankjes gemaakt; Springbok. Daarnaast eten we wat toastjes en genieten we van de zonsondergang.

Terug op het kamp wil iedereen douchen, waardoor niet iedereen met warm water kan douchen. We eten rijst, aardappels, bonen, wortels en lamsvlees. Niet wat ikzelf zou uitkiezen, maar op zo’n reis heb je niets te kiezen. Dat weet je van tevoren. Rond 10 uur naar bed, na een lange afwas.

Dag 8. Zondag 18 juli

6 uur. De wekker gaat steeds vroeger! Na het ontbijt en het kamp opgeruimd te hebben gaan we op weg met onze lunchpakketten. We rijden vandaag een lange afstand (ong. 500 km). Rond 10 uur zijn we even in Bethanië gestopt voor ijs! Om 1 uur stoppen we bij een weversnest. De wever is een vogeltje dat samen met andere wevers een enorm groot nest bouwt. De ingang van dit nest is niet bovenop, maar juist onderop om roofvogels weg te houden.

 

Na drieën komen we aan op de camping. We zetten snel onze tenten op, om daarna door te rijden naar Sesriem Canyon. Sesriem is dus niet zo groot als Fish River Canyon. Maar hier kunnen we wel inlopen. We hebben een half uur om beneden te kijken. Het is best mooi en er worden weer meerdere plaatjes geschoten of: getrokken, zoals onze Nederburen dat noemen.

 

We eten die avond hutspot en kippenpootjes. Rond het kamp lopen diverse jakhalzen. Eerst vind ik het niets, maar al gauw merk je dat het honden zijn, die snel weg zijn als ze licht zien. We gaan erg vroeg richting de tent (9uur), want morgen gaat de wekker 10 voor 5!

Dag 9. Maandag 19 juli

De bus vertrekt om 10 over half 6. Snel aankleden, tent afbreken en wegwezen. We hebben een behoorlijk tempo met de bus. William presteert het zelfs om nog enkele trucks op deze zanderige hobbelweggetjes in te halen. Iedereen wil het eerst bij Sossusvlei zijn om de zonsopgang te zien.

 

Om 6 uur arriveren we en rennen de eersten al ‘dune 45’ op. Je moet er een goede conditie voor hebben, want de duin is ongeveer 120 meter hoog. Halverwege stoppen we even om van het uitzicht te genieten (lees: bijkomen). De sunset is geweldig. Je ziet de rode zon snel omhoog komen. We proberen het goed vast te leggen en lopen daarna nog een stuk verder. Ellen en ik rennen via de zijkant van de duin eraf. Heerlijk, al dat zand in je schoenen. Bij terugkomst blijkt Misheck een heerlijk ontbijt te hebben klaargemaakt; scrambled eggs en bacon.

 

Om 8 uur zijn we met een four-wheel-drive en een bushman de Sossusvlei ingegaan.. De gids laat ons heel veel plantjes zien en deelt zijn wijsheid over de woestijn met ons. Aan het eind van de wandeling laat de gids zien hoe je van een duin naar beneden moet gaan als een springbok. Natuurlijk proberen we dit even uit.

 

Rond 11 uur zijn we weer terug bij de truck. We rijden richting Solitaire. We zullen daar wat eten, maar niet gaan slapen. Vanwege het achterlopen op schema rijden we nu door naar Swakopmund. Onderweg stoppen we nog even om water te kopen, maar om half 2 zijn we in Solitaire. We hebben daar eerst geluncht en daarna nog Apfelstrudel gegeten. Heerlijk! We zien een zwembad dat we gaan missen. Wel jammer. We stoppen onderweg even bij de steenbokskeerkring om wat foto’s te maken. Opeens rijden we op een geasfalteerde weg. Wat een verschil! Ondertussen is de zon ondergegaan. Hoe dichter we bij Swakopmund komen, hoe mistiger het wordt.

 

Als we Swakopmund om half 6 inrijden, gaan we eerst naar een boekingskantoor om excursies voor morgen te boeken. Wij kiezen voor 1 excursie: de townshiptour. Deze kost 400 rand per persoon. Anderen kiezen voor sunsetpaardrijden, een ballonvaart (ong. 2700 rand) of quadbiken (500 rand). Verder kun je o.a. een skydive maken voor 1900 rand en sandboarden voor ong. 300 rand.

We slapen in een kleine backpackerskamer met Bert en Anouck. In de kamer staan 2 stapelbedden en dan is de kamer zo goed als vol. We moeten de douche en wc delen met 9 man. We hebben 20 minuten om ons op te frissen, want we gaan uit eten om de verjaardag van Marlies te vieren. Rond half 12 zijn we in Villa Wiese terug en gaan we gauw slapen. Morgen niet vroeg de wekker zetten, we kunnen eindelijk uitslapen.

Dag 10. Dinsdag 20 juli.

Rond 8 uur ben ik wakker. We horen van Bert dat er upgradekamers vrijkomen en boeken meteen. Wat een overgang voor 230 rand per kamer! Een douche en wc voor ons alleen! En een kamer waar we onze spullen eens goed uit kunnen zoeken.

