Zuid Afrika, Lesotho en Swaziland juli

Met het vliegtuig via Frankfurt (26 juli) en Johannesburg (27 juli) naar Kaapstad. Daar begint de reis, dwars door landen  met grote verscheidenheid aan mensen, dieren, eten, landschappen, flora en fauna, hoogteverschillen en.. en.. en.. Wat ik aan het begin nog niet wist weet ik nu, ik zou beginnen aan een prachtige reis door prachtige landen !

Op Schiphol kijken wij (mijn reisgenote en ik) in het rond, wie zitten er bij ons in de groep, wie heeft aan zijn rugzak een Djoser-label ?  In Frankfurt kijken we nog een keer weer in het rond, herkennen we mensen, die we op Schiphol ook al zagen ? En in Johannesburg komen de eerste gesprekjes : “Jij gaat ook met Djoser op pad ?” Ik Kaapstad worden we opgewacht door onze reisbegeleidster, Nita. We zijn er ! Naar het hotel en vervolgens, zolang het nog licht is, de stad verkennen. ’s Avonds krijgen we info. Dat gaat in het Afrikaans. In het begin klinkt het eigen-aardig, heel eigen en ook heel aardig. Afrikaans klinkt mooi, zit mooi in elkaar en klinkt voor ons Nederlanders soms grappig, soms zangerig, soms gewoon anders, maar altijd mooi. We eten gezamenlijk als groep en gaan redelijk vroeg naar bed. Het was immers een lange reis.

De volgende ochtend (28 juli) hebben we eerst heerlijk ontbeten aan de Waterfront, met het uitzicht op de haven en de steiger in de buurt, waarvandaan de boot vertrekt naar Robbeneiland, waar Nelson Mandela jarenlang heeft vastgezeten. Dat eiland bezoeken, de cel van Mandela zien en rondgeleid worden door een ex-gevangene maakt diepe indruk. De rest van de dag verder de stad verkend, met een lekker bakkie koffie en pancake met stroop. Hhhmmmm, heerlijk, ‘baie lekker’ ! En ’s avonds bij ‘Mama Africa’ een vleesschotel besteld met kudu, springbok, struisvogel en krokodil.

Als je eenmaal zo diep zuidelijk zit van Afrika, dan heb je de grote wens, om dan ook naar Kaap de Goede Hoop te gaan (29 juli). Eenmaal bij dat bord, dat zo vaak is gefotografeerd en in menig reisboek staat, is een belevenis. Want nu sta ik er zelf ! Om bij dat bord te  komen moet je even een pad afwandelen en dan heb je kans, om oog in oog te staan met o.a. bavianen. Via een pinguïnkolonie en een wijnproeverij kwamen we weer terug in Kaapstad.

Nog één nacht in Kaapstad, want vervolgens rijden we naar Plettenberg (30 juli) via Stellenbosch en daar “Oom Samie se Winkel” bezocht, waar allerlei Nederlandse dropjes te koop liggen en zoethout op de toonbank staat. Aan de kust bij Plettenberg (31 juli) hebben we walvissen gespot. Indrukwekkend. Twee keer hebben wij aldaar in een restaurantje gegeten, waar gerechten uit Mozambique werd geserveerd. Ik kan het iedereen aanbevelen.

Opnieuw bijtijds de wekker gezet (1 aug) en via Outhoorn naar Swartberg. Midden tussen de struisvogels. Wat een grappige beesten zijn dat, op afstand…. En niet een, niet twee, maar heel erg veel. Je blijft foto’s maken. Natuurlijk moet je dan ook een farm met die beesten bezoeken (2 aug). Enkele waaghalzen uit de groep hebben zelfs een ritje gemaakt op zo’n beest. Nee ik niet, ik kijk liever hoe anderen dat doen… En vervolgens samen op de farm (weer) heerlijk gegeten, o.a. struisvogel. Maar voor we deze farm bezochten, zijn we eerst nog de Cheetah-farm gegaan, met de nodige wilde beesten. Want stel je voor, dat we deze dieren toch niet in het echt zouden zien. Onzin, zo zou later blijken, want we hebben heel veel prachtige wilde beesten in het wild gezien !

Via Graaff Reinet (3 aug) , waar we de ‘Vallei der Verlatenheid’ hebben bewonderd, gingen we de grens over (4 aug), naar Lesotho. De grote luxe touringcar was te groot voor de wegen in dit land. Dus moesten we overstappen in kleinere busjes. Lesotho (5 aug) maakte op mij een materieel  armere indruk, maar wel heel authentiek. Prachtige heuvellandschappen met uiterst vriendelijke mensen, die terecht trots zijn op datgene, wat ze bereikt hebben. We overnachtten in Malealea. Een schitterende locatie, met mogelijkheden, om de omgeving te verkennen. Alles verplicht onder begeleiding van een plaatselijke gids, die veel wist te vertellen. ’s Avonds was er een zangkoortje, dat mooi zong voor een vrijwillige bijdrage. Het was elke avond de moeite waard, om er naar te luisteren. En op de daken van de lodges ‘dansten’ dan de pauwen uit de buurt op de muziek. En ook hier was het eten weer ‘baie lekker’.