 

Na het boeken gaan we wandelend Swakopmund in om de stad te ontdekken. Het is geen grote stad en het doet heel Duits aan. We bekijken wat lokale winkeltjes en zoeken een internetcafé om het thuisfront te mailen en het Nederlandse nieuws te bekijken. Op het pleintje dicht bij het strand staan marktkooplui die hun spulletjes verkopen. Ze zijn erg opdringerig en je komt moeilijk van ze af. Alleen al als je kijkt, komen ze op je af en drukken ze wat in je handen. We lopen door naar het strand om in het licht te bekijken waar we gister gegeten hebben.

 

Om kwart over 3 worden we opgehaald met een busje voor de townshiptour. We bezoeken verschillende stammen waarbij de mensen vertellen over hun leven en hun gebruiken. Zo gaan we naar een kruidenvrouwtje, bezoeken we een ´lokaal restaurantje´ waar we rupsen kunnen eten en ontmoeten we een dorpsoudste.

Rond 7 uur gaan we richting het hotel. Het was een zeer interessante en indrukwekkende middag. Bij ‘thuiskomst’ hebben we ons opgefrist en zijn we met de groep naar een pizzeria geweest. Heerlijk!

Dag 11. Woensdag 21 juli

Het upgraden was een zeer goede beslissing! Goed geslapen en dus lekker uitgerust. Om half 9 verzamelen we en gaan we op weg. Eerst wat boodschappen doen en dan richting Cape Cross waar de pelsrobben zijn. Rond 11 uur zijn we daar. We zien (en ruiken) de vele pelsrobben. Het zijn er zo ontzettend veel! Na een korte tijd van foto’s maken en bezichtigen gaan we weer naar de truck.

 

Om twee uur stoppen we voor een ´quick lunch´. Onderweg zien we nog een groep struisvogels en rond half 4 staat de truck plotseling stil. Ik dommelde wat en ben gelijk wakker. Ik kijk uit mijn raampje en zie een grote woestijnolifant staan. Wat groot en wat mooi! Na een tijdje loopt hij de bosjes weer in, draait zich nog even om en verdwijnt dan helemaal. Misheck had al gezegd dat we dit konden zien, maar dat het niet vaak voorkwam. Hij had het zelf ook nog maar 3 keer meegemaakt. Wat ik niet door had, was dat er een aantal meter verderop een auto stond. Naast de auto stond drie mensen; een man, een vrouw en een kind. Ze waren even uit de auto gegaan om de olifant van dichter bij te zien. De mannetjesolifant was op zoek naar een vrouwtje en in die tijd zijn ze zeer agressief. Volgens Misheck had hij de aanval al ingezet op die mensen en deelde ons mee dat we een zeer onprettig tafereel hadden gezien als we 5 minuten later waren gekomen. Door de truck was de olifant afgeschrikt en weggegaan.

 

We rijden verder naar de twijfelfontein. Wat zien we toch veel op 1 dag. We krijgen een rondleiding van een ‘bushwoman’. Er zijn meer dan 2000 verschillende rotstekeningen, vertelde onze gids. We bekijken een aantal van deze tekeningen en gaan dan terug naar Abu Huab Campsite, dicht bij de twijfelfontijn. We zetten onze tenten op en eten schelpdieren, rijst en salade. We hebben weer een ‘meeting’ over wat we de komende dagen gaan doen. We hebben nog 1 kans om in Namibië te pinnen. We moeten zorgen dat we al onze Nam. Dollar omwisselen in Randen aangezien de wisselkoers in Botswana daar hoger voor is en we er in de andere landen ook mee kunnen betalen.

Na het eten komt er een lokale zanggroep wat liederen zingen voor ons. Leuk om te horen en te zien. We doen zelf ook nog even mee. Rond 10 uur gaan we naar onze tenten toe.

Dag 12. Donderdag 22 juli

Om half 7 ontbijten we en we vertrekken zo ´n 3 kwartier later. Na een kwartiertje rijden komen we al bij de burned mountain. Niet te verwarren met dé Brandberg. Door een vulkanische uitbarsting waar alleen gas vrij kwam, is de steen verbrand. Ook zien we even een aloëplant, die heel oud is. Die planten hebben maar 2 bladen, een mannetjesblad en een vrouwtjesblad.

 

Vervolgens rijden we door de orgelpijpen en maken wat foto´s waarna we verdergaan naar het petrified forest (het versteende woud). In de ijstijd zijn de bomen van Centraal Afrika hier naartoe gegaan. De langste boom is 30 meter. Door de hoge druk en de temperatuur is ijzer en silicium in de cellen doorgedrongen. Daardoor is het versteend. We moeten daar een intree van 25 rand p.p. betalen.

 

Onderweg naar Etosha komen we veel termietenheuvels tegen en een knobbelzwijn. Rond kwart voor 2 zijn we in het park zelf. We zien meteen wat impala’s (groter dan springbok). We zien bij een ´waterhole´ zebra’s, spiesbokken (gemsbok) en springbokjes. Onderweg naar Halali zien we 3 olifanten. Ik ben blij dat we een verrekijker mee hebben, zo kun je het toch net wat beter zien. Iet verderop zien we leeuwen. Wat zien we in korte tijd toch veel!

Heel ver weg zien we een giraf en bij een andere het watergat zien we gieren. Ook komen we vele springbokjes tegen. Op een gegeven moment ga je dat heel gewoon vinden. Raar, dat zoiets zo snel went. We moeten haast maken, want voor zonsondergang moeten we bij Halali zijn. In het park gaat de hekken na zonsopgang dicht. Vlak voor dat we er zijn, zien we de zon flink zakken. Wat en mooie kleuren geeft dat in de lucht! Blauwe lucht, groene bomen, gele struiken en de dieren die in dit plaatje lopen. Wauw!

Om half 6 zijn we in het kamp en zetten onze tenten op. Meteen maar even douchen. Voor het eten aan we nog snel naar het watergat. Vanuit het kamp kun je hier naar kijken. We zien een aantal olifanten drinken. Het schijnt dat er vlak voordat wij er waren er wel 20 zaten!

 

We eten spaghetti en net als iedereen het op heeft, meldt Misheck dat er neushoorns bij de pool zitten. Iedereen rent erheen. Het is moeilijk om in het donker foto’s te maken, maat het lukt een beetje. Een fantastisch gezicht. Na veel wachten komt er ook nog een luipaard en twee hyena’s. Rond de tenten lopen wasberen die de vuilnisbakken omgooien, op zoek naar eten.

Dag 13. Vrijdag 23 juli

6 uur. We gaan zonder ontbijt om kwart voor 7 in de truck voor een gamedrive. Al snel zien we een leeuw en uiteindelijk worden het er 7! Een stuk verder staat een groep zebra’s. Hun oren zijn gespitst en ze kijken allemaal richting de leeuwen. We draaien een aantal keer om zo een goed zicht te hebben op wat er gebeurd. De leeuwen werken samen en je ziet dat ze zich verspreiden en zo rond de zebra’s sluipen. We wachten een tijd, maar helaas gebeurd er niets. We besluiten om verder te rijden.

Ook vandaag zien we weer veel hertsoorten, zoals impala’s en springbokken. Zebra’s, impala’s en bokken groeperen soms samen om zich veilig te voelen en zo vallen leeuwen minder snel aan. Rond 8 uur ontdekt Misheck leeuwensporen en gaan dus op leeuwenjacht. Helaas, we vinden niets.

 

Om 9 uur steekt er een zebra over. Misheck vindt het helemaal geweldig: een overstekende zebra! Wat verder op staat een gnoe. We waren eerst onder de indruk van 1 overstekende zebra, maar even later steken er wel 300 over, gevolgd door een kudde gnoes. Onderweg komen we ook vele mooie vogels tegen.

 

Ver weg zien we nog een olifant met twee kleintjes. Om 10 uur zijn we weer in Halali, ons kamp. De faciliteiten zijn hier erg goed, als is het winkeltje wat duur. Na een lekkere lunch van broodjes hamburger, kunnen we nu 4 uur lang wat voor onszelf doen. Een aantal gaan zwemmen en een groepje gaat naar het watergat. Als we daar aankomen zien we heel veel olifanten, springbokjes, steenbokken en impala’s. Er worden in korte tijd honderden foto’s gemaakt. Wat een prachtig gezicht is dit. De olifanten wassen zich en spelen met elkaar. Je moet wel goed oppassen dat je je niet verbrandt, want de zon schijnt erg fel en het wordt erg warm.

 

Om half 4 verzamelen we en maken we een gamedrive. Wederom zien we veel dieren. Ongelooflijk mooi!

 

Rond 8 uur gaan we eten. Gepofte aardappels, gewokte groente, worstjes, kippenpootjes en stokbrood. Heerlijk!

Als toetje eten we vruchten met marshmallows. Daarna snel terug naar het watergat. We zien daar meerdere neushoorns.

Als groep moeten we nog besluiten of we aan het eind van de reis nog naar Zimbabwe willen, om aan die kant ook de watervallen te bekijken. Misheck en William zullen ons daar dan brengen, zodat we niet op eigen gelegenheid hoeven. We kiezen gezamenlijk voor dit idee en gaan dan slapen.

Dag 14. Zaterdag 24 juli

Wederom om 6 uur eruit. Dit keer moeten we wel ons kamp afbreken, want we gaan vandaag naar Namutoni. Dit is ook een kamp in Etosha, maar dan bijna bij de uitgang.

Onderweg doen we een gamdrive. Misheck deelt nog even mee dat als de olifant het wil, de hele truck in zijn eentje om kan drukken. Fijn om te weten.

 

Woehoe! We zien de zwarte neushoorn! Het is waarschijnlijk een mannetje. We hebben best geluk, dat we al zoveel dieren hebben gezien. Van de big five moeten we nu alleen de buffel nog zien en het luipaard overdag.

 

100 meter verderop zit een knobbelzwijn met 3 jonkies en langs de weg zien we een dode wasbeer. Bij een watergat zien we een leeuwin onder de struikjes liggen. Er gebeurd niets en daarom rijden we toch maar verder. We komen een hele tijd niets tegen, behalve enorme termietenhopen.