Vandaag (6 aug) een lange rit. Af en toe tijd voor een ‘vinnig’ koppie koffie. Pas ’s avonds in het donker komen we aan bij ons volgende hotel bij Royal Natal NP. Daar gingen we de volgende dag (7 aug) heerlijk wandelen. Eerst nog even een verkeersbord voorbij, met de waarschuwing, dat je overstekende dassies tegen kunt komen, en dat je daarom maar 20 km/uur mag rijden en dan de smalle wandelpaadjes op. Enkele uurtjes puur natuur met fantastische panorama’s.

Opnieuw een lange rit (8 aug), richting St. Lucia. Vanuit deze plaats gaan we in open trucks naar het Hluhluwe/Umfozi Game Reserve (9 aug). Ik heb altijd gedacht, dat gefotografeerde dieren in wildparken met behulp van photoshop in de reisgidsen waren gezet. Maar niets is minder waar, je komt daadwerkelijk oog in oog te staan met o.a. olifanten, giraffen, zebra’s, neushoorns, empala’s, en meer. Wat een belevenis ! Wat een ervaring rijker na afloop. Het  is behoorlijk koud op zo’n open voertuig, vooral vroeg in de ochtend en wanneer de zon nog niet op is. Maar dat heb je er graag voor over. De volgende ochtend (10 aug) nog een belevenis: meerdere nijlpaarden en krokodillen gespot op de rivier. Ze kijken je aan, ze grommen wat, sommigen beginnen te gapen. Wat een enorme bekken hebben die beesten. En weer op slechts enkele meters afstand. Na deze boottocht stappen we de bus weer in richting Swaziland.

In Swaziland een dagje zonder wekker (11  aug). Volledig vrij wat je wilt doen. Wij hebben een mooie wandeling gemaakt, de Hippo-Trail. Dan kom je op een gegeven moment langs een meertje, en ja hoor, daar liggen twee nijlpaarden zij aan zij lekker te zonnen. En daar sta je dan naar te kijken, op een afstandje van 40 meter. Gelukkig lagen zij op een eilandje, dus water tussen hen en ons. Daarom hadden we het gevoel, dat de afstand groot genoeg was. Bovendien lagen die twee zo lekker, dat ze waarschijnlijk geen zin hadden, om ons bang te maken. Althans, dat denk ik…. Elders, ook op een metertje of 40, lag een heel grote krokodil. Daar heb ik niet echt lang naar gekeken, maar meer in gestrekte draf aan voorbij gelopen. Nee, ik geef het toe, dan ben ik geen held.

Ik dacht dat het niet spectaculairder kon worden, maar oohhh….. Het Kruger Park (12 aug). Eerst midden in dit park geslapen, onder een indrukwekkende sterrenhemel met vallende sterren. Daardoor iets later naar bed, terwijl de volgende ochtend rond half zeven (13 aug) de open jeeps voor ons klaar stonden, om ons naar de volgende bestemming te brengen, naar Shalati, dwars door het Kruger Park heen. Hadden we al enkele olifanten en giraffen gezien. Hier zijn er nog meer, veel meer. Ook de leeuwen en de buffels hebben ons begroet. De Big Five is niet gelukt, het jachtluipaard hebben we niet gezien, maar zoveel andere dieren wel. En weer vlak voor je neus. Zo echt, zo dichtbij ! Geweldig ! Heel bijzonder !

Ook vanuit Shalati hadden we de mogelijkheid, onder begeleiding in open jeeps het park weer in te gaan (14 aug). Uiteraard hebben we dat gedaan. Einde van de middag, begin van de avond meegemaakt: net voor de ondergaande zon, geel/oranje gekleurd, met in het struikgewas vlak voor je neus twee neushoorns. En vervolgens , wanneer de zon echt onder gaat bij een grote plas enkele honderden buffels zien aankomen, om daar te drinken en wellicht de sociale contacten te onderhouden. Dat was ontroerend, een volledig kippenvelmoment. Ik voelde me bevoorrecht, om dit mee te mogen maken.

De dagen gaan veel te snel voorbij. We moeten verder naar Pretoria (15 aug). Het eerste gedeelte van deze rit was mooi, door een prachtig landschap, maar het tweede gedeelte was een beetje saai. Rond zeven uur waren we op de plaats van bestemming. Omdat Nita in deze stad woont, heeft ze als ‘verrassinkie’ nog een paar mooie plekjes getoond van deze stad. ’s Avonds een laatste etentje met de hele groep. De betrouwbare, prettige buschauffeur, Rikki, en de uiterst kundige, zorgzame en lieve reisbegeleidster, Nita, bedankt voor alles, wat deze schitterende reis nog net dat extraatje meer heeft gegeven.

De een na laatste dag (16 aug). De meesten van de groep gaan op excursie naar Soweto. Ik geef toe, dat ik aan heel veel golfplaten dacht, maar dit beeld heb ik moeten bijstellen. Het is mooi te zien, dat in deze stad de omstandigheden veel beter zijn geworden. Voor mij was deze excursie uiterst leerzaam en het heeft mijn horizon verbreed. Weer terug in Pretoria de koffers gepakt en helaas naar het vliegveld, om de terugreis te aanvaarden. In de bus hartelijk afscheid genomen van Rikki en Nita ! Het vliegtuig in, en ergens boven het Afrikaanse continent werd het 17 augustus, de laatste dag van deze enorm mooie reis.