Op weg naar een ander watergat zien we ongeveer 20 giraffes lopen! Een mooi gezicht. Als we bij de poel komen, zien we verschillende dieren drinken: giraffes, zebra’s, springbokken, elanden, kudu’s, impala’s en jakhalzen. Wat gaaf om al die dieren zo bij elkaar te zien.

 

We zetten ons kamp op en gaan snel kijken hoe het watergat er hier uit ziet. Hier is het er heel anders uit. De enige afbakening is een stenen muurtje met stroomdraad, waar waarschijnlijk geen stroom op staat. We zien wat gnoes, springbokken en vogels en gaan dan terug naar het kamp. Over het eten niets te klagen, het is allemaal heerlijk. Na het eten gaan we even kijken bij het fort en haar winkeltjes. Het weer is heerlijk en een aantal van de groep probeert het zwembad uit. Het water schijnt ijskoud te zijn. Wij besluiten nog even bij het watergat te kijken. Als we daar zijn, hoor ik in de verte wat geritsel. Ik loop die kant op en zien een hele grote olifant onze kant op komen. Uiteindelijk staat hij ongeveer 5 meter van ons vandaan. Wat is een olifant toch mooi om te zien. Vlak voor onze neus staat hij zichzelf onder te spuiten met modder. Jammer dat we zo snel moeten gaan, omdat we anders de gamedrive missen.

 

Om half 4 gaan we weg voor de gamedrive. We zien vele zebra´s, giraffes, vogels en springbokken. Ook zien we het cattle fence om de ziektes buiten Etosha te houden.

 

Lianne en ik helpen met het klaarmaken van het eten, terwijl anderen naar het watergat gaan om te kijken of de olifant er nog is. Helaas niet. We eten kudusteak, boontjes, worteltje, rijst en een soort gevulde pompoen(peper, zout, boter en kaas). Erg lekker. Misheck laat ons over een aantal dingen nadenken. Willen we upgraden in Rainbow River Lodge, Divundu (dicht bij Bagani), en we hebben de keus uit een villagetour en een sunsetcruise. Om negen uur wordt het al rustig en gaan we richting de tent.

 

Dag 15. Zondag 25 juli

Het gebruikelijke ritueel begint. 6 uur eruit, aankleden, tent afbreken, ontbijten en wegwezen. Maar als we in willen stappen vertelt William ons dat de accu leeg is en dat we moeten duwen. Gelukkig doet hij het snel. Vandaag wordt een zeer lange rit. 600 kilometer. Terwijl we Etosha uitrijden, proberen we nog wat wild te spotten. Waar we nu heen gaan, is het malariarisico groter, dus dat betekent goed smeren.

Onderweg hebben we water voor in de Okavango Delta gehaald. 7,5 liter! Vast veel te veel. Om11 uur gaan we weer langs het cattle fence. Je ziet daarna meteen dat je in een ander Afrika terecht bent gekomen. Veel vee langs de weg, veel rieten hutjes en kleine gemeenschappen. Rond 4 uur zijn we bij het campsite. Wij hebben er dit keer voor gekozen om niet te upgraden. We slapen in de tent bij de Okavangorivier, met 10 meter van onze tent een bordje met: Danger: Crocodiles. Goed om te weten.

Later horen we dat onze oever te hoog is voor krokodillen en nijlpaarden om op te komen. Aan de andere kant hoorden we dat de hond van de baas een paar weken geleden is opgegeten door een krokodil. Wat te geloven?

We moeten ons meteen opgeven voor de nijlpaardcruise of de villagetour. Beide zijn 100 Namibische Dollar p.p. Wij kiezen voor het laatste.

Een man van de Kavangostam, die als tuinman op de camping werkt, haalt ons op om in het dorp te kijken. We kunnen veel vragen stellen en erg wordt ons voorgedaan hoe ze hun eten klaarmaken. Iemand deelt lolly’s en beesies uit. Eerst zijn er ongeveer 4 kinderen, en voor we het wisten stonden alle kinderen uit het dorp bij ons. Rond 7 uur, na zonsondergang, gaan we terug naar het kamp. We eten zwijn, aardappelgratin en groente. Wel raar, je hoort net dat ze iets verderop weinig te eten hebben, en wij krijgen een heel diner. Rond half 10 gaan we de tent in. ’s Nachts horen we de nijlpaarden knorren. Een bijzondere gewaarwording.

Dag 16. Maandag 26 juli

Vroeg de wekker gezet, zodat we vandaag veel kilometers kunnen maken. Maar als we om 7 uur weg willen, moeten we weer duwen. Dit keer niet zo succesvol als gister. Na veel gerommel aan de accu en hulp van de baas van de camping, kunnen we weg. William zet de motor nu niet meer uit, ook al stoppen we ergens. Hij wil het risico niet nemen dat we ergens in de ‘middle of nowhere’ belanden. Rond 8 uur gaan we richting de Kanorombwe basisschool. Het bezoek aan de school vond ik erg indrukwekkend.

 

Om kwart over 9 checken we uit bij de Namibische grens en gaan we Botswana in. Ook komt er iemand in de truck om te kijken of we geen vleeswaren meenemen. Langs de weg lopen veel ezels. Ze kijken niet op of om en steken zo de weg over.

Om 1 uur lunchen we snel, waarna we doorrijden naar Maun. We komen langs een controlepost waar we met onze schoenen door een chemisch goedje moeten. Dit ook om Mond en Klauwzeer tegen te gaan. Iedereen heeft een tweede paar in de truck meegenomen. Deze schoenen leggen we ook in het goedje, zodat ze niet onze koffers willen doorzoeken op meer schoenen. Het weer is benauwd en bewolkt. Het voelt erg klam aan. De Delta is voor een deel overstroomd, daarom moet er gekeken worden waar we naartoe gaan.

In Maun doen we boodschappen en ruilen we een klein beetje geld om in Pula’s (Pula is Setswana voor regen). 1 Pula is 12,5 Eurocent. Maun is niet de veiligste stad. We worden gevolgd door kinderen en andere mensen.

 

Om half 5 komen we op de Sitatunga Campsite. Een man legt ons uit wat ons de komende dagen te wachten staat. Ook kunnen we ons opgeven voor een vlucht over de Delta voor 65 Amerikaanse Dollar p.p. We zetten onze tenten op en gaan lekker douchen met warm water! We helpen Misheck met het eten klaar maken en eten chickenpasta. Erg lekker na zo’n lange dag reizen. Rond half 9 zoeken we onze slaapzakken al op. 

Dag 17. Dinsdag 27 juli

De bedoeling was om er om half 6 uit te gaan. Ware het niet, dat niemand op de hoogte was dat de klok weer verzet was. Nu niet in ons voordeel; een uur vooruit. ´Midden in de nacht´ kwam Misheck ons wakker maken en deelde ons mee dat we zeer snel eruit moesten. Na een heel snel ontbijt komt de open truck al om ons op te halen om naar de Delta te gaan. Alles gaat mee: tenten, stoeltjes, koelboxen, water en 1 rugzak p.p. Ondertussen feliciteren we Peter, die zijn 26e verjaardag viert.

 

Wat enorm koud zeg, in die truck! We worden zowat weggeblazen en ik kruip zo ongeveer geheel in mijn trui. Als we Maun voorbij zijn, nemen we een hobbelige zijweg. Die leidt ons in 2 uur met veel bochten en gaande door water, naar de mokoro’s.

 

Alles wordt ingeladen op de mokoro’s en we worden in tweetallen bij een pooler ingedeeld. Alle poolers gaan mee naar het eiland om ons rond te laden.

Na 1,5 uur varen en een aantal keer hozen komen we aan op ons eiland en we zoeken een plek voor onze tent. Eén van de gidsen laat de sanitaire voorzieningen zien. Die bestaan uit een schop, een rol wc papier en een mooi, diep gat in de grond bij de struiken. Zijn de schop en de rol weg, dan is de wc bezet. Een prima oplossing, lijkt me. Moet je ´s nachts naar de wc, dan moet iemand je vergezellen. Een erg sociale bezigheid dus.

 

We vermaken ons met kaarten, lezen en slapen, voordat we onze eerste ´bushwalk´ gaan doen. We worden in 3 groepen verdeeld en gaan zo het eiland verkennen. Het eerste uur zien we vrij weinig dieren. We zien daarentegen wel veel uitwerpselen en sporen van dieren. Helaas doen de dieren zelf verstoppertje. Dit wegens het vele water dat de afgelopen maand de Delta in is gekomen. We komen langs een zwijnenhol, we zien een aantal vogels, impala’s en we zien de huid van een slang die hij of zijn heeft achtergelaten. Na 1,5 uur lopen zien we giraffen en zebra’s van best dichtbij. Het is fantastisch om te beseffen dat jij heel dicht bij ze staat. Het is toch anders dan dat je in de truck zit. De gids legt ons nog wat uit over een aantal planten en we zien veel pelikanen in de palmbomen zitten. We genieten van de mooie zonsondergang en rond half 7 zijn we weer in het kamp.

 

We eten lokaal eten. De poolers hebben voor ons maïspap gemaakt, en Misheck heeft een stoofschotel met wilde spinazie gekookt. Als toetje eten we vruchtjes met een bodem van biscuitjes en marshmallows erboven op. Dit ter ere van Peters verjaardag. We zingen hem toe en de poolers doen het nog eens dunnetjes over in hun eigen taal. Rond 9 uur richting de tent.

Dag 18. Woensdag 28 juli

We staan weer vroeg naast onze tent. Om half 7 gaan we zonder ontbijt (de biscuitjes niet meegerekend) weer een bushwalk doen. We lopen de velden in, maar we zien lange tijd helemaal niets. Zelfs geen kleine dieren. We zien we wat sporen van leeuwen en olifanten. Ze moeten dus in de buurt zijn. Na 2 uur wandelen horen we wat ritselen. We zien achter de bomen wat bruins voorbij schieten, gepaard met enorm gestamp. Het zijn ongeveer 10-15 buffels die aan het trekken zijn. Ik kon er niet veel van maken, maar wel gaaf dat ze zo dicht in de buurt zijn. We hopen hier, of in Chobe, ze nog van dichterbij te kunnen bekijken. We lopen weer verder en zien sporen van een luipaard en een nijlpaard. We zien 5 giraffen lopen en een aantal zebra’s.

Na 4 uur wandelen komen we terug in het kamp. De mensen die achtergebleven zijn van de Botswaanse stam hebben samen met Misheck een engelse brunch gemaakt. Ook eten we papaja. Een lekkere vrucht. We vermaken ons met allerlei spelletjes; Gerlof gaat klaverjassen met de jongens. Ik speel Rummicub en yathzee met wat meiden.

 

In de namiddag, om 4 uur, gaan we op weg met de mokoro’s. We gaan kijken of we een aantal krokodillen en nijlpaarden kunnen vinden. Daarnaast gaan we de zonsondergang bekijken. Helaas kunnen we de nijlpaarden niet vinden, we horen ze wel. We zitten tegenover ons kamp om de zonsondergang te bekijken. Heel erg mooi. Ik denk één van de mooiste die ik tijdens deze reis heb gezien. Er worden dan ook heel veel foto’s gemaakt. Daarna snel in de mokoro, om te zorgen dat we op het kamp zijn, voordat het helemaal donker is.

 

Misheck heeft ondertussen al gekookt. Rijst met groente. We hebben we met de groep even over de fooi die we de poolers geven. Officieel komt die uit de pot, maar dat is het minimum. Iedereen geeft erbij wat hij of zij nodig vindt om te geven. Dit zullen we morgen aan ze overhandigen.

De poolers zingen en dansen voor ons en we doen mee. Zo zingen ze ook een liedje over het groeten naar elkaar; Dumela. Wij zingen voor hen wat Nederlandse songs.

Dag 19. Donderdag 29 juli

We hebben de keus of we nog een bushwalk willen doen. Zo ja, dan betekent dat weer om 6 uur op staan. Bert en Anouck gaan samen met ons die bushwalk doen. We zijn er maar één keer, dus willen we het graag nog eens meemaken. Vroeg eruit dus.

Om half 8 zijn we weer op het kamp. Andere kampgenoten hebben gelukkig onze tent al afgebroken en na een ontbijt gaan we terug naar vaste land.

 

De truck komt ons wat later ophalen en pas na 2,5 hobbelen komen we aan op Sitatunga. Er wordt nog net niet naar de douche gerend, maar iedereen wil ze graag opfrissen. We lunchen samen en dan heeft iedereen wat tijd voor zichzelf.

 

Rond 3 uur gaat iedereen, behalve Marieke, Rani en wij, een vlucht maken boven de Delta. Wij vermaken ons met lezen en spelletjes en brengen een bezoek aan de ‘Crocodile Farm’. Voor 15 pula (3 Dolar) kunnen we daar een kwartiertje rondkijken.

Als we terugkomen op de camping gaan we uitgebreid douchen. Heerlijk om weer helemaal schoon te zijn. We hebben nog even voordat de groep terug komt. Als ze terugkomen is het inmiddels donker en hoorden we dat ze pas een uur later konden vliegen dan gepland. Ze zijn erg enthousiast over.

 

We eten aardappels, steak en groent en als toetje vruchtjes en custard. Tijdens het eten geeft Misheck weer een update. We gaan morgen 600 kilometer rijden en moeten flink doorrijden om de cruis van 3 uur in Chobe te halen. Dat betekent de wekker om kwart over 4 en om 5 uur ontbijt. Ook kunnen we als groep een t-shirt laten maken. We moeten dan samen uit een ontwerp komen.

Dag 20. Vrijdag 30 juli

Nadat we er heel vroeg uit zijn, gaan we om kwart voor 6 de weg op. Rond 8 uur komen we weer bij een mond en klauwzeerpost, waar we met onze schoenen door een goedje moeten. Gelukkig controleren ze niet in de bus, waardoor we al weer snel op weg kunnen. Langs de weg lopen zebra´s en op de weg staat ineens een spiesbok.

 

We stoppen even bij een baobabboom (bananenbroodboom). Wat een enorm grote boom! Rond 2 uur komen we op de camping aan en zetten meteen onze tent op. Ook zoeken we een ontwerp uit voor het t-shirt. Van de groep zijn er maar 4 die dit doen.

 

Om 3 uur worden we opgehaald in een jeep voor de cruise over de Choberivier. We gaan gelukkig alleen met onze groep op een boot. Ze hebben we genoeg ruimte om om ons heen te kijken. Het eiland zit vol met dieren. We komen al snel olifanten tegen. We kunnen erg dichtbij komen, en ik blijf het geweldig vinden om naar die beesten te kijken. Ook zien we heel veel vogels, zoals de Afrikaanse duiker (slangenvogel), de Afrikaanse visarend, De African Makara en nog veel meer. Op verschillende plekken komen we krokodillen aan de kant van de rivier tegen. Wat verderop zien we een kudde impala’s. Jippie! Eindelijk zien we de buffel face-to-face. De big five is compleet. We hebben alleen nog de wens om het luipaard overdag te zien. Chobe is de laatste kans hiervoor. We komen alleen mannetjesbuffels tegen. Niet alleen zien we de buffel voor het eerst, maar we zien ook nijlpaarden. Ze zijn helaas niet zo actief; ze liggen aan de kant van de rivier. We kunnen wel zien hoe immens groot deze beesten zijn. Na sundown meren we weer aan en gaan we terug naar het kamp. De cruise was erg geslaagd. Misheck is al weer aan de slag gegaan met het eten. Er liggen halve kippen op het rooster. Daarnaast eten we gefrituurde aardappelschijfjes (!), en salade. Morgen hebben we een erg druk programma. Een gamedrive in het Chobepark, 2 grensovergangen en 2 keer de falls bekijken. Rond 10 uur zoeken we de tent op. 

Dag 21. Zaterdag 31 juli

Om 5 uur worden we wakker van de wekker. Zonder ontbijt gaan we naar Chobe National Park. Het is superkoud in de open 4 wheel truck. Iedereen bibbert in het donker. De eerste 3 uur zijn een grote teleurstelling. We zien impala’s, een giraf en nijlpaarden. Daarnaast zien we veel aapjes en buffels. Maar we hoopten zo graag het luipaard te zien! Dan na 3 uur bibberen horen van een andere chauffeur dat er een luipaard in de bosjes zit. We wachten even, en zien hem dan tevoorschijn komen. Het gaat erg snel, maar wauw, wat een mooi dier. Nu is de big-five echt compleet. We gaan gauw terug naar de campsite omdat we al erg laat zijn.

 

We ontbijten er snel en gaan dan door naar Zimbabwe. Om 12 uur mogen we over de grens (30 Dollar p.p), na toch wel even gewacht te hebben. Bij de grenzen zijn erg veel bavianen. Ze klimmen overal op en pakken wat de pakken kunnen. We gaan eerst naar een kantoor om eventueel activiteiten te boeken voor morgen. Ook pinnen we ergens nog wat Dollars, voor in Zambia.

Rond 2 uur gaan we de Victora Watervallen binnen (ook 30 Dollar p.p).

De watervallen zijn opgedeeld in kleine delen. Bij sommige delen word je kletsnat en kun je je fototoestel ook niet droog houden. Bij elke foto moet je je lens droog maken. Het is wel een erg mooi gezicht. Doordat het er zo vochtig is, en de zon schijnt, kun je de regenboog zien. Bij de bus lunchen we en gaan we door naar een lokale houtsnijmarkt.

 

Daarna rijden we verder naar de Zambiaanse grens. We zijn zo´n 4 uur in Zimbabwe geweest. Het is de bedoeling dat we nu nog doorrijden naar de watervallen aan de Zambiaanse kant. Maar omdat iedereen op is en er nog weinig tijd over is, besluiten we om morgen iedereen vrij de keus te laten om dit te doen. We hebben dan toch een dag voor onszelf. We rijden dus door naar de camping, waar reisgenoten weer proberen om activiteiten te boeken. Veel willen de olifantenride doen (zo’n 90 Dollar), maar deze zit al helemaal vol. Daarnaast kun je nog veel meer activiteiten kiezen, waaronder abseilen, quadbiken, african cultur tour, bungeejumpen, lion encounter en natuurlijk het beroemde raften (Dit varieert van 40 tot over de 100 Dollar).

We frissen ons op en gaan uit eten. We slapen in vooropgezette tenten met bedden en licht erin. Ook kun je er in staan! Toch wel fijn, in die laatste dagen, om zo alles weer op orde te krijgen met je bagage.

Dag 22. Zondag 1 augustus

Het ontbijt is nog inclusief, dus eten we om half 10 bij de truck. Lekker uitgeslapen dus. Bert gaat vandaag bungeejumpen en veel van de groep gaan kijken hoe hij het er vanaf brengt. Na het bekijken van de sprong gaan we naar de lokale souvenirmarkt om te kijken of we onze verzameling nog aan kunnen vullen. Veel mensen en erg opdringerig, maar je kunt er wel goed onderhandelen. Veel willen wat ruilen, maar dat hebben wij niet. Het enige wat we kunnen ruilen, is Namibisch geld, waar sommige dol op zijn. We kopen wat dieren van houtsnijwerk en gaan dan terug naar het plaatsje Livingstone om daar ook een marktje te bezoeken. Ze zijn daar minder opdringerig.

 

Samen met Ellen en Peter besluiten we een taxi terug te nemen naar het vorige marktje. Voordat we dat doen kopen we wat fruit in. We onderhandelen met de taxichauffeur en voor 5 dollar mogen we erin. Terwijl we uitstappen, per ik mijn banaan, net zoals de anderen. Ellen heeft een sinaasappel. Als ik net een hap wil nemen, staat er een grote, agressieve baviaan voor mijn neus. Om me wat tijd te geven, gooit Gerlof zijn schil weg, gevolgd door de schil van Peter. De baviaan laat zich niet voor de gek houden en komt al snel weer op me afrennen. Geen fijne ervaring. Ik weet niet wat ik moet doen, en gooi maar snel mijn banaan weg. Dit peuzelt hij op, maar komt vervolgens weer op ons afrennen. Even zijn we in paniek, want wat moeten we nu weggooien? Het blijkt dat hij het nu op Ellen gemunt heeft, die haar sinaasappel aan het schillen is. Ook deze wordt weggegooid en de baviaan verdwijnt uit ons zicht. Geen gevaarlijke dingen meegemaakt met leeuwen, neushoorns en andere beesten, nee, wij moeten weer een aanvaring hebben met een baviaan. Geweldig!

 

We komen 3 anderen van de groep tegen, die toch nog naar de watervallen zijn geweest. Ze zijn heel enthousiast. Met z’n vieren besluiten we toch maar om nog te gaan. We hadden het geld er toch voor opzij gelegd. We hebben weinig tijd, maar zijn bang dat als we het niet doen, er spijt van hebben. Nu kunnen we ook de zonsondergang daar zien.

Ik heb geen moment spijt van de beslissing. Wat enorm mooi en wat ontzettend nietig voel je je als je er bent. Wederom worden we kletsnat, maar dat kan me helemaal niets schelen.

Nadat het schemerig is geworden, gaan we snel terug naar de taxistandplaats. Dit is geen plek om vast te komen te zitten, zeker niet na ons baviaanavontuur. De taxichauffeurs hebben dit ook door en vragen belachelijke prijzen. Een illegale taxi probeert ons nog te strikken, maar daar passen we voor. Uiteindelijk kunnen we voor 8 dollar terug.

 

We verzamelen geld voor de fooi voor Misheck en William en gaan voor de laatste keer met de hele groep uit eten, bij de camping. Daarna pakken we onze tassen in, om na de laatste nacht onze reis naar Nederland te beginnen. Morgen wordt een lange dag…..

Dag 23 en 24. Maandag 2 augustus en dinsdag 3 augustus

7.45 uur. De laatste keer dat we wakker worden in dit mooie continent! Alle spullen worden ingepakt. Het is even aanduwen, maar de rits kan net dicht. Er worden kleren en spullen ingezameld voor de kinderen die Misheck ondersteund. Na het ontbijt, natuurlijk met toast and eggs, bedanken we William en Misheck. Om kwart over 10 zitten we dan allemaal in de truck om onze reis in Zambia te beëindigen en terug te vliegen naar Nederland. Later zal ik pas beseffen hoeveel indruk deze reis om me heeft gemaakt. Zoveel gezien en zoveel beleefd, dat kun je niet meteen verwerken.

 

Bij het vliegveld nemen we nog afscheid van Misheck en gaan we inchecken. Livingstone is een erg klein vliegveld. Je merkt dat de controle ook veel minder streng is. Het inchecken gaat nog handmatig en we hebben samen 32.3 kilo. Best netjes. Daarnaast hebben we maar 1 tas handbagage. Je ziet erg veel toeristen met souvenirs lopen. Grappig om te zien wat iedereen heeft gekocht. We vermaken ons met kaarten en lezen, want we mogen pas om kwart voor 1 boarden.

Om tien voor half 2 stijgen we precies op tijd op. Heel even kunnen we vanuit de lucht de Vic Falls zien. We krijgen veel te eten aan boord; nootjes, chocolademouse, toastjes met kaas en pasta met kip. Erg lekker en veel voor een korte vlucht.

 

Om tien over 3 landen we in Johannesburg. Net als op de heenweg moeten we onszelf een aantal uur vermaken op dit vliegveld. Samen met Ellen en Peter bekijken we wat winkeltjes om zo de laatste randen uit te geven. Wij hebben er nog best veel over en moeten in Nederland weer omwisselen. Ik koop een Zuid-Afrikaans prentenboek en nog wat kaarten.

Gelukkig hebben we nog steeds geen vertraging en staat ons vliegtuig van Lufthansa om kwart voor 7 klaar voor vertrek. Voor het eerst lezen we weer een krant en zijn we een beetje op de hoogte van het wereldnieuws. Met een Boeing 747-400 gaan we de lucht in. Dit wordt een lange nacht; 11 uur vliegen.

Om tien voor half 6 komen we in Frankfurt aan. Hier is de controle erg streng en het lijkt wel of alle Duitsers niet uitgeslapen zijn. Ze zijn allemaal erg chagrijnig. Slaperig wacht iedereen op het laatste vliegtuig. We merken dat dit vliegtuig, net als op de heenweg, gevuld is met 3 djosergroepen.

 

Om tien voor 8 stijgen we op om naar 50 minuten weer te landden. We zijn weer in ons eigen koude kikkerlandje! Toen we weg waren, was het hier mooi weer. Nu helaas niet meer. Iedereen begeeft zich naar de bagagebanden. Nadat we onze koffers hebben, nemen we afscheid van de groep. Best raar, nu je zo 3,5 week bij elkaar geweest bent.

Nagenieten

Heerlijk dat nagenieten. Zo lijkt de reis nog wel langer te duren. Keer op keer vertellen we onze reisverhalen. Ook bekijken we veelvuldig de foto’s. Wat hebben we toch een fantastische reis gemaakt

Thuisgekomen lees ik ook veel reisverhalen, zoals “Voor de leeuwen’, ‘Leeuwenkinderen’ en natuurlijk het boek over Solitaire, van Ton van der Lee. Soms wat overdreven, maar het brengt je nog wel even in Afrikaanse sferen.

Er worden vele foto’s uitgewisseld en er worden zelfs twee films gemaakt. Ik kan niet wachten